Jim O’Connor zegt dat hij geen politicus is. Hoewel hij gekozen is als voorzitter van de Arizona Corporation Commission, beschouwt O’Connor zijn baan meer als een rechter in een rechtszaal. Terwijl hij zich voorbereidt om de commissie na slechts één termijn te verlaten, sprak O’Connor met de commissie Capitol Times van Arizona over wat hij heeft geleerd en welke erfenis hij hoopt na te laten.
Wat trok je oorspronkelijk naar deze functie?
Ik verhuisde in 2000 naar Arizona na 30 jaar in LA en ik had een beleggingsadviespraktijk die ik verkocht en hierheen verhuisde met mijn vrouw en mijn zeer jonge zoon … en ik raakte voor het eerst in mijn leven verloofd met de Republikeinse partij. Partij, in politieke activiteiten. Ik heb altijd Republikeins gestemd, maar ik was nooit betrokken bij de partij. Een aantal mensen, vooral in Maricopa County, waren onder de indruk dat ik anders was dan politieke mensen. Ik probeerde altijd jongere mannen en vrouwen te werven, omdat ik dacht dat ik op mijn zestigste te oud was, en dat was lang geleden. Er was een kerel die destijds actief was in de politieke wetgevende districten (in Sun City West), en dit was net als in 2015. Hij zei: „Jim, we hebben iemand met integriteit nodig om zich kandidaat te stellen voor de Corporation Commission.“ Nu heb ik er nooit aan gedacht om ergens voor te rennen. Ik vond mezelf veel te oud. Het is echt een jongemanspel, een jongevrouwenspel. Maar we konden niemand vinden die echt betrouwbaar was. Dus in 2017 … stopte ik mijn hoed in de ring en rende. In die race waren er vijf mannen in de Republikeinse voorverkiezingen met slechts twee open zetels, en de twee die de Republikeinse voorverkiezingen wonnen waren Justin Olson … en Rodney Glassman. Dus Justin werd eerste, Glassman werd tweede, ik werd derde, met ongeveer 207.000 stemmen, wat behoorlijk respectabel was voor iemand die uit het niets kwam. Snel vooruit, ik ben in de zomer van 2020 in de woonkamer van mijn verloofde en ik krijg een telefoontje van Justin Olson met de vraag of ik zou overwegen om me kandidaat te stellen voor de Corporation Commission. Ik sta in de woonkamer van mijn verloofde en we gaan in juli trouwen, en dit is het weekend van Memorial Day. Mijn vrouw is een zeer geestige vrouw. Ze zei: ‚Zeg tegen Justin dat je hem terugbelt. Geef me je hand. We zullen het in gebed voorleggen aan de Heer.” Drie minuten later zegt ze tegen mij: ‚God zei dat ik moest rennen en kijken hoe Hij de deuren opende‘, en dat is het beste verhaal uit mijn leven, want dat is precies wat er gebeurde. Nick Myers, die nu bij ons in de commissie zit, toen ik op mijn huwelijksreis van drie weken buiten de staat was, nam Nick al mijn optredens en toespraken op, en dat heeft hij op meesterlijke wijze gedaan. Dus mensen dachten misschien dat ik het was, jong, uitbundig, pittig: „Laten we die kerel binnenhalen.“ Toen gingen we op campagnetocht … en (mijn vrouw) keek me op een uitgeputte avond in september (2020) aan en zei: “Jim O’Connor, als ik enig idee had gehad dat je een politicus was, zouden we geen tweede date.” Ik was toen geen politicus, en dat ben ik nu ook niet. Ik moet politieke dingen doen, maar ik denk dat ik een typische burger ben die de kans kreeg om in een openbaar ambt te dienen en die serieus nam.
Wat heb je geleerd van je tijd bij de Corporation Commission?
Mijn ervaring heeft mij geleerd dat we niet iemand nodig hebben die al een aantal jaren in de wetgevende macht zit, omdat er een spel is dat beide teams in die organen spelen. En ik meen dit zonder respect. Het is spelvaardigheid en het is allemaal politiek. Ik win, jij verliest. We hadden allemaal de waarschuwing van George Washington moeten opvolgen nadat hij zijn ambt had verlaten en nooit een politieke partij hadden opgericht. Dan had je de straat kunnen oversteken en met je buurman kunnen praten en niet zeggen: ‚Oh, jij bent blauw, ik ben rood. We moeten elkaar haten.” Kom hier alstublieft, met zakelijke ervaring, geen politieke ervaring. Bij de politieke ervaring draait alles om het winnen van de race, het verkozen worden voor de baan. Dan houdt het op, dat heb je niet meer nodig. Je moet vooruit gaan en je gezond verstand, onbevooroordeelde, open oren meenemen.
Wat heeft u geleerd van uw tijd als voorzitter?
