TURIJN, Italië — Olé, olé olé olé, zondaar, zondaar.
Olé, olé olé olé, zondaar, zondaar.
Jannik Zondaar probeert te spreken, maar zijn eigen naam weerklinkt te luid in de Inalpi Arena in Turijn. Verlicht op reclameborden, geschreven op borden en gezongen door de gangpaden. Sinner, de eerste Italiaan die de nummer 1-ranglijst van de mannenwereld heeft behaald, is niet alleen de trekpleister van de Finale ATP-Tour toernooi in zijn thuisland: Hij is het toernooi, op het veld en daarbuiten.
Daar staat hij op reclameborden in het treinstation. Daar staat hij op spandoeken die aan lichtmasten hangen. Daar is hij – nou ja, niet hij, een personage van hem – op GialappaShow, een satirisch komedieprogramma in de trant van Saturday Night Live, waarin sketches worden gespeeld met Sinners rode haarpoedel en zijn minutieus gelijkmatige manier van spreken.
En daar staat hij dan op het veld en blaast vrijwel iedereen weg die dat niet is Carlos Alcaraz zoals hij het grootste deel van het jaar heeft gedaan, slalommend naar de halve finales met drie overwinningen uit drie en het lawaai van ongeveer 12.000 fans om zijn oren op elk punt.
Drie jaar geleden was Sinner, ondanks flitsen van genialiteit, min of meer gestagneerd in het niemandsland van tennis.
Twee jaar geleden was hij een work in progress die er niet in slaagde de seizoensafsluitende Tourfinale hier in Turijn te halen, de stad die zijn Noord-Italiaanse speeltuin had moeten zijn.
Een jaar geleden verloor hij in de finale van Novak Djokovic maar sloeg hem onderweg, luid wijzend op wat er zou kunnen gebeuren. Alcaraz zei dat hij de volgende nummer 1 was.
Dit jaar vervulde hij die profetie: hij is nummer 1 van de wereld en misschien wel de meest populaire atleet in Italië – een land dat niet veel sportzuurstof meer over heeft als het voetbal aan de slang zuigt.
„Het is anders“, zei Sinner dinsdag toen hij voor het eerst in bijna een jaar op eigen bodem concurreerde.
“Ik neem deze kansen nooit als vanzelfsprekend aan.”
Jannik Sinner hoeft het Italiaanse publiek eigenlijk niet om meer herrie te vragen. (Clive Brunskill / Getty Images)
Italië heeft een lange en illustere lopende band van voetbalsterren. Grote figuren in andere sporten, vooral degenen die kunnen doordringen in het bewustzijn van mensen die nauwelijks aandacht besteden aan sport, zijn veel zeldzamer. Maar het land heeft wel een manier om zich sterk te scharen rond zijn Olympische kampioenen en uitblinkers in andere sporten.
Jarenlang waren motorrijder Valentino Rossi en toenmalig zwemster Federica Pellegrini een rage. Mensen die nog nooit een skibinding hebben vastgeklikt weten alles over Sofia Goggia, de Olympisch downhillkampioene van 2018. Sinner is de nieuwste van hun aantal, en misschien wel de meest geliefde. Inter Milaan gespeeld Napels Zondag in een krachtmeting tussen twee van de grootste voetbalclubs van Italië. De wedstrijd trok 1,7 miljoen televisiekijkers in Italië. De wedstrijd van Sinner tegen Alex de Minaur uit Australië, nauwelijks een glamourwedstrijd, trok 2,27 miljoen.
Tennissterren in hun thuisland zijn altijd een trekpleister, maar misschien omdat hij de eerste Italiaanse nummer 1 is, of misschien vanwege die onmiskenbare bos rood haar, lijkt Sinner in Italië van een andere orde van grootte. Terwijl zijn stabiele, ingetogen houding zijn spel van gratie en woede verankert, katalyseert een van die vreemde alchemistische combinaties van een ster en een natie wedstrijd na wedstrijd.
Jong en oud zijn aan boord voor de rit. Hij is wat de Italianen ‘fuoriclasse’ noemen, wat zich grofweg vertaalt als niet van deze wereld, of van wereldklasse. Hij is een van de ‘predestinato’, als het ware voorbestemd voor grootsheid.
„Hij is jong, maar niet jong in de manier waarop hij speelt“, zei Federico Vangha, geboren in Turijn, die dinsdagavond van Aperol-sprites nipte met zijn vriendin, een andere gekke Sinner-fan genaamd Monica Merlo.
