Cen het is echt drie weken geleden dat Nigel Farage en Elon Musk waren bewonderend poserend in Mar-a-Lagovoor dat hilarisch saaie schilderij van Donald Trump in de tennistrui? Ik ben net zo verbaasd als Nigel dat zijn vakantieromantiek op zand is gebouwd. Of, om het anders te zeggen, dat de Afrikaanse miljardair die beloofde ££££££££££ op zijn rekening te storten, niet is gebleken wat hij leek. De Farage-dumping lijkt te zijn gebeurd nadat de hervormingsleider van Groot-Brittannië er niet in slaagde het met Musk eens te worden dat hij een bondgenootschap moest sluiten met de gevangengenomen beroepscrimineel Tommy Robinson over diens standpunt over het verzorgen van bendes.
En dus ook voor het verzorgen van bendes – of verkrachtingsbendes, zoals ze nu terecht en nauwkeuriger worden genoemd. Misschien is de eerste week van januari het moment geworden waarop de woede over dingen die al heel lang aan de gang zijn een aanzienlijke massa bereikt. Vorig jaar was het het postkantoor, dit jaar is het het schandaal van de verkrachtingsbendes. Wat betreft wat het volgend jaar zal zijn, de meest waarschijnlijke huidige voorspelling is: iets dat Elon beslist. We wonen nu allemaal in de Muskoverse. Het is een gril van deze tijd dat het genie dat de race naar de sterren leidt, ook de idioot is die de race naar de bodem leidt.
Sommige feiten zijn de moeite waard om te herhalen. Er is al een nationaal onderzoek naar seksuele uitbuiting van kinderenfeilloos voorgezeten door prof. Alexis Jay, die eerder het specifieke Rotherham-onderzoek had voorgezeten. Het schandaal over de verkrachtingsbendes was een onderdeel van dit tweede onderzoek. Het leidde tot een scherp rapport en een aantal dringende aanbevelingen. Ze hadden volledig moeten worden overgenomen door de toenmalige regering (conservatief), maar dat gebeurde niet. Ze zouden volledig moeten worden overgenomen door de nieuwe regering van die tijd (Labour).
Er heerst nu echter een diepe, zij het late, overtuiging dat het schandaal van de verkrachtingsbendes in dit land niet voldoende wordt begrepen of dat er niet voldoende rekening mee wordt gehouden. Dit klopt. Er wordt vaak beweerd dat in ten minste een aantal van de vele gebieden waar bendes opereerden – en niet alleen in Rotherham – de politie en lokale politici Mogelijk was hij medeplichtig aan doofpotaffaires. Mijn eigen overtuiging is dat verder zonlicht in de vorm van een nieuw, snel en specifiek onderzoek het enige ontsmettingsmiddel kan zijn voor dat institutionele aspect van dit gruwelijke verhaal. Er zijn nog steeds bendes actief. Doen ze dat onder een soort opzettelijke blindheid die neerkomt op diepgewortelde corruptie of steun? Het voelt lang geleden dat we daar achter probeerden te komen.
Maar als je over verborgen agenda’s wilt praten, kijk dan eens naar de mannen die zich nu inspannen. Houd er rekening mee dat Musk absoluut niets heeft gedaan aan deze kwestie waar hij plotseling om geeft, behalve erover posten. Jess Philipsde serieel gestalkt en bedreigde minister van Veiligheid, had een carrière in het helpen van slachtoffers van huiselijk geweld voordat ze zelfs maar de politiek in ging, dus wat een verrassing om te ontdekken dat ze door Musk letterlijk een ‘heks’ werd genoemd. Hij zou haar graag in de gevangenis willen stoppen, in plaats van op een krukje of een paal. En dat is de andere grimmigheid van het huidige spektakel: het kijken naar sterke mannen en toekomstige sterke mannen die discussiëren over de manier waarop vrouwen en meisjes moeten worden beschermd. Met alles wat dat met zich meebrengt – en alles wat het voor de toekomst kan voorspellen.
Nigel Farage, Elon Musk, Robert Jenrick, Tommy Robinson – wanneer heb je ooit gehoord dat deze mensen zich druk maken over vrouwenkwesties, laat staan een toespraak houden of een beleid naar voren zien komen dat erop gericht is deze kwesties te bevorderen? Robinson heel bewust bijna een trimproef misluktewat de slachtoffers maanden en maanden van de gruwel zou hebben doorstaan van het tweemaal moeten getuigen. Op het platform van Musk dreigen mensen vrijwel elke seconde vrouwen te verkrachten en te vermoorden, en er wordt niets aan gedaan. Als ik hem was, zou ik mijn eigen straten opruimen. Als hij er niet in slaagt, moet hij dan misschien onmiddellijk zelf gevangenneming eisen?
