In een interview Vrijdag gepubliceerd in Vanity Fair beweerde vertegenwoordiger Jasmine Crockett, D-Texas, dat sommige Latino’s een ‘slavenmentaliteit’ vertoonden toen ze vorige maand op Donald Trump stemden. De Exit Poll van NBC News meldde dat Kamala Harris 52% behaalde van de Spaanse kiezers, vergeleken met 46% voor Trump. Dat was het een stijging van 13 punten ten opzichte van 2020 en een recordhoogte voor een Republikeinse presidentskandidaat.
“Het lijkt bijna op een slavenmentaliteit die ze hebben. Ik vind het woest als ik hoor hoe anti-immigranten zij zijn als immigranten, velen van hen.
REP. JASMINE CROCKETT, D-TEXAS, OVER LATINO-KIEZERS
“Het doet me bijna denken aan waar mensen over zouden praten als ze het hadden over een soort ‘slavenmentaliteit’ en de haat die sommige slaven voor zichzelf zouden hebben,” vertelde ze aan het tijdschrift. Bij het uiten van haar overtuiging dat deze Latino’s ‚illegalen‘ associëren met criminelen en kartels, zei ze: ‚Het lijkt bijna op een slavenmentaliteit die ze hebben. Ik vind het woest als ik hoor hoe anti-immigranten zij zijn als immigranten, velen van hen. Ik heb het over mensen die hier letterlijk net zijn aangekomen en nauwelijks kunnen stemmen en die een dergelijke houding hebben.”
Crockett, een vertegenwoordiger voor de eerste termijn uit de regio Dallas-Fort Worth, beweerde dat ze, in tegenstelling tot Aziatische, Afrikaanse of Caribische gemeenschappen, onder Latino’s alleen wat zij beschouwt als zelfhaat en zelfvernietigende politiek heeft gezien. (Dat gaat uiteraard voorbij aan het bestaan van Aziatische, Afrikaanse en Caribische Latino’s.)
De opmerkingen van Crockett waren niet alleen beledigend. Ze waren kwetsend. En alle Latino’s, ongeacht hun politieke ideologie of neiging, zouden zich tegen hen moeten uitspreken. Door haar opmerkingen klonken de Latino-kiezers ongekunsteld, ongeïnformeerd en niet in staat om voor zichzelf te denken. En hoewel dit een secundair punt is, waren ze ook politiek rampzalig. Trump-vriendelijke verkooppunten, inclusief Fox News En de New York Postheb ze aangegrepen alsof ik wilde zeggen: dit is wat de Democraten van jullie denken, Latino’s.
De campagne van Trump bloeide op verdeeldheid en gebruikte anti-immigrantentaal om gekleurde gemeenschappen tegen elkaar op te zetten. Tijdens het debat van Trump tegen president Joe Biden bijvoorbeeld beweerde hij dat recente immigranten “nu zwarte banen innemen … en Latijns-Amerikaanse banen”, waarbij ze opnieuw een wij-tegen-zij-tactiek verdubbelen die helaas aantrekkingskracht heeft. Helaas zijn er delen van het Latino-electoraat die de retoriek van Trump toejuichen, en vooral die van hem berichten over orde en ordewat degenen zoals ik blijft frustreren probeer zulke verhalen te weerleggen met stemmen uit de gemeenschap die daar dwars doorheen kijken. Maar door het als zelfhaat te framen, wordt een veel complexere realiteit te simpel gemaakt, waaronder de economische aspiraties van Latino’s, hun frustraties met de Democraten en de veranderende generatiedynamiek.
Democraten zouden moeten bespreken hoe ze het vertrouwen kunnen terugwinnen van de kiezers die ze blijven verliezen. In plaats daarvan proberen ze de schuld bij de kiezers te leggen. Als Crockett teleurgesteld was over de manier waarop Latino’s in 2024 stemden, is er een manier om dat te zeggen zonder dezelfde mensen te vernederen die je weer in je hoek wilt hebben.
Door in dezelfde valkuilen te trappen, speelde Crockett Trump precies in de kaart. Wat ontbrak in het Vanity Fair-interview was de reden waarom sommige Latino’s zich aangetrokken voelden tot zijn boodschap en niet die van de Democratische Partij: Pew Research vermeld de economie als de grootste zorg voor Latino-kiezers die in 2024 stemden, gevolgd door gezondheidszorg en geweldsmisdaad, maar die prioriteiten werden nauwelijks geregistreerd in de laatste poging van de Democraten in 2024 naar het Witte Huis. UnidosUS, wiens actiefonds de presidentskandidatuur van vice-president Kamala Harris steunde, constateerde dat Latino-kiezers, vooral jongeren, steeds meer als politiek onafhankelijk te identificeren. Deze verschuiving weerspiegelt groeiende frustratie bij beide partijen en een afwijzing van verouderde veronderstellingen over politieke loyaliteit.