Ik denk dat God de juiste man op het juiste moment voor de juiste plaats heeft uitgekozen. Deze commissie, vóór jouw tijd en zeker gedurende mijn eerste twee jaar, die bijeenkomsten – je gaat liever iemand in de gevangenis bezoeken voor twee, drie of zes uur. Ze waren saai, ze waren saai, ze waren stijf, ze waren hoogdravend. Een van de dingen die we meebrachten was Robert’s Rules of Order. (Arizona Public Interest Research Group) prees ons letterlijk, prees ons voor het brengen van orde in de rechtszaal. We hadden bepaalde leden, belanghebbenden, die achter de tafel van onze algemeen adviseur aan het rennen waren en zijbalken hadden midden in een open vergadering, ik bedoel, zo weerbarstig als maar kan zijn. We moesten dus een aantal veranderingen doorvoeren om de beleefdheid en de orde terug te brengen. Ik probeer ook een beetje (humor) in de rechtszaal te brengen. En de feedback die ik daar heb gekregen was heel, heel positief. Van de nutsbedrijven, zowel het water, de stroom, het gas, als alle belanghebbenden. Het is een geschenk. Het is niets wat Jim doet. Het is door de hemel gezonden en ik pas het zo royaal toe als ik maar kan.
Wat zou je willen dat mensen wisten over de commissie?
Dit klinkt misschien als een vreemd antwoord, maar ik ga het woord nederigheid gebruiken. Of het nu het grote publiek is, wetgevers verderop in de straat of belanghebbenden die een bijl te slijpen hebben. Ik zou graag zien dat mensen beter opgeleid zijn.
Je praat veel over je geloof, hoe pas je dat toe in je rol als ambtenaar?
Ik begin elke dag met een beetje devotional. Toen ik vier jaar geleden zelf werd ingehuldigd, liet ik mijn predikant langskomen en een zegen uitspreken over de Commissie. Lea Marquez Peterson werd die dag tijdens die bijeenkomst tot voorzitter gekozen, en ze belde me op en zei: „Ik was zo ontroerd door de opmerkingen van uw predikant bij de inauguratie, dat ik het gebed vóór de openbare bijeenkomsten graag weer zou willen instellen.“ En de afgelopen vier jaar wisselden de gebeden maandelijks door alle vijf de commissarissen. Ik ga terug naar de Schrift. Ik ben niet iemand voor hoofdstuk en vers. Ik wou dat ik het kon, ik heb het geprobeerd, maar het is een groot boek. Het woord vertelt ons dus dat als wij God herkennen vóór onze medemensen, Jezus ons zal herkennen vóór de Vader. Dat is dus wat mij elke dag op de been houdt.
Waarom heeft u besloten u niet herkiesbaar te stellen voor de commissie?
Toen Justin Olson belde en me vroeg om me kandidaat te stellen voor dat trouwe Memorial Day-weekend in 2020, was ik dat niet van plan. Ik had het geprobeerd in (2018). Ik beschouw dat alsof God je soms roept om te rennen, maar niet te winnen. Hij bereidt je voor op iets anders. Mijn vrouw leidt een voorbede-gebedsgroep, eigenlijk leidt ze er drie per week, en ze liet ze allemaal bidden of ik zou meedoen. En ik kreeg veel aanmoediging om weer te gaan hardlopen. En (ik had) het gevoel van: “Wauw, ik heb zoveel gedaan in de twee jaar dat ik voorzitter was. Als ik er nog vier had, zou ik zoveel meer gedaan kunnen krijgen.” Maar er is een deel van mij dat altijd al model wilde staan om het stokje door te geven. Ik wil een voorbeeld zijn van hoe het beter kan, hoe het anders kan. Maar het woord dat (mijn vrouw) van de Heer heeft gekregen is: ik mag niet opnieuw vluchten, Hij heeft een ander plan voor mij. Dus wat dat ook mag zijn, ik ben ingepakt en zeker klaar.
Weet jij wat je volgende stap is of denk en bid je er nog over?
Beide. De gebeden duren al een tijdje, zoals je je misschien kunt voorstellen, dus ik wacht gewoon op een antwoord. Ik denk gewoon dat ik op dit specifieke punt in mijn leven en bij het meer dan gedacht succes dat we hier bij de commissie hebben gehad… ik heel erg hoopvol ben dat ik dit in goede handen achterlaat. In feite gaan we van een Republikeinse meerderheid van vier tegen één naar een Republikeinse meerderheid van vijf tegen nul. Dat betekent niet dat het op geen enkele manier perfect is, maar ik ben erg optimistisch dat we zullen behouden wat we de afgelopen twee jaar hebben gehad, in ieder geval de komende twee jaar en, als God het wil, daarna. Ik heb dus een blijvende bijdrage geleverd, en nu ik deze ervaring achter de rug heb, ben ik waarschijnlijk beter toegerust dan ooit in mijn leven om meer te kunnen dienen. Dus dat is mijn doel.
Zou u geïnteresseerd zijn om opnieuw een openbaar ambt te vervullen?
Laten we het laten bij het dienen van een andere manier.
Welke erfenis hoop je dat je hebt nagelaten aan de Corporation Commission en de staat Arizona?
Als we God eren en ons niet schamen om Hem bij onze activiteiten te betrekken, zowel publiek als privé, hoort Hij van ons en schenkt Hij ons een grote gunst. En het werk dat bij deze commissie met alle betrokkenen is volbracht, is voor mij een antwoord op gebed. De erfenis zou dus van Hem zijn, niet van mij.
