Leidt het praten over ‘omslagpunten’ op het gebied van het klimaat tot actie – of tot een nederlaag?

Klimaatomslagpunten zijn een schrikbeeld dat voor onze toekomst opdoemt – drempels waarboven de systemen van de aarde naar nieuwe toestanden overschakelen, vaak abrupt en onomkeerbaar.

De lang bevroren grond onder het Noordpoolgebied zou snel kunnen ontdooien en enorme hoeveelheden kooldioxide vrijgeven methaan erin opgeslagen, waardoor de atmosfeer nog meer wordt opgewarmd in een feedbacklus. Snel smeltend zoet water uit het ijs van Groenland (een omslagpunt) zou het circulatiepatroon van de Atlantische Oceaan kunnen verstoren (een ander omslagpunt), waardoor weerchaos over de hele wereldDe temperaturen in Noord-Europa zouden kunnen dalen, de tropen zouden oververhit kunnen raken, de regenachtige en droge seizoenen in het Amazonegebied zouden kunnen omslaan, en delen van de Amerikaanse oostkust zouden onder water kunnen komen te staan ​​door de stijgende zeespiegel.

A nieuw papier in het tijdschrift Nature Climate Change wordt betoogd dat al deze alarmerende gebeurtenissen iets anders moeten worden genoemd dan ‘omslagpunten’. De omlijsting is bedoeld om de aandacht te vestigen op de radicale veranderingen die de opwarming van de aarde met zich mee kan brengen. Maar een groep wetenschappers uit Canada, het Verenigd Koninkrijk, Zwitserland en steden in de Verenigde Staten beweert dat het concept wetenschappelijk onnauwkeurig is – en erger nog: het zou een averechts effect kunnen hebben.

Bob Kopp, co-auteur van het artikel dat onderzoek doet naar klimaatverandering en zeespiegelstijging aan de Rutgers University, zei dat praten over omslagpunten, hoe beangstigend ze ook zijn, mensen misschien niet inspireert om iets aan de klimaatverandering te doen. Dat is omdat Angst is een onbetrouwbare motivator. Het kan van cruciaal belang zijn om online aandacht te genereren, maar het zorgt er vaak voor dat mensen zich verslagen en niet betrokken voelen. “Omslagpunten zijn, als een manier om naar de wereld te kijken, geen inherente eigenschap van de wereld”, zei Kopp. “Het is een keuze om die framing te gebruiken.”

De metafoor werd enorm populair nadat de popwetenschappelijke schrijver Malcolm Gladwell het boek publiceerde Het omslagpunt in 2000, geïnspireerd door een idee uit de epidemiologie voor het moment waarop een virus zich explosief begint te verspreiden. „Toen ik die zin voor het eerst hoorde, herinner ik me dat ik dacht: ‚Wauw, wat als alles een omslagpunt heeft?'“ Gladwell 2009 verteld. “Zou het niet cool zijn om te proberen te zoeken naar omslagpunten in het zakenleven, of in het sociaal beleid, of in de reclame, of op een aantal andere niet-medische gebieden?”

Het concept werd snel omarmd door wetenschappers die alarm probeerden te slaan over de opwarming van de aarde. “We staan ​​op de afgrond van omslagpunten voor het klimaatsysteem waarboven geen verlossing meer mogelijk is”, zei klimaatwetenschapper James Hansen tijdens een lezing voor de American Geophysical Union in 2005. Drie jaar later was klimaatwetenschapper Tim Lenton co-auteur van een veelgeciteerd artikel waarin hoe dicht de wereld bij verschillende omslagpunten zou kunnen zijn – wanneer het weelderige Amazone-regenwoud bijvoorbeeld in een droge savanne zou kunnen veranderen, of wanneer het warme water dat aan de onderkant van de West-Antarctische ijskap wegvreet, ertoe zou kunnen leiden dat deze in zee zou instorten. (Klimaatonderzoekers hebben het idee ook toegepast op culturele trends die zouden helpen de uitstoot terug te dringen, zogenaamde ‘sociale omslagpunten’, zoals het versnellen van de adoptie van elektrische voertuigen of plantintensieve diëten.)

Kopp zei dat de nadruk op klimaatomslagpunten twintig jaar geleden misschien zinvol was geweest als oproep tot actie, toen de gevolgen van klimaatverandering nog niet zo duidelijk waren. Maar in 2024, het warmste jaar ooit gemetenDe gevolgen ervan zijn duidelijk zichtbaar: overstromingen, branden en hittegolven zijn merkbaar erger dan vroeger. “Je hoeft alleen maar de krant open te slaan om de gevolgen van de gevaarlijke klimaatverandering te zien,” zei Kopp.