Dinsdag probeerde Crockett in een lange verklaring die haar kantoor via e-mail stuurde in reactie op een verzoek om commentaar, in plaats van zich simpelweg te verontschuldigen voor wat ze zei, duidelijk te maken wat ze bedoelde. “Ik gebruikte de term ‘slavenmentaliteit’ op de manier waarop deze gewoonlijk wordt gebruikt om te verwijzen naar zwarte Amerikanen die anti-zwarte politici en beleid steunen: kiezers die hun steun werpen op mensen die hun gemeenschappen openlijk belachelijk hebben gemaakt en beleid hebben gepromoot dat rechtstreeks hen schade toebrengen”, schreef ze. “Ik heb deze taal niet gebruikt met de bedoeling om zwarte en bruine gemeenschappen te verdelen – sterker nog, ik gebruik deze taal om te wijzen op onze gemeenschappelijke strijd en tegelijkertijd de hindernissen te benadrukken die tussen ons staan.”
“Ik heb deze taal niet gebruikt met de bedoeling om zwarte en bruine gemeenschappen te verdelen – sterker nog, ik gebruik deze taal om te wijzen op onze gemeenschappelijke strijd en tegelijkertijd de hindernissen te benadrukken die tussen ons staan.”
REP. JASMIJN CROCKETT
Crockett ging nog verder en stelde dat anti-zwart racisme “evenzeer een onderdeel van assimilatie is geworden als de liefde voor voetbal en appeltaart”, en omschreef het als een opzettelijke politieke wig die werd gebruikt om verdeeldheid te zaaien.
Dat bredere punt – dat anti-zwart racisme een pijnlijke en hardnekkige realiteit blijft in de Amerikaanse politiek – valt niet te ontkennen. En ja, anti-zwartheid bestaat in Latino-gemeenschappen en, zoals ik vaak heb geschreven, moet het worden uitgeroeid. Maar dat is niet wat Crockett aan Vanity Fair vertelde. Ze had deze systemische uitdagingen zorgvuldig ter sprake kunnen brengen, maar dat deed ze pas achteraf. Ze deed de politieke keuzes van Latino-kiezers af als een symptoom van hun disfunctioneren, terwijl ze juist de verdeeldheid waartegen ze zich verzet, aanwakkerde.
De opmerkingen van Crockett zullen niet snel vergeten worden, om geen enkele andere reden dat haar Republikeinse tegenstanders ervoor zullen zorgen dat ze herinnerd worden. Rechtse media gedijen op deze momenten en gebruiken ze om de verdeeldheid te vergroten en de aandacht af te leiden van de echte problemen waarmee Latino-kiezers worden geconfronteerd: economische instabiliteit, politieke desillusie en het gevoel dat geen van beide partijen echt luistert. In plaats van de Republikeinse verhalen in twijfel te trekken, spelen opmerkingen als deze daar rechtstreeks op in.
Crockett is een rijzende stem in de strijd tegen Trump en de Republikeinen, en zij zal een sleutelrol spelen voor de Democraten in de nieuwe regering. Crockett heeft, vooral als Amerikaanse vertegenwoordiger uit Texas, Latino’s nodig als bondgenoten, en niet als tegenstanders. De kans is er: Equis Research heeft nog steeds ontdekt dat Latino-kiezers gunstiger tegenover de Democraten staan, zelfs met hun frustraties. Texas vormde een uitzondering, maar tijdens de grote races in de Senaat presteerden de Republikeinen in dichtbevolkte Latino-gebieden ondermaats dan Trump, een teken dat hun winst wellicht niet verder reikt dan de aanwezigheid van Trump op de stembiljetten.
Voor de Democraten ligt de weg voorwaarts in het vormen van een oppositie die niet neerbuigend tegen Latino’s spreekt, maar tegen hen spreekt – hun zorgen erkent en hun vertrouwen wint.
Eenheid zal niet voortkomen uit het feit dat de Democraten de kiezers die de Democraten nodig hebben, veroordelen.
Crockett beëindigde haar verklaring met de woorden: “Als we ons met succes willen verenigen tegen dit schadelijke beleid, moeten we eerst de anti-immigranten- en anti-zwarte onverdraagzaamheid verwerpen. Verenigd staan we, verdeeld vallen we.”
Ze heeft geen ongelijk. Het verwerpen van onverdraagzaamheid is essentieel, maar eenheid zal niet voortkomen uit het feit dat de Democraten de kiezers die de Democraten nodig hebben, veroordelen. Het komt voort uit het luisteren, het begrijpen van hun zorgen en het erkennen van de geldigheid van hun politieke keuzes. Latino-kiezers eisen, net als alle kiezers, respect en niet nog meer onnodige schuld voor een democratisch presidentieel verlies.
Je kunt niet zeggen: “Verenigd staan we, verdeeld vallen we”, terwijl je een hele klasse kiezers afdoet als lijdend aan een slavenmentaliteit.