In de tussentijd mogen vrouwen – en meisjes die vrouw zullen worden – niet twijfelen aan Elons opvattingen over hun ultieme rol: de wereld uit de problemen helpen. Musk is een agressieve pronatalist. ‘In plaats van angst voor zwangerschap aan te leren,’ schreef hij onlangs, ‘moeten we angst voor kinderloosheid aanleren.’ Zijn vader zegt nog meer hardop. Zes weken geleden, Errol Musk vertelde Sky News: “Je hoeft alleen maar naar Engeland te gaan en naar het Cheltenham-gebied, het paardenfokgebied, te gaan en te zeggen: ‚Kijk, we gaan de paarden niet meer volgens welke standaard dan ook fokken. Ik heb een paar oude paarden die ik in Nigeria heb gevonden en we gaan ze gewoon mixen met jouw racepaarden…‘.”
Wat de politieke bewoners van het boerenerf betreft, stond ik versteld van de Tory-schaduwminister die kraaide naar de post over Musk’s ontslag van Farage door te verklaren: “Dit is een groot moment. Niet alleen de retweet van Kemi, maar ook de breuk met Farage. Het is alsof Hitler zich tegen Stalin keert en Rusland binnenvalt.” Mm. Ik wil zeggen “herinner me eraan hoe dat ging” – en toch kan een groot deel van mij eenvoudigweg niet voorbij de uitdrukking “de Kemi-retweet” komen. Wat kun je zeggen over de kleine tragedie van The Kemi Retweet, behalve dat het niet zo goed was als The Bourne Identity? Wanneer leiders van eens zo serieuze partijen en hun bondgenoten worden gereduceerd tot het vieren van een retweet, zijn ze compleet verslagen, ook al beseffen ze het nog niet.
En misschien zijn de meeste dat wel. Vergeet alstublieft niet dat Boris Johnson, een held voor velen die oproepen tot een nieuw nationaal onderzoek, beschreven dat er nationale onderzoeken werden gehouden in seksueel kindermisbruik, omdat het geld ‘de muur opspatte’. Een werkelijk groteske woordkeuze gezien de omstandigheden. Maar hoewel niet alle groteske vragen gelijk zijn, is deze zeker niet beperkt gebleven tot één mainstreampartij. Ik vind het moeilijk om nu te vergeten, en schreef er destijds overmaar minder dan twee jaar geleden keurde Keir Starmer een aanvalsadvertentie goed en stond deze achter, verspreid op alle sociale mediaplatforms, waarin een foto van Rishi Sunak werd gebruikt, naast de woorden “Denk je dat volwassenen die veroordeeld zijn voor het seksueel misbruiken van kinderen naar gevangenis? Rishi Sunak niet.” Voor de goede orde werd de beroemde handtekening van Sunak toegevoegd. Niemand heeft baat bij meedoen aan de race to the bottom, zoals de premier nu ondervindt. Het gevoel dat mensen zoals hij politiek hebben gespeeld in plaats van politiek te bedrijven, is goed verankerd.
Zeker, degenen die boos aan het nieuwe jaar beginnen, mogen niet op één hoop worden gegooid in één handige massa ‘betreurenswaardige mensen’. Ik heb jarenlang het campagnewerk van Sammy Woodhouse, een van de Rotherham-slachtoffers, gevolgd en bewonderd. Hoe graag ik ook zou willen dat dit niet het geval was, ik kan me heel goed voorstellen hoe zij en anderen het gevoel zouden kunnen hebben dat ze richting hard rechts zijn gedreven door wat zij hebben ervaren als de tekortkomingen van het reguliere politieke spectrum. Veel van deze mensen vinden het (momenteel) niet erg dat de rijkste man ter wereld, die ze nooit zullen kunnen wegsturen via de stembus, snel de macht overneemt om hun leven te beheersen. Traditionele politici moeten dringend een achterhoedegevecht ondernemen om hen te laten zien dat er een betere manier is – en hen niet simpelweg blijven vertellen dat die er is.
-
Marina Hyde is columniste van Guardian
-
Heeft u een mening over de kwesties die in dit artikel aan de orde komen? Als u een reactie van maximaal 300 woorden per e-mail wilt indienen, komt u in aanmerking voor publicatie in onze brieven sectie, alstublieft klik hier.
Source link