Dergelijke rampen kunnen het soort collectieve erkenning teweegbrengen die tot beleidswijzigingen kunnen leidenzoals New York City na orkaan Sandy middelen in klimaatadaptatie gestoken In 2012 werden omslagpunten getroffen. Dit soort reacties komen niet voort, zei Kopp: “We zullen nooit opstaan ​​en zeggen: ‚Vandaag is de dag dat de ijskap van West-Antarctica instort. Daar kunnen we beter iets aan doen.’”

Lenton, wiens werk invloed heeft gehad op de manier waarop mensen denken over de omslagpunten van het klimaat, zei dat Kopps paper een verkeerde voorstelling geeft van de inspanningen die hij en zijn collega’s hebben geleverd om te verduidelijken wat ze bedoelden met omslagpunten. “Het allerbelangrijkste is dat omslagpunten reëel zijn en goed ingeburgerd zijn in zowel klimaat- als sociale systemen – lezers van dit artikel zouden de valse indruk kunnen krijgen dat ze niet bestaan”, zegt Lenton, die nu klimaatverandering en aardsystemen aan de universiteit bestudeert. van Exeter in het Verenigd Koninkrijk, in een e-mail.

Uit Lentons persoonlijke ervaring blijkt dat het formuleren van ‚omslagpunten‘ mensen kan helpen de risico’s van klimaatverandering te begrijpen. “Wat mij verdrietig maakt aan dit artikel is dat, zoals maar al te vaak het geval is, sommige leden van de klimaatgemeenschap liever met elkaar ruzie zoeken dan constructief samen te werken in een gemeenschappelijke zoektocht voor het algemeen belang, tegen een goed georganiseerde oppositie in. ”, zei Lenton.

Lentons artikel uit 2008 rechtvaardigde zijn onderzoek naar wat klimaatsystemen zouden kunnen doen kantelen vanwege “de toenemende politieke vraag om bindende temperatuurdoelen te definiëren en te rechtvaardigen.” Maar er zijn nog steeds onduidelijkheden over de mate waarin de opwarming van de aarde daadwerkelijk omslagpunten zou veroorzaken. Neem bijvoorbeeld de mogelijkheid van een grote vertraging in de transportband van stromingen in de Atlantische Oceaan die de temperatuur reguleren en warmte distribueren van de evenaar naar de polen, en vice versa. Uit een onderzoek uit 2022 bleek dat de drempel voor ineenstorting hoog zou kunnen zijn ergens tussen de 1,4 en 8 graden Celsius opwarming.

Desondanks zijn de omslagpunten samengevoegd met internationale doelstellingen om de mondiale temperatuur onder de 1,5 graden Celsius (2,7 graden Fahrenheit) te houden. Kopp en zijn collega’s vonden veel verwijzingen, zowel in het nieuws als in wetenschappelijke studies, naar ‘het omslagpunt van 1,5 graad C’. Maar de temperatuurdrempels voor een catastrofe zijn zeer onzeker. Wat zeker is, is dat bij elke kleine opwarming van de aarde het risico blijft toenemen.

“Als mensen denken dat de wetenschappelijke gemeenschap hen heeft verteld dat 1,5 graden Celsius een omslagpunt is, maar er niets gebeurde toen we de 1,5 graden Celsius overschreden, kan dat de wetenschappelijke geloofwaardigheid bedreigen in een tijd waarin we feitelijk met veel gevaren van het klimaat worden geconfronteerd. verandering”, aldus Kopp.

Hij suggereert niet dat mensen moeten zwijgen over de omslagpunten waarmee de wereld wordt geconfronteerd. Hij wil gewoon een andere terminologie – misschien een uitdrukking als ‘potentiële verrassingen’. Maar gezien de wijdverspreide aantrekkingskracht van ‘tipping points’, die op dit moment zijn weg hebben gevonden naar meer dan 2.200 wetenschappelijke artikelen, zou het een grote uitdaging zijn om over te stappen op een nieuwe term.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk in Maalkoren bij https://grist.org/taal/climate-tipping-points-science-communication/.

Grist is een onafhankelijke non-profit mediaorganisatie die zich toelegt op het vertellen van verhalen over klimaatoplossingen en een rechtvaardige toekomst. Meer informatie op Grist.org

„Dit verhaal is oorspronkelijk gepubliceerd door Maalkoren. Schrijf je in voor Grist wekelijkse nieuwsbrief hier.“