Maar wat mij betreft zal Mary altijd veel op Imogene Herdman lijken: een beetje nerveus en verbijsterd, maar klaar om iedereen die haar baby aanraakt in elkaar te slaan. En de Wijze Mannen zullen altijd Leroy en zijn broers zijn, die ham dragen. Toen we die avond de kerk uitkwamen, was het koud en helder, met knapperige sneeuw onder de voeten en heldere, heldere sterren boven ons. En ik dacht aan de Engel des Heren – Gladys, met haar magere benen en haar vuile sportschoenen die onder haar gewaad uitstaken, en tegen ons allemaal overal schreeuwde: ‘Hé! Er is voor jou een kind geboren!‘
„De beste kerstverkiezing ooit“ – Barbara Robinson
Dit is hoe dit boek begint: ‘De Herdmans waren absoluut de slechtste kinderen in de geschiedenis van de wereld. Ze logen en stalen en rookten sigaren (zelfs de meisjes) en praatten smerig en sloegen kleine kinderen en vloekten hun leraren uit en namen de naam aan van de Heer tevergeefs en stak het oude, kapotte gereedschapshuis van Fred Shoemaker in brand. Deze echt vervelende kinderen proberen zich een weg te banen naar de hoofdrollen in een kerstoptocht in de kerk om gratis warme chocolademelk en koekjes te krijgen, maar tegen het einde van het boek doet hun onverwachte kerstsfeer ons in tranen uitbarsten.
Wat kan ik zeggen? Ik ben zo dol op een verlossingsverhaal. Of het nu Scrooge, de Herdmans, George Bailey, de Grinch, de kleine Susan Walker is – of ik, ik kan het verhaal van iemand die ooit blind was, maar nu ziet, niet weerstaan.
Dit is wat ik jullie allemaal wens deze Kerst: Zien, boven de wanhoop vliegen. Om te begrijpen waarom Kerstmis over de hele wereld weerklinkt, zelfs op plaatsen waar het ze niet echt uitmaakt (of zelfs maar gelooft) dat Jezus in een stal werd geboren.
Kerstmis is de geest die transformeert en je hoeft geen christen te zijn om de magie ervan te laten werken. Het zou een andere dag kunnen zijn geweest die door zovelen van de mensheid is aangewezen als de tijd om onze pijn en angst te overstijgen, om elkaar de hand te reiken op een manier die we onszelf de andere 364 dagen van het jaar niet toestaan. maar dit lijkt hem te zijn. Dus laten we het vieren.
Sommige mensen slagen erin om de rest van het jaar gebruik te maken van die Geest, terwijl de rest van ons ons hart ‘veilig’ houdt achter beton en prikkeldraad. Gek eigenlijk, want een hart dat niet regelmatig wordt gebruikt, verschrompelt, wordt hard en klein. (Zoals de Grinch.) Zelfs een gebroken hart is beter dan een hart dat nooit wordt gebruikt.
Die Geest is in ons allemaal. Denk aan de allerslechtste persoon die je kent (ja, erger dan de Herdmans – of Dick Cheney), en zelfs zij hebben die Geest in zich. Het is aan hen of ze het ooit naar buiten zullen brengen, maar het is er.
Elke andere dag van het jaar concentreer ik me op wat er mis is met de wereld. Vandaag schrijf ik over iets dat zo heel erg juist is: de menselijke impuls om een licht te laten schijnen in de duisternis. Om te helpen, om mensen in nood onderdak te bieden. Om lief te hebben.
We hebben allemaal een leven dat verre van perfect is. Soms maken we moeilijke tijden door waar geen einde aan lijkt te komen, en mensen (en politici) die we vertrouwden, laten ons keer op keer in de steek. En toch.
En toch is er hoop. Elk jaar opent Ebenezer Scrooge zijn hart. Elk jaar krijgt George Bailey een sprankje begrip van wat een zeer grote rol op zeer kleine manieren wordt gespeeld, en Clarence krijgt vleugels. Een gewond meisje dat zichzelf niet in de Kerstman durfde te laten geloven, leert dat geloof niet rationeel is, en Linus helpt ons het spirituele verlangen te zien dat de echte kern van Kerstmis vormt.
We zijn hier. We leven. Heb elkaar lief, als je durft. Wees moedig met uw hart. Vrolijk, vrolijk kerstfeest.
Hoi! Er is voor jou een kind geboren!