Sinner loopt op eendenpootjes en lijkt geen kam of föhn te bezitten. Zijn transformatie van niemands idee van een Gucci-model naar, nou ja, een Gucci-model maakt hem ook anders. Als hij niet aan het tennissen is, is hij nu aan het pitchen: Gucci, Head, Nike, Rolex, La Roche-Posay, het farmaceutische bedrijf, internetprovider Fastweb, Enervit, een voedingsbedrijf, en Pigna, een papierproductenbedrijf. De deal met Nike bedraagt $158 miljoen (£125,2 miljoen) over een periode van tien jaar; de jaarlijkse waarde van zijn deals buiten het veld bedraagt ongeveer $ 15 miljoen (£ 11,9 miljoen).
Hij heeft ook een deal met pastabedrijf De Cecco en de Italiaanse koffiemagnaat Lavazza. Tijdens de wissels krijgen zijn tegenstanders niet eens een pauze. Videoschermen spelen reclame na reclame, Sinner drinkt een espresso of duwt Intesa Sanpaolo, de financiële gigant.
De waanzin begon met de “Carota Boys”, de groep jonge mannen die schijnbaar kosten noch moeite willen sparen om naar een Sinner-wedstrijd af te reizen in een wortelkostuum ter ere van dat vlammende rode haar. Bij zijn wedstrijden deze week was het publiek bezaaid met fans die fluorescerend oranje droegen. Hun shirts gloeien in het blauwe licht van de Inalpi Arena, terwijl de wortel- en vos-emoji’s – zijn andere symbool – oranje branden op elk sociale-mediaplatform.
Jannik Sinner met zijn trofee omdat hij nummer 1 van de wereld aan het einde van het jaar was. (Valerio Pennicino / Getty Images)
Italiaanse spelers die niet eens aan het toernooi deelnemen, komen kijken naar de wedstrijden. Lorenzo Sonego, Sinner's Davis Cup-teamgenoot, stond gisteravond op de baan.
Alle anderen, inclusief de andere zeven concurrenten, zijn de ondersteunende cast, zelfs Alcaraz.
“Precies wat ik hier in Turijn verwachtte”, zei De Minaur op een persconferentie nadat Sinner hem zondag met 6-3, 6-4 versloeg. “Geweldige sfeer.”
Taylor Fritz zei dat de Italiaanse gelovigen veel te verwerken kregen, maar niet te veel. Hij heeft een aantal aanvaringen gehad met een luidruchtig publiek dat voor zichzelf optrok, vooral tegenover Fransen op de French Open. Dat was dit niet.
“Leuke wedstrijd om te spelen”, zei hij, ook al verloor hij in twee sets.
Alomtegenwoordigheid brengt kosten met zich mee, vooral thuis. Sinner heeft de hoop opgegeven om deze week een kop koffie of een maaltijd te gaan drinken. Er staat altijd een horde fans buiten het spelershotel midden in de stad. Hij zou niet ver komen. Het is beter om binnen te blijven en uit te rusten. Dat is tenminste wat hij tegen zichzelf zegt, terwijl fans in de rij staan om een glimp op te vangen van een man die voor hen net zo goed een held is vanwege zijn persoon als vanwege zijn tennis.
„Het is belangrijk dat hij nummer 1 is, maar het is wie hij is“, zei Francesco Baccarani, een 12-jarige speler die bij de Sinner-Fritz-wedstrijd arriveerde met een rood-wit-groene hoofdtooi. „Hij is het voorbeeld voor ons allemaal, kinderen, voor hoe we willen spelen.“
GA DIEPER
Sinner bevestigd als nummer 1 van de wereld aan het einde van het jaar na het verlies van Alcaraz in Shanghai
Sinner is pas 23. Dit zou nog lang kunnen doorgaan, vooral nu de ATP dicht bij een nieuwe vijfjarige overeenkomst met de Italiaanse tennisfederatie staat, die het rijkste evenement van de tour tot 2029 zou behouden.
Angelo Binaghi, de voorzitter van de Italiaanse tennisfederatie FITP, zei in een interview in Turijn dat Sinner iets dat al gebeurde – een groeiende belangstelling voor tennis – heeft laten exploderen. Zijn opkomst viel samen met de uitbreiding van een free-to-air tenniskanaal in Italië, SuperTennis, dat zelfs de US Open aanbiedt. Handig genoeg won Sinner die, en veel minder bevoorrechte Italianen die misschien niet voor televisie hadden kunnen betalen, konden het zien.
