Hoewel het niet altijd duidelijk is, gaan sommige van de beste romantische komedies helemaal niet echt over romantiek.
Natuurlijk hangt er meestal wel ergens een liefdesbelang rond, maar bij deze juweeltjes komt het vinden van 'die ene' op de achtergrond te staan voor iets veel belangrijkers: verliefd worden op jezelf. Hier zijn 10 romcoms waarin het echte liefdesverhaal helemaal over eigenliefde ging.
Juridisch blond (2001)
Juridisch blond volgt Elle Woods, een modieus studentenverenigingmeisje dat besluit zich in te schrijven aan de Harvard Law School in een poging haar ex-vriend terug te winnen. Zelfs als ze strijdt tegen het impostersyndroom en seksisme, verliest Elle nooit haar authentieke zelf uit het oog. Het is leuk om te zien hoe ze het ongelijk van Warner bewijst. Maar de echte magie zit hem in de manier waarop het haar helemaal niets meer kan schelen wat hij denkt. Elle verplettert de rechtenstudie, rockt die roze garderobe en redt de dag in de rechtbank, terwijl ze onbeschaamd trouw blijft aan zichzelf. En als er toch liefde opduikt, is dat slechts de kers op de taart van Elle's eigen succesverhaal.
Eet Bid Liefde (2010)
In Eet bid liefdeElizabeth Gilbert van Julia Roberts begint na een pijnlijke scheiding aan een reis van zelfontdekking en reist naar Italië, India en Bali. Na jarenlang prioriteit te hebben gegeven aan haar rol als echtgenote en zich te hebben aangepast aan de maatschappelijke verwachtingen, realiseert ze zich eindelijk dat ze het contact heeft verloren met wie ze werkelijk is. Dit is geen typisch 'zoek een man in het buitenland'-verhaal; het gaat over een vrouw die erachter komt wie ze is buiten haar relaties. Het leukste is om te zien hoe Liz de weg terug naar zichzelf vindt door middel van pasta, meditatie en serieus zoeken naar haar ziel. Tegen de tijd dat ze Mr. Right op Bali ontmoet, heeft ze al iets beters gevonden: haar eigen geluk.
Hoe Stella haar groove terugkreeg (1998)
Stella, een succesvolle 40-jarige carrièrevrouw die jarenlang al haar energie in haar werk heeft gestoken en haar zoon als alleenstaande ouder heeft grootgebracht, is een beetje afgemat en losgekoppeld van de dingen die haar vroeger vreugde brachten. Ze gaat impulsief op vakantie naar Jamaica en valt uiteindelijk voor een veel jongere lokale man. Iedereen concentreert zich op de romantiek met het leeftijdsverschil, maar dat mist het punt. Dit gaat over Stella die zich herinnert dat ze meer is dan alleen een moeder en workaholic. Winston is misschien jong en aantrekkelijk, maar hij is niet degene die Stella haar ritme teruggeeft – hij helpt haar alleen te beseffen dat ze het altijd al had. Bovendien was het revolutionair voor die tijd om te zien hoe het personage van Angela Bassett ruimte in beslag nam en vreugde eiste.
Het dagboek van Bridget Jones (2001)
Bridget Jones is een heerlijk neurotische Londense dertiger die de ups en downs van het daten, haar uiterlijk en haar baan navigeert. Maar ze kiest er niet voor om een make-over te krijgen; in plaats daarvan stopt ze gewoon met haar excuses aan te bieden voor wie ze is. Tussen de gênante familiediners en karaoke-avonden vol wodka komt ze erachter dat zij misschien niet degene is die gerepareerd moet worden. Het dagboek gaat niet echt over het vinden van liefde; het gaat erom dat ze zichzelf overhaalt om te geloven dat ze het verdient.
Aan alle jongens: altijd en voor altijd (2021)
Het laatste deel van de Aan alle jongens trilogie is een zoete, bevredigende afsluiting van het liefdesverhaal van Lara Jean en Peter. De liefjes van de middelbare school = navigeren door de opwindende maar bitterzoete overgang naar de universiteit en de toekomst. Lara Jean worstelt met het angstaanjagende vooruitzicht om de troost van haar hechte familie en relatie achter zich te laten om erachter te komen wie ze is als onafhankelijke jongvolwassene. Ze had het typische kunnen doen en haar vriend naar de universiteit kunnen volgen. In plaats daarvan kiest ze voor zichzelf – en voor NYU. Het beste deel is dat de film niemand daarvoor kwaad doet. Het laat alleen maar zien dat opgroeien soms betekent dat je in verschillende richtingen groeit. En het is zoeter om te zien hoe Lara Jean verliefd wordt op New York City dan welke kusscène dan ook.
