Scott Simon praat met Colleen Shogan, hoofd van het Nationaal Archief, over de uitdagingen waarmee het agentschap wordt geconfronteerd in een tijd van diepe politieke polarisatie.
SCOTT SIMON, HOST:
Hoe bewaar je de documenten die het verhaal van Amerika helpen vertellen in een tijd waarin zo velen het oneens zijn over wat dat verhaal is en waar het begint en waar het naartoe leidt?
COLLEEN SHOGAN: Dit is de Onafhankelijkheidsverklaring. Je ziet dat het wat vervaagd is.
SIMON: Colleen Shogan, archivaris van de Verenigde Staten, liet ons de gewelfde rotonde van het Nationaal Archief zien.
SHOGAN: Er komen elk jaar meer dan een miljoen mensen naar deze rotonde om onze oprichtingsdocumenten te bekijken. En deze documenten zijn in beheer bij het Nationaal Archief, maar ze behoren werkelijk toe aan het Amerikaanse volk.
SIMON: Deze documenten omvatten uiteraard de Verklaring, de Grondwet en de Bill of Rights en presidentiële bedankbriefjes en dinermenu’s, onder de 13 miljard records, een aantal dat elke dag groeit, e-mail na e-mail. In 2026 zullen op de rotonde de Emancipatieproclamatie en het 19e Amendement staan, dat vrouwen stemrecht gaf. Elders in de archieven onderzoekt een tentoonstelling enkele van de meest beladen hoofdstukken van de Amerikaanse geschiedenis op het gebied van burgerrechten…
(GELUIDSBITE VAN GEARCHIVEERDE OPNAME)
ONGEÏNDENTIFICEERDE PERSOON #1: Nou, ik zou burgerrechten beschouwen als de basisrechten die worden gegarandeerd door de grondwet.
SIMON: …Aan de mislukte poging om het Gelijke Rechten Amendement in de jaren zeventig aan de Grondwet toe te voegen…
(GELUIDSBITE VAN GEARCHIVEERDE OPNAME)
ONGEÏNDENTIFICEERDE PERSOON #2: Het amendement inzake gelijke rechten moet worden geratificeerd.
SIMON: …Om een momentopname te maken van de complexiteit en controverse van het Amerikaanse verhaal. Een recent rapport van The Wall Street Journal, gebaseerd op verschillende niet nader genoemde bronnen, beschuldigde archivaris Colleen Shogan ervan een, citaat, „rooskleurige draai“ aan de Amerikaanse geschiedenis te geven als onderdeel van een make-over van $ 40 miljoen aan de archieven.
Natuurlijk moet ik vragen naar een artikel in de Wall Street Journal dat in oktober verscheen en waarin stond dat je bijvoorbeeld een foto had vervangen van Dr. Martin Luther King die een burgerrechtenmars leidde, terwijl Elvis Presley en Richard Nixon elkaar de hand schudden. in het Witte Huis. Is dat gebeurd?
SHOGAN: Nee, dat is niet gebeurd. En ik wil heel duidelijk maken dat ik hier bij het Nationaal Archief nooit een foto of plaat heb gemaakt en vervangen door iets anders dan onze routinematige rotaties die we bij het Nationaal Archief uitvoeren voor conserveringsdoeleinden. Dat specifieke exemplaar was, geloof ik, een foto van Martin Luther King die werd beschouwd als onderdeel van een selfiestation voor kinderen in het educatief centrum, waar kinderen op de foto konden met een beroemd persoon.
SIMON: Ze zouden kunnen poseren met…
SHOGAN: Ze zouden kunnen poseren…
SIMON: …Dr. Koning, zegt u.
SHOGAN: …Met de foto met behulp van technologie. En wat we ontdekten was dat de foto van MLK niet geschikt was voor een gemakkelijke selfie. Daarom hebben we die gekozen foto vervangen door een foto van John Lewis, het icoon van de burgerrechten, toen hij de Pettusbrug overstak, wat geschikter is voor een selfie.
SIMON: Hoe zit het met de bewering dat bijvoorbeeld de zeer aangrijpende foto’s die Dorothea Lange maakte van Japanse Amerikanen in interneringskampen tijdens de Tweede Wereldoorlog, na de aanval op Pearl Harbor, werden verwijderd?
