Je gaat niet geloven wat Xavier Edwards nu aan het zeggen is

De Miami Marlins van 2023 waren behoorlijk goed. Ze konden niet veel slaan, maar ze hadden een enorm overschot aan pitching. Genoeg om niet alleen een blessure van de Cy Young-winnaar van 2022 te overleven Zandig Alcantaramaar om van dat overschot te handelen en slagkampioen te verwerven Luis Arraez. Ze wonnen 84 wedstrijden en haalden de play-offs. Eenmaal daar werden ze volledig gerookt in de Wild Card-ronde, maar het leek de goede kant op te gaan.

Dat waren ze niet. In 2024 stapelden zich meer blessures op. Andere werpers gingen achteruit. Veel, zo niet de meeste, van de belangrijkste spelers uit 2023 – Jazz Chisholm Jr., Jake Burger, Jos Bell, Jezus Luzardo, Jorge Soler, Tanner Scott, AJ Pukzelfs Arraez zelf – werden verhandeld of vertrokken als vrije agenten. Dat deed de beheerder ook Schumaker overslaandie lof verdiende voor zijn omgang met een gebrekkige maar degelijke selectie in 2023, maar een jaar later 100 wedstrijden verloor met de verbrijzelde overblijfselen van dat playoff-team. Hij is waarschijnlijk beter af.

Als je redenen voor optimisme wilt, zul je goed moeten zoeken. Maar als je de opvolger van Arraez wilt vinden, kun je bovenaan de line-up van Miami stoppen.

Xavier Edwards was een kleine speler op de Marlins van 2023; hij speelde 30 reguliere seizoenswedstrijden en sloeg slechts één keer in Miami’s Wild Card-rondeverlies van twee wedstrijden tegen de Phillies. Maar hij kreeg waar voor zijn geld uit dat slagbeurtje: hij sloeg een honkslag en scoorde Miami’s enige punt in Game 1. Begin juli vorig jaar werd hij opgeklommen tot startende korte stop voor de Marlins en sloeg .328/.397/.423 in 70 wedstrijden. Dat is een 128 wRC+, plus 31 gestolen honken in 35 pogingen, en 2,2 WAR in ongeveer een half seizoen.

Nu zeg ik niet dat Edwards een even goede contacthitter is als Arraez. Misschien kunnen een of twee andere jongens in de hele competitie net zo goed de knuppel op de bal zetten als Arraez; Het contactpercentage van Edwards in de zone vorig jaar was 89,7%, wat de 26e plaats zou zijn geweest onder de gekwalificeerde hitters als hij zijn speeltijd had verdubbeld. Arraez stond met 96,4% op de tweede plaats wat betreft het contactpercentage in de zone.

Arraez kreeg slechts 4,3% van de tijd drie slag en 3,6% van de tijd vier wijd; die cijfers zijn positief anachronistisch. Wat in de Kleine Willie Keeler denkt hij dat hij het doet? De walk- en strikeout-percentages van Edwards zijn in vergelijking normaler: 17,2% strikeout-percentage en 10,9% walk-percentage. Maar tegenwoordig is zelfs een strikeout-percentage van 17,2% goed voor de beste derde plaats in de competitie, en wanneer Edwards contact maakt – wat wederom vaak voorkomt, maakt hij veel line drives. Zijn LD% in 2024 was 22,7%, wat op de 20e plaats zou hebben gestaan ​​onder gekwalificeerde slagmensen met Bryce Harper En Freddie Vrijman.

We hebben dus een line drive hitter met plus-bat-to-ball-vaardigheden, op een positie in het midden, met oogverblindende honkloopnummers. Het gestolen basistarief van 31 uit 35 in een half seizoen is op zichzelf behoorlijk gek, maar bedenk dat Edwards in slechts 70 wedstrijden 6,2 runs aan honkloopwaarde produceerde, wat een top-10 cijfer was in honkbal, ongeacht de speeltijd. Honklopen creëert minder waarde dan slaan of verdedigen, maar het zijn zes gratis runs – meer dan 10 runs, pro rata over een heel seizoen. Haal jij je neus op voor 10 extra runs als jij de Marlins bent? Ik denk van niet.

Kortom, Edwards was vorig jaar heel erg goed en ik vind zijn spel erg leuk, en ik denk dat zijn combinatie van on-base-vaardigheid en snelheid hem tot een zeer effectieve leadoff hitter maakt. (En onderschat het snelheidsgedeelte niet, aangezien het midden van de Marlins-bestelling niet zo behulpzaam zal zijn om Edwards rond de honken te krijgen.)

Dus wat is de vangst?

Wacht, waarom zou er een vangst moeten zijn?

