TEL AVIV – Woensdag kondigde de Qatarese premier Mohammed bin Abdulrahman Al Thani aan dat er een raamwerk zou komen voor de uitwisseling van gevangenen en gijzelaars, wat zou leiden tot een staakt-het-vuren in de oorlog in de Gazastrookis overeengekomen door zowel Israël als Hamas. De aankondiging komt daarna maanden van intensieve onderhandelingen, telkens opnieuw door meerdere landen. Het einde van De verwoestende militaire aanval van Israëlde vrijlating van gevangenen en gijzelaars, en de toename van de humanitaire hulp aan Gaza die dit mogelijk zal maken, zijn zeer welkom. Maar de uitdagingen die voor ons liggen zijn enorm. En het had moeten en kunnen komen veel eerder.
Afgelopen mei, Biden geschetst de contouren van een deal in drie fasen. In het eerste geval zou er een staakt-het-vuren van zes weken komen, zouden Israëlische gijzelaars en Palestijnse gevangenen worden vrijgelaten, zouden Israëlische troepen zich terugtrekken uit de bevolkte gebieden van Gaza, en zou de humanitaire hulp aan Gaza enorm worden uitgebreid. Israël en Hamas zouden deze tijd gebruiken om te onderhandelen over de voorwaarden van een permanent staakt-het-vuren.
De kosten van de aanpak van de regering zijn verwoestend geweest.
Op basis van vroege rapporten lijkt deze deal erg op die. Maar zoals ik schreef kort na de aankondiging van Biden vorig jaarontbeerde het de essentiële component van de noodzakelijke druk op de Israëlische premier Benjamin Netanyahu om deze te aanvaarden, die Biden standvastig heeft geweigerd toe te passen. De aankomende Trump-gezant Steve Witkoff is duidelijk bereidheid om te solliciteren die druk schijnbaar deze doorbraak geforceerd. “De druk die Trump momenteel uitoefent is niet het soort dat Israël van hem verwachtte”, zei de Israëlische commentator Jacob Bardugo, een Netanyahu-aanhanger. zei maandag. “De druk is de essentie van de zaak.”
Hier in Israël en Palestina, waar ik afgelopen weekend aankwam, is er grote verwachting onder mensen aan beide kanten voor deze deal. Toch is er ook verbijstering en woede dat het zo lang heeft geduurd – een groot deel ervan was gericht tegen Hamas en Netanyahu, maar een groot deel ervan was ook gericht tegen de VS.
‘Waarom is Blinken zo waardeloos?’ vroeg een Israëlische vriend die in een van de op 7 oktober aangevallen kibboetsen woont, verwijzend naar de voortdurende reizen van minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken naar de regio, die eindigden toen hij met lege handen vertrok en doorgaans vernederd werd door Netanyahu. De Palestijnse analist Muhammad Shehada, die uit Gaza komt, onlangs een stuk gepubliceerd gebaseerd op gesprekken met talrijke Israëlische, Palestijnse en Arabische functionarissen die bij de gesprekken betrokken waren. Ze uitten hun ongeloof over de manier waarop de regering-Biden Hamas publiekelijk de schuld heeft gegeven van het obstakel voor een staakt-het-vuren, terwijl het voor alle betrokkenen duidelijk was dat Netanyahu het probleem was. Erger nog, de huichelarij van het Witte Huis gaf Netanyahu extra dekking om zijn obstructie voort te zetten.
De kosten van de aanpak van de regering zijn verwoestend geweest. Alleen al de wederopbouw zal naar schatting tientallen jaren duren. Uit een evaluatie van de Verenigde Naties afgelopen mei bleek dat het niveau van vernietiging van woningen in Gaza ongekend was in het tijdperk na de Tweede Wereldoorlog, en dat het minstens tot 2040 zou duren om de verwoeste huizen te herstellen. De schade aan kritieke infrastructuur is eveneens ernstig geweest, met schade geschat op ruim 18,5 miljard dollar door de Wereldbank sinds afgelopen april. Dat zal nu aanzienlijk meer zijn.
De menselijke kosten zijn zelfs nog duizelingwekkender. Volgens Palestijnse gezondheidsfunctionarissen heeft de oorlog meer dan 46.000 mensen gedood; vele malen is dat aantal verminkt en gewond geraakt. A recente studie in het medische tijdschrift Lancet Geschat wordt dat het werkelijke aantal sterfgevallen veel hoger zou kunnen zijn, tussen 55.298 en 78.525 sterfgevallen als gevolg van traumatische verwondingen in Gaza tot 30 juni 2024. Meer dan 80% van de bevolking is ontheemdvaak herhaaldelijk, omdat het Israëlische leger bevolkingsgroepen met geweld naar nieuwe “veilige gebieden” heeft verdreven die het vervolgens bombardeerde. VN-experts hebben, samen met vele anderen, herhaaldelijk gewaarschuwd hongersnood in Gaza.
