Het was een trage start voor de aanval van de Indianapolis Colts, maar de zaken veranderden snel in het tweede kwart, en gelukkig was de voorsprong groot genoeg zodat ze de aanval van de Titans in de tweede helft konden afhouden.
Nu de game net is afgelopen, laten we eens terugkijken op de prestaties van de Colts met onze directe conclusies uit dit alles.
– Zoals gezegd was het een wankele start voor de aanval van de Colt. In het bijzonder Anthony Richardson en het passerende spel, waarbij hij een paar worpen miste, maar het keerpunt in dat tweede kwart was toen Steichen heel zwaar in het run-spel leunde. Hun eerste touchdown-drive omvatte een run bij elke actie, en Taylor had vervolgens de grote touchdown-run van 65 meter bij het volgende balbezit.
– Het succes van de aanval van de Colts begint op de grond. Niet alleen vanwege hoe dynamisch de een-tweetje van Richardson en Taylor kan zijn, maar het neemt ook een deel van de last weg van het passerende spel. Ten eerste zorgt het ervoor dat de aanval voorop blijft en buiten voorspelbare passsituaties blijft, waardoor de Colts een van hun efficiëntere derde-down-prestaties van het seizoen hebben. Maar daarnaast is het ook geen toeval dat het passerende spel er scherper uitzag nadat het run-spel echt op gang kwam. De run-game hielp bij het creëren van een aantal één-op-één matchups waar Josh Downs van profiteerde met zijn twee explosieve vangsten, en zorgde voor de voltooiing van het 36 meter verderop gelegen veld voor AD Mitchell.
– Een ander rimpeleffect van het succes in het run-spel was het derde succes van de Colts in deze wedstrijd. Een goed run-spel houdt de aanval vóór de stokken en binnen beheersbare downs en afstanden.
– Het is begrijpelijk dat de prestaties van Taylor waarschijnlijk vrijwel alle aandacht zullen trekken, maar dat was een ongelooflijk ontwrichtende dag van DeForest Buckner. De snelle duw die hij door het midden genereerde, verwoestte een aantal acties voor de Titans.
– Aan de andere kant kwam het succes dat we de Titans vaak op het veld zagen behalen toen Buckner en Stewart niet op het veld waren. Ondanks alle middelen die in het defensieve front zijn geïnvesteerd, is de verdedigingsdiepte op de defensieve tacklepositie nog steeds een zwakke plek op deze selectie.
– Nog een mooie terugkeer van Anthony Gould. De afgelopen twee wedstrijden zag hij er veel beslissender uit in zijn besluitvorming en liet hij zijn spelvaardigheden de overhand nemen.
– Meer speciale teams praten? De punt- en trapdekkingseenheden van de Colts zijn dit seizoen behoorlijk goed geweest, maar de afgelopen twee wedstrijden zijn ze een beetje in de problemen gekomen doordat er een aantal grote hardloopbanen open gingen.
– Er waren twee schokkende momenten vanuit de verdediging bij de voltooiing van Calvin Ridley, toen er geen veiligheidshulp over de top was om de cornerback te helpen.
– Omdat Rudolph en de Titans zo afhankelijk zijn van het snelle passerende spel, zal het genereren van druk niet gemakkelijk zijn vanwege de snelheid waarmee de bal uit zijn handen komt.
– Ik begrijp het: als je groot bent, speel je op safe om explosief spel en snelle scores te beperken. Maar toen de verdediging van de Colts in de tweede helft verzachtte, speelde dat Rudolph in de kaart. Hij werd niet onder druk gezet en is meer dan bereid om de onderste worpen te nemen terwijl de Titans keer op keer hun weg door het veld baanden. Die conservatieve aanpak kostte hen bijna.
– Naast het succes in de run-game deed de aanvallende linie het vandaag goed op het gebied van passbescherming, waardoor Richardson tijd kreeg voor zijn beperkte dropbacks. Als Ik schreef er voorafgaand aan deze game overRichardson was sinds week 11 een van de meest onder druk staande quarterbacks in het voetbal.
– Zoals verwacht, zonder EJ Speed beschikbaar, was het Jaylon Carlies die naast Zaïre Franklin speelde. Carlies is in de afgelopen draft een zeer productieve vondst in de vijfde ronde geweest, waardoor de positie van de linebacker extra dekking kreeg.
– Iets om de hele week in de gaten te houden zijn Jaylon Jones, die laat vertrok met een keelblessure, en Quenton Nelson, die een enkelblessure opliep maar wel terugkeerde.
