Je hebt hem al een paar weken of misschien zelfs een paar maanden gezien en gesproken, en de zaken gaan goed Dus Goed. Om te beginnen hebben jullie zoveel plezier samen. De chemie valt niet te ontkennen. Je sms't en FaceTime dagelijks. Jij hebt zijn vrienden ontmoet, en hij de jouwe. Hij is emotioneel ondersteunend en je vertrouwt hem.
Tot er op een dag iets verandert. In eerste instantie is het subtiel. Misschien belt hij u bijvoorbeeld niet op weg naar huis van kantoor, zoals gewoonlijk. Geen biggie, je denkt dat hij waarschijnlijk gewoon happy hour-plannen had met zijn vrienden of een ernstig slechte dag had en solo moest decomprimeren. Je vat het niet persoonlijk op en beweegt de rest van de avond zonder erover na te denken.
Tot je de volgende dag incheckt. Deze keer duurt het veel langer voordat hij antwoordt dan normaal. Als hij je eindelijk terug sms't, lijkt de inhoud van zijn bericht ook niet klopt. Je kunt er niet de vinger op leggen wat precies, maar er is iets bij hem veranderd, en de enige manier waarop je dat kunt beschrijven is een energieverschuiving.
Dus je geeft hem de ruimte, omdat je denkt dat hij dat nodig heeft. Je concentreert je op jezelf. Je stort je op je eigen werk. Je geeft prioriteit aan je vrienden en familie. Je controleert ook voortdurend je telefoon om te zien of je iets van hem hoort. Niets. Je begint dan dat zinkende gevoel in je maag te voelen, dat onderbuikgevoel dat je vertelt dat je niet te veel in de stilte leest, maar het op de juiste manier inschat:
Het is voorbij.
Nadat er weer een week is verstreken en je nog steeds geen sms of telefoontje van hem ontvangt, besluit je nog een keer contact op te nemen om de wateren te testen. Misschien deel je een nieuw nummer waarvan je dacht dat hij het leuk zou vinden, of vraag je hem gewoon hoe het met hem gaat. Nogmaals, het duurt een eeuwigheid voordat hij contact met je opneemt en zijn sms-bericht is een doodlopend antwoord.
Je stopt met proberen. Je hoort nooit meer iets van hem.
We hebben het allemaal meegemaakt. De gevreesde energieverschuiving, die voelbare maar niet geheel definieerbare verandering in de chemie met iemand die we zien en die aangeeft dat onze tijd met die persoon voorbij is.
Hoewel de energieverschuiving willekeurig lijkt omdat deze vaak zo abrupt is, vindt deze eigenlijk altijd rond dezelfde tijd plaats: wanneer de shit te reëel voor hem begint te worden. Toen het tijd was om zich te binden.
Misschien kwam het door lafheid of koude voeten, misschien omdat hij de hele tijd met één voet buiten de deur had gestaan of gewoon van gedachten was veranderd. Het kan een slechte timing voor hem zijn geweest, misschien heeft hij emotioneel iets meegemaakt waardoor hij niet beschikbaar was.
Maar eerlijk? Het maakt niet uit wat zijn reden was. Als je verstrikt raakt in de mogelijke verklaringen waarom hij zich terugtrok, blijf je alleen maar hangen aan iemand die niet voor jou heeft gekozen. Het leidt je af van wat is door je te concentreren op wat als.
En ik weet het. Ik weet dat het zoveel pijn doet. Het voelt alsof je zoveel moeite hebt verspild aan iemand die je misschien helemaal niet kende. Maar je bent niet dwaas als je gelooft dat alles goed ging. Je bent niet zielig als je iemand binnenlaat. Je bereidheid om je hart met iemand te delen, hoe tijdelijk ook, toont je kracht en moed.
Wat je ook uit deze situatie meeneemt, laat het je niet bang maken om het opnieuw te proberen. Laat zijn onvermogen om zich te binden je er niet van weerhouden om open te staan voor iemand anders. Want toen hij je liet gaan, bevrijdde hij je. Hij was het niet voor jou. Hij was slechts een tussenstop onderweg.
Laat hem gaan.