SHOGAN: Juist. We zullen ook op verschillende plaatsen in de tentoonstelling de Japanse opsluiting bespreken. We hebben een geweldige tentoonstelling in de Rubenstein Gallery genaamd ‚Records of Rights‘. En in feite bespreken we de Japanse opsluiting vrij uitgebreid in die tentoonstelling. We hebben dus heel veel verhalen die we hier in het Nationaal Archief willen vertellen via de 13,5 miljard documenten. We zouden graag de ruimte hebben om ze allemaal te kunnen vertellen, maar we moeten wel keuzes maken.
SIMON: Ja. Hoe maak je die keuzes?
SHOGAN: Nou, we maken die keuzes op een manier waarbij we veel oog hebben voor de projecten. Wij hebben tentoonstellingsprofessionals. We hebben archivarissen. En als we dan een aantal keuzes maken, doen we een stap achteruit en zeggen we: beelden we de Verenigde Staten representatief af in al hun diversiteit, op een eerlijke en evenwichtige manier, die werkelijk de Verenigde Staten zelf weerspiegelt? We willen wel dat mensen zich welkom voelen, maar ik heb geen controle over de reactie van mensen op de platen die ze zien. De reacties die mensen krijgen zullen afhangen van hun eigen achtergrond en hun eigen persoonlijke ervaringen.
SIMON: Ja. Wat zijn de uitdagingen in deze politieke tijden als we proberen iedereen tevreden te stellen? Zoals ik je als historicus niet hoef te vertellen, heeft iedereen verhalen die belangrijk zijn.
SHOGAN: Dat klopt. En we moeten inderdaad keuzes maken. Dus ik denk dat als je een onpartijdige leider bent in een tijd waarin we in de Verenigde Staten een aantal politieke conflicten en partijdigheid kennen, je waarschijnlijk niet iedereen altijd tevreden zult stellen. Maar daarom is het zo belangrijk dat u zich houdt aan de waarden van onpartijdigheid. Daarom zou ik zeggen dat het daarom nu belangrijker is dan ooit.
SIMON: Wat denk je dat de archieven voor Amerikanen kunnen doen?
SHOGAN: Ik denk dat Amerikanen naar het Nationaal Archief kunnen komen en daadwerkelijk een zekere eenheid kunnen voelen, want zelfs als we het niet eens zijn over het beleid of het niet eens zijn over politici en wat ze doen, hoop ik dat we het eens kunnen worden over de basisprincipes van de Verenigde Staten , de principes die zijn vervat in de Onafhankelijkheidsverklaring, en vervolgens het raamwerk van hoe we die principes gaan beschermen in zowel de Grondwet als natuurlijk onze Bill of Rights. Ik hoop dat we het eens kunnen worden over de spelregels en de spelprincipes.
SIMON: Het valt mij op dat het verhaal nooit helemaal eindigt of netjes aansluit, nietwaar?
SHOGAN: Nee, dat is niet zo. Wij zullen altijd streven naar een meer volmaakte unie. Het verhaal eindigt dus nooit zolang de Amerikaanse democratie voortduurt, en we mogen nooit willen dat er een einde aan komt. We moeten altijd proberen uit te vinden hoe we, nogmaals, de principes en beloften die Thomas Jefferson ons in de Verklaring heeft gegeven, beter kunnen nakomen. Als we daadwerkelijk stoppen, is dat feitelijk het einde van de democratie. Ik wil altijd voorwaartse beweging zien, vooruitgaan, in de Verenigde Staten.
SIMON: Colleen Shogan, een nationale archivaris van de Verenigde Staten. Ontzettend bedankt.
SHOGAN: Dank je.
Copyright © 2024 NPR. Alle rechten voorbehouden. Bezoek onze website gebruiksvoorwaarden En machtigingen pagina’s bij www.npr.org voor meer informatie.
NPR-transcripties worden met een spoeddeadline gemaakt door een NPR-contractant. Deze tekst heeft mogelijk nog niet de definitieve vorm en kan in de toekomst worden bijgewerkt of herzien. Nauwkeurigheid en beschikbaarheid kunnen variëren. Het gezaghebbende record van de programmering van NPR is de audio-opname.