Kan niet nauwelijks wachten (1998)
Ik kan bijna niet wachten is een van die typische romcoms uit de jaren 90 die de perfecte mix van humor, hart en herkenbare nostalgie weet te vinden. Oppervlakkig gezien gaat het over de verlegen muurbloempje Preston die eindelijk probeert zijn langdurige verliefdheid op te biechten aan het populaire meisje van zijn dromen, Amanda, op hun laatste middelbare schoolfeest. Maar het echte verhaal hier gaat over Prestons reis van zelfontdekking en het vinden van het vertrouwen om te omarmen wie hij is. Door de hele film heen zien we hem worstelen met onzekerheid en voortdurend proberen zichzelf te vormen tot wat hij denkt dat Amanda wil, terwijl hij eigenlijk gewoon moet leren trots te zijn op zijn eigenzinnige, oprechte zelf. Het geeft voldoening om te zien dat Preston beseft dat de persoon die hij altijd al was, degene is die het waard is om lief te hebben – een geweldige les in de kracht van zelfacceptatie, zelfs in de wereld van tienerromantiek waar veel op het spel staat.
Onder de Toscaanse zon (2003)
Frances is een pas gescheiden vrouw die impulsief een afbrokkelend huis in Italië koopt dat niemand anders wil. Na het verwoestende einde van haar relatie is ze begrijpelijkerwijs op haar hoede en bang om zichzelf weer open te stellen. Maar terwijl ze de Toscaanse villa restaureert en onderdeel wordt van de lokale gemeenschap, bloeit ze op en vindt ze het vertrouwen om het leven op haar eigen voorwaarden te omarmen. Het is een ongelooflijk opbeurend verhaal over de transformerende kracht van het nemen van een gokje, het volgen van je passies en het leren van jezelf te houden, met al je gebreken. Tegen het einde heeft Frances niet alleen een prachtig nieuw huis, maar heeft ze ook de weg terug naar zichzelf gevonden.
Geen idee (1995)
Cher is een bevoorrechte middelbare scholier die matchmaker speelt voor haar vrienden en leraren. Ze begint zo gefocust op uiterlijk en status dat ze niet echt weet wie ze is onder alle designerlabels. Maar terwijl ze verstrikt raakt in haar goedbedoelde bemoeienis, begint ze te beseffen hoe belangrijk het is om verder te kijken dan de oppervlakte en om mensen te geven zoals ze zijn. Tegen de tijd dat ze het perfecte vriendje vindt, vindt Cher ook een dieper gevoel van zelfvertrouwen en empathie, waardoor ze een betere vriendin en persoon wordt.
De duivel draagt Prada (2006)
De duivel draagt Prada volgt Andy, een slimme aspirant-journalist met een modeprobleem die een baan krijgt als assistent van de veeleisende Miranda Priestly bij een prestigieus tijdschrift. Terwijl ze wordt meegesleurd in Miranda's wereld waarin veel op het spel staat en veel glamour uitstraalt, begint Andy haar eigen waarden en identiteitsgevoel in gevaar te brengen. De mode is geweldig, maar hoe ze zichzelf langzaam verliest in het najagen van succes is het echte verhaal. Miranda Priestly is misschien wel de duivel in Prada, maar de echte slechterik is de stem die Andy vertelt dat ze alles aan zichzelf moet veranderen om waardig te zijn. Als ze eindelijk wegloopt (in Parijs!), Wil je opstaan en juichen.
Iemand geweldig (2019)
Jenny is een muziekjournalist die een verwoestende breuk doormaakt met haar langdurige vriend. Nadat ze een laatste wilde nacht heeft doorgebracht met feesten met haar beste vrienden, worstelt ze met haar verbrijzelde identiteitsgevoel en toekomstplannen. Het zou zo gemakkelijk zijn geweest voor de film om zich gewoon te wentelen in de pijn van het uiteenvallen, maar in plaats daarvan viert het Jenny die haar onafhankelijkheid en passies terugwint.
