Blijf op de hoogte met gratis updates
Meld u eenvoudig aan bij de Media myFT Digest – rechtstreeks in uw inbox afgeleverd.
(zelfstandig naamwoord) een influencer met een podcast, steevast mannelijk, die zichzelf stijlt als de vijand en het tegengif van de liberale elite
“Bro-caster is het tegenovergestelde van broadcaster” is het soort grap dat je van een bro-caster mag verwachten. Het is anti-woke, op een ouderwetse manier lichtelijk seksistisch, en komt eerder verwaand dan grappig over. Terwijl vrouwen in media leren zichzelf het mikpunt van de grap te maken, de heterodoxie doet niet aan zelfspot.
Joe Rogan, een van ’s werelds populairste podcasters, is de protobro. Zijn podcast, gelanceerd in 2009, zette de toon. Het heeft meer dan 14,5 miljoen volgers op Spotify. Volgens een YouGov-peiling van de Britten is ruim viervijfde van de luisteraars man en de meerderheid is tussen de 18 en 34 jaar oud.
Hoewel Rogans eigen politieke overtuigingen moeilijk in een hokje te plaatsen zijn, geeft hij zendtijd aan marginale wetenschappers, politieke extremisten en complottheoretici. Niemand krijgt het gemakkelijk, waarbij de presentator dezelfde cut-the-crap-stijl gebruikt op flat-earthers als op Donald Trump en Elon Musk. Rogans aantrekkingskracht schuilt tenminste voor een deel in het gevoel dat hij, als hij genoeg krijgt van een gast, ze heel gemakkelijk in elkaar kan slaan.
En hoewel Rogan wordt afgemeten in zijn steun voor de rechten van mannen, zijn de bro-casters die zijn voorbeeld volgden meer bereid om eeuwenoude wrok aan te wakkeren. Andrew Tate, een voormalig kickbokser en zichzelf identificerend alfamannetje, is de meest beruchte campagnevoerder van de manosfeer met een soort giftige vrouwenhaat die weerklank vindt in schoolpleinen.
In de mainstream kunnen bro-casters worden gezien als de opvolgers van shockjocks als Howard Stern. Hun oneerbiedigheid en grensverleggende godslastering sprak Generatie X aan omdat het in een laagje ironische afstandelijkheid werd gehuld.
Toen veranderde de wind. De gefabriceerde anarchie van talkradio werd vervangen door de gefabriceerde authenticiteit van influencers. Er zit geen spoor van ironie in het zelfhulp-psychogebabbel van Jordan Peterson, in de vuiststoten van Steven Bartlett in de C-suite, of in het machismo van voormalig Navy Seal Shawn Ryan. Ze willen allemaal serieus genomen worden als waarheidszoekers, terwijl ze bewonderd worden als karikaturen van mannelijkheid. Bro-casting is wat er gebeurt als een publiek antwoorden wil, maar genoeg van experts heeft gehoord.
