In een wereld waarin we te maken hebben met polycrises – een situatie waarin meerdere crises tegelijk of vlak na elkaar plaatsvinden, en waar de gevolgen van de crises elkaar versterken – kan het moeilijk zijn om je voor te stellen waar je moet beginnen met het ondernemen van actie in de richting van gerechtigheid. Multimediaverteller, moeder en vriendin LaTonya Yvette stelt voor om thuis te beginnen. In het hele archief van haar schrijfsels en vooral in haar nieuwe boek, Ga in mijn raam staanLaTonya herformuleert het huishouden als een uitdrukking van in plaats van een reactie op een crisis, en biedt nieuwe inzichten in het snijvlak van huiselijk leven en sociale rechtvaardigheid.
Ga in mijn raam staan bestaat uit 11 persoonlijke essays en 25 foto's die dienen als herinnering aan hoe het huishouden een daad van verzet tegen onderdrukkende systemen kan zijn. Op basis van haar persoonlijke geschiedenis en familietradities positioneert LaTonya de dagelijkse rituelen thuis – van het in de was zetten van de vloer tot het opvouwen van de was – als fundamentele praktijken die de omstandigheden van het individu overstijgen. Centraal in haar filosofie staat het inzicht dat het huishouden zowel een persoonlijke praktijk als een collectief aanbod is; dat de manier waarop we een huis bouwen onze geest en ziel kan vormen – en onze gemeenschappen kan helpen genezen.
Dit idee vindt fysieke uitdrukking in The Mae House, LaTonya's landgoed in Hudson Valley, dat ook een naamgever is van haar overleden grootmoeder. Door de lange traditie van wederzijdse steun binnen gekleurde gemeenschappen te eren, is The Mae House activisme in de praktijk als een ruimte die haar geloof in landbeheer en collectieve zorg belichaamt, en door rust en toevlucht te bieden aan mensen in nood.
LaTonya's werk herinnert ons eraan dat het huishouden een voortdurende creatieve daad is die zowel het individuele als het collectieve welzijn bevordert. Beneden gaat LaTonya zitten Atmos om de radicale daad te bespreken van het inlijsten van de huiselijke ruimte als een plaats van voortdurende creatie en hoe de kunst van het maken van een thuis gerechtigheid en genezing kan bevorderen in de hedendaagse samenleving.