De Verenigde Staten zullen serieus moeten worden in het steunen van de Palestijnse bevrijding en zelfbeschikking.
De tol zal nog lang na een staakt-het-vuren blijven stijgen. Nog een Lancet-analysedie afgelopen zomer werd uitgegeven, merkte op dat “zelfs als het conflict onmiddellijk eindigt, er de komende maanden en jaren veel indirecte sterfgevallen zullen blijven als gevolg van oorzaken zoals reproductieve, overdraagbare en niet-overdraagbare ziekten.” De auteurs concludeerden dat “het niet onwaarschijnlijk is om te schatten dat tot 186.000 of zelfs meer doden te wijten zouden kunnen zijn aan het huidige conflict.”
Biden heeft herhaaldelijk – en terecht – verklaard dat Israël, net als elk ander land, het recht en de verantwoordelijkheid had om te reageren op de gruwelijke aanvallen van 7 oktober en te voorkomen dat een dergelijke aanval opnieuw zou plaatsvinden. Maar publieke verklaringen van Israëlische functionarissen, aangehaald in de genocidezaak van Zuid-Afrika tegen Israël bij het Internationale Gerechtshof bestaat uit een reeks intentiebekentenissen die veel verder gaan dan enige plausibele definitie van een ‘rechtvaardige oorlog’. Vicevoorzitter van de Knesset Nissim Vaturi van de regerende Likud-partij schreef dat het doel van Israël was “het van de aardbodem wegvagen van de Gazastrook.” De Israëlische minister van Erfgoed, Amichay Eliyahu, van de extreemrechtse Joodse Machtspartij, suggereerde dat Israël een atoombom op Gaza zou laten vallen en zei dat daar “geen niet-betrokken burgers” waren. De voormalige Israëlische minister van Defensie Moshe Yaalon onlangs verwezen voor de acties van Israël in het noorden van Gaza als ‘etnische zuivering’.
“Dit is op geen enkele manier een wettig antwoord, een gerichte operatie van ‘zelfverdediging’ om gewapende groepen te ontmantelen, of oorlogvoering die in overeenstemming is met het humanitair recht”, aldus de secretaris-generaal van de Noorse Vluchtelingenraad. Jan Egeland gezegd in november. “Wat Israël hier doet, met door het Westen geleverde wapens, maakt een dichtbevolkt gebied onbewoonbaar voor bijna twee miljoen burgers.”
Er zijn veel manieren waarop deze meerfasenovereenkomst nog steeds kan mislukken. Netanyahu wel naar verluidt verzekerd zijn rechtse ministers dat hij de oorlog na fase I zal hervatten “tot de nederlaag van Hamas.” Om die uitkomst te voorkomen zal een consequente toepassing van het soort druk nodig zijn dat Witkoff naar verluidt heeft uitgeoefend. Maar als dit staakt-het-vuren op de langere termijn iets meer wil zijn dan het zoveelste interregnum tussen rondes van catastrofaal geweld, zullen de Verenigde Staten serieus moeten worden in het ondersteunen van de Palestijnse bevrijding en zelfbeschikking. Het vermogen van het land om als geloofwaardige bemiddelaar tussen Palestijnen en Israëli’s te fungeren, die na tientallen jaren van mislukking al aan de beademing liggen, is een ander slachtoffer van de door de VS gesteunde Gaza-oorlog. Zoals een Palestijnse activist het tegen mij zei: “Je hebt nu een hele generatie Palestijnen die geloven dat we niet alleen tegen Israël vechten, maar tegen de VS.”
Als, zoals een ander Israëlisch rapport beweringenTrump in het geheim steun heeft aangeboden voor meer nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever in ruil voor de steun van Netanyahu aan het staakt-het-vuren in Gaza, is een terugkeer naar grootschalig geweld tegen de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever (in tegenstelling tot het kleinschaliger geweld dat zij elke dag ondergaan) eenvoudigweg een vraag van wanneer, niet of. Zolang het Palestijnse volk onder bezetting leeft, en de Israëlische regering die bezetting gestaag consolideert als één ondemocratische staat, zullen noch Israëli’s noch Palestijnen ooit de veiligheid en vrede kennen die beide volkeren verlangen en verdienen. De weg naar beide zal een niveau van visie en moed vereisen dat momenteel zeer schaars is.
Source link