Er is altijd een addertje onder het gras. Het zijn de Marlijnen. En als ik echt dacht dat Edwards een korte stop was die jaar na jaar .330 kon slaan met 70 vrije lopen en zo’n 60 gestolen honken, zou ik hem vergelijken met: Elly De La Cruz en niet Arraez. En ik zou maanden geleden over hem hebben geschreven in plaats van te wachten op een langzame nieuwsdag in januari.

Oké, prima, er zit een addertje onder het gras. Twee vangsten eigenlijk.

De eerste: ‘Catch’ is misschien niet het juiste woord om te gebruiken, omdat Edwards geen korte stop voor de lange termijn is. Van de 34 spelers die in 2024 500 of meer innings kort speelden, was Edwards 33e in de totale OAA, en als laatste per inning. Afhankelijk van welke cijfers je gebruikt, varieert de kortestopverdediging van Edwards van verschrikkelijk tot ho-ho-ho-rrendous. Dit is een tweede honkman, als ik er ooit een heb gezien.

De tweede is dat Edwards misschien veel line drives slaat, maar dat hij de bal helemaal niet hard slaat. Dat blijkt alleen al uit zijn honkbalkaartstatistieken: een ISO van .094 en slechts 18 extra honkslagen in 70 wedstrijden, waaronder slechts één homerun. Maar hij sloeg wel vijf triples, waaronder drie in een tijdsbestek van vier bij-knuppels in de op twee na laatste wedstrijd van het seizoen. Dat was de eerste drie-triple-wedstrijd in de geschiedenis van Marlins en evenaarde het Major League-record; er zijn de afgelopen 40 jaar slechts zes andere dergelijke games geweest en sinds 2014 geen andere.

Dat is een leuk stukje trivia, maar het leidt af van een noodzakelijk stukje BABIP-deconstructie. Edwards boekte in 2024 een BABIP van .398; als een snelle switch hitter die veel line drives en grounders slaat, zou je verwachten dat Edwards een hoge BABIP draait, maar dat moet ook zo zijn Ichiro om zelfs maar in de buurt te komen van het behouden van een .398-cijfer.

En in tegenstelling tot Ichiro zou Edwards de Home Run Derby waarschijnlijk niet kunnen winnen als hij er zijn zinnen op zette. Van de meer dan 300 slagmensen die in 2024 minstens 1.000 pitches zagen, stond Edwards op de gedeelde laatste plaats in geslagen ballen met een uitgangssnelheid van 160 km/uur of meer: ​​14. Hij presteerde ook beter dan zijn xBA met 76 punten, wat niet alleen de grootste was. discrepantie in honkbal onder slagmensen met minstens 100 ballen in het spel, het was de grootste discrepantie in honkbal met meer dan 40%.

Kortom, ik neem het op tegen Edwards die zijn .328 slaggemiddelde en .397 OBP herhaalt.

Wat is dan een meer realistische verwachting? Nou, we hebben projectiesystemen voor dat soort dingen, en vanaf deze week… er is niet alleen Steamer maar ook OOPSY. Toen ik naar de projecties van Edwards voor 2025 keek, werd ik niet weggeblazen, maar ik werd ook niet wanhopig.

Bovenal besefte ik iets: Arraez was niet de eerste gedrongen tweede honkman van Marlins, Luis genaamd, die gekke slaggemiddelde cijfers neerzette. En ik had Edwards met de verkeerde vergeleken. Hier zijn de verwachte cijfers van Edwards voor 2025, samen met de totalen voor zowel Arraez als… Luis Castillo (de originele) over hun respectievelijke Marlins-carrières.

Laten we zeggen dat Edwards in de hoge .200 scoort, met een lage loopsnelheid van dubbele cijfers, feitelijk nul vermogen, en tussen de 30 en 60 steals per jaar. We weten precies hoe dat eruit ziet in een tweede honkman van Marlins, omdat Castillo het het grootste deel van een decennium heeft gedaan. En hoewel hij nooit de grenzen van de sport heeft verlegd zoals Arraez dat heeft gedaan, maakte hij drie All-Star-teams, scoorde hij bijna 100 runs per 162 wedstrijden in een Marlins-uniform en werd hij tweede voor een team dat de World Series won. En als je nog meer grip nodig had voor een flashback uit 2003: Edwards heeft dat zelfs gedaan Jeff Conine’s zoon speelde achter hem in een outfield corner en sloeg lager in de opstelling.

Dus nu hoeven de Marlins alleen maar die van deze generatie te vinden Ivan Rodriguez, Miguel Cabrera, Jos Beckett, Mike Lowell, Derek Lee, Dontrelle Willis, Brad Penny, Juan Pierre…