Nu heeft Binaghi nog een probleem: toegankelijkheid. Er zijn niet genoeg tennisscholen en klinieken om alle kinderen die willen spelen te huisvesten, en het bouwen van nieuwe tennisbanen en faciliteiten zal tijd vergen.
‘De bureaucratie,’ zei hij, teruggrijpend op de beruchte Italiaanse klaagzang. “Het is heel moeilijk.”
Toch is Sinner ook op andere manieren het antwoord op de Italiaanse tennisgebeden. Een paar jaar geleden leek het erop dat Matteo Berrettini en zijn hamerachtige service een kans zouden kunnen maken op het hoogtepunt. In 2021 haalde hij de finale van Wimbledon.
Danillo Baccarani, de vader van Francesco, zei dat het machtsspel van Berrettini de Italiaanse tennisgevoeligheden niet zo aanspreekt als dat van Sinner. Hier is de tennisheld Nicola Pietrangeli, de ster uit de jaren vijftig en zestig die bekend staat om zijn stijlvolle en instinctieve spel.
“Sinner staat dichter bij iemand als (Roger) Federer”, zei Baccarani.
En hoe zit het met het idee dat Sinner op de een of andere manier minder Italiaans is, omdat hij afkomstig is uit de bergen van San Candido in het noordoosten van Italië, vlakbij de Oostenrijkse grens, die cultureel dichter bij zijn buurland ligt dan bij Rome? De eerste taal van Sinner is Duits.
‘Een stom idee,’ zei Baccarani.
Sinner is erin geslaagd dit in een voordeel om te zetten. Met het pensioen van Dominic Thiem, Oostenrijk is zonder tennisster. Het land heeft enkele claims op Sinner ingediend.
Alle heisa is voor hem een beetje een idioot.
“Ik ben maar een 23-jarige man die alleen maar tennist”, zei hij eerder deze week op een persconferentie. Hij loopt naar buiten en ziet een enorme versie van zichzelf op een reclamebord. Hij zet de televisie aan en zet koffie. Zijn vader was chef-kok. Zijn moeder was een restaurantmedewerker. Het was de bedoeling dat hij skiër zou worden.
Jannik Sinner heeft de mantel aangenomen van de meest geliefde sporter van Italië, tenminste buiten het voetbal. (Tallio Puglia / Getty Images)
‘Ik probeer eraan te wennen’, zei hij. “Ik probeer gewoon goed tennis te spelen.”
Afgezien van de komst van een andere hotshot naast Alcaraz, is er één ding dat de Sinner-trein uit koers zou kunnen brengen. Het Wereldantidopingagentschap (WADA) eist in hoger beroep een verbod van één of twee jaar van zijn dopingzaakdat het in september bij het Hof van Arbitrage voor de Sport (CAS) heeft ingediend.
Eerder dit jaar, Sinner testte tweemaal positief op closteboleen anabole steroïde. Drie tribunalen, bijeengeroepen door de antidopingautoriteiten van het tennis, accepteerden zijn verklaring dat de stof per ongeluk in zijn systeem terechtkwam nadat zijn fysiotherapeut het gebruikte om een snee in zijn eigen vinger te behandelen en Sinner vervolgens een massage gaf. Ook het WADA accepteert deze uitleg, maar vindt dat hij enige verantwoordelijkheid moet dragen voor de acties van zijn ondersteuningsteam.
Clostebol is een probleem geworden in de Italiaanse sport, waarbij talloze atleten in verschillende disciplines positief testen als gevolg van het gebruik van genezende crèmes. Herinneringen blijven hangen aan het dopingschandaal bij Juventus uit de jaren negentig, die naar het hoogste niveau van de Oude Dame van Turijn ging voordat het Italiaanse Hooggerechtshof de club vrijsprak.
Het oordeel van Sinner zal waarschijnlijk pas in 2025 komen en zelfs in Turijn gaat het verloren in het lawaai van punt tot punt, tot, tot nu toe althans, de onvermijdelijke conclusie.
Gioco, partita, incontro, Sinner.
En de olés slaan weer toe.
(Topfoto's: Getty Images; Ontwerp: Eamonn Dalton)
(Aanvullende rapportage: James Horncastle)
