Het lijdt geen twijfel dat Donald Trump uniek verschrikkelijk is, zowel als persoon als als president. Maar hoewel zijn huidige inspanningen om de hele uitvoerende tak ondergeschikt te maken aan zijn vicieuze grillen nieuw zijn in het bereik, zijn ze niet helemaal zonder precedent.
Hoewel zelfs de meest vurige aanhangers van de maximale presidentiële autoriteit niet zouden hebben overwogen om miljardair Elon Musk en zijn wilde scriptkiddies te veranderen in federale betalingssystemen, hielpen eerdere GOP -inspanningen om een imperiaal presidentschap te creëren de weg vrijmaken voor Trump.
Het idee van de eenheidsleider– Dat de grondwet de president ongebreidelde autoriteit geeft over de hele uitvoerende macht – was uitgekomen door de toenmalige Attorney-generaal Edwin Meese tijdens de Reagan-jaren.
Toen, toen Bill Barr plaatsvervangend procureur -generaal was onder George HW Bush, adviseerde hij de president dat hij niet nodig Congresvergunning om het leger naar Irak te sturen, hoewel de grondwet het Congres de enige macht geeft om de oorlog te verklaren.
Als vader als zoon.
Toen het presidentschap van George W. Bush rond rolde, zorgde de wereldwijde oorlog tegen terreur voor de Perfecte kans voor een president om wetten te negeren die de uitvoerende macht beperken. Bush’s administratie was boordevol unitaire uitvoerende fans, waaronder martelmemo-auteur John Yoo en vice -president Dick Cheney.
In een geheime memo geschreven net na 9/11, een advocaat in Bush Administration beweringen Dat als Bush ondanks zijn illegaliteit marteling wilde autoriseren, hij de wet kon opzij zetten omdat hij de inherente constitutionele autoriteit had als opperbevelhebber.
Het is duidelijk dat Trump altijd een grote fan zou worden van het idee dat de president moet doen wat hij wil, wetten worden verdoemd. Dus toen Bill Barr naar procureur -generaal onder Trump was, Hij stuurde Een ongevraagde memo aan Rod Rosenstein die zei dat de president ‚de volledige bevoegdheid had om een wetshandhavingsprocedure te starten of te stoppen‘, een niet-all-subtiele indicatie dat hij niet geloofde dat Trump de obstructie van rechtvaardigheid had begaan.
Onnodig te zeggen dat Barr de baan kreeg en natuurlijk de conclusies van het Mueller -rapport op zo’n oneerlijke manier heeft gespeeld dat hij was later berispt door een rechter van een federale rechtbank.
Vat Schreef ook dat het „verkeerd was om de president op te richten als gewoon de hoogste officier binnen de uitvoerend filiaalhiërarchie. Hij alleen is de uitvoerende macht. ‚
Volgens Barr, het congres kan niet beperken het gezag van de president over het personeel van de uitvoerende macht.
Dus wat Trump in zijn eerste termijn van Barr leerde, was dat de president wetten kan negeren en enige controle kan hebben over het aannemen en ontslaan van iedereen in de uitvoerende macht.
Je zou hopen dat zo’n enorm uitgebreide kijk op de presidentiële autoriteit de wetgevende tak zou lastig vallen, aangezien het van het congres functioneel een adviesraad verandert, maar de GOP heeft het gewoon gerold. Congresrepublikeinen lijken niet het minst chuffed dat Trump in wezen het Amerikaanse bureau voor internationale ontwikkeling heeft gesloten, hoewel het, omdat het werd opgericht, opgericht, Alleen congres kan het afschaffen.
Het zou leuk zijn als de gerechtelijke tak zou kunnen worden gerekend om terug te duwen tegen deze powergreep. Maar de zes conservatieve rechters van het Hooggerechtshof hebben al omarmd De unitaire uitvoerende theorie, vooral met betrekking tot de macht van de president om federale werknemers te ontslaan.
Dus wie kan zeggen of ze problemen zullen hebben met die van Trump Massaal schieten van 17 inspecteurs algemeen, ook al is hij negeerde de wet Vraagt u dat hij het congres 30 dagen opzegtermijn zou geven?
Zullen ze dat echt kunnen schelen Trump’s verwijdering van voormalige National Labour Relations Board -voorzitter Gwynne Wilcox was onwettig? NLRB -leden zijn geïsoleerd door willekeurige politieke ontslag en kan alleen worden verwijderd voor „plichtsverzuim of misdrijf in functie.“ Toch ontsloeg Trump Wilcox door te zeggen dat „heads van agentschappen binnen de uitvoerende macht de doelstellingen van (zijn) administratie moeten delen.“
Wilcox’s verwijdering, compleet met een verklaring dat het om een onwettige reden was gedaan, lijkt ontworpen Om voor dit vriendelijke rechtbank te komen, zodat het een 90-jarig precedent kan weggooien: Humphrey’s Executor v. Verenigde Staten.
Die zaak oordeelde dat Franklin D. Roosevelt niet de onbeperkte bevoegdheid had om leden van de Federal Trade Commission te verwijderen, en daarom kon hij dit alleen doen om redenen die door het Congres zijn gespecificeerd.
Momenteel zijn de FTC en de NLRB – samen met verschillende andere onafhankelijke agentschappen zoals de Securities and Exchange Commission – enigszins geïsoleerd van de churn van de verkiezingspolitiek op twee manieren die hoofden van het kabinet niet zijn.
Ten eerste worden commissarissen meestal aangesteld op een manier die meerdere presidentiële voorwaarden omvat. NLRB-leden worden bijvoorbeeld benoemd tot een periode van vijf jaar, met de looptijd van één lid aflopen elk jaar. Presidenten krijgen altijd de gelegenheid om een lid aan te stellen, maar zullen ook altijd leden hebben die dienen wie ze niet hebben benoemd.
Vervolgens zijn presidenten over het algemeen beperkt in hun vermogen om leden van onafhankelijke agentschappen te verwijderen, waarbij het Congres dicteert wat wel en niet is toegestaan.
Unitaire uitvoerende conservatieven willen Humphrey’s Voorbij omdat ze onafhankelijke agentschappen willen elimineren, die een doorn zijn in de zijde van een keizerlijke president, een beperking van zijn aanwerving- en vuurautoriteit en een beperking van hoeveel macht hij kan uitoefenen.
Als het Hooggerechtshof Wilcox’s schieten zou handhaven, zou dit waarschijnlijk de doodsklok zijn voor eventuele congresbeperkingen bij verwijdering, wat op zijn beurt de doodsklok zou zijn voor de onafhankelijkheid van het agentschap.
Er is nog een reden om cynisch te zijn over dit Hooggerechtshof die zinvolle stappen onderneemt om de macht van Trump te beperken.
Hoewel de 6-3 beslissing die Trump breed gaf en ongekende immuniteit Van vervolging was niet expliciet afhankelijk van de unitaire uitvoerende theorie, dat deed het Wax rapsodisch over de „exclusieve constitutionele autoriteit“ van de president en hoe hij „alleen een regeringstak samenstelt.“
Het lijdt geen twijfel dat sommige acties van Trump te ver een brug zullen zijn, zelfs voor deze rechtbank.
Maar hoewel de rechtse meerderheid van de rechtbank misschien aan de randen knabelt, de knokkels van Trump hier en daar rapt, is het onwaarschijnlijk dat het te hard terug zal duwen. Ze willen tenslotte hetzelfde wat Trump doet: het vermogen om een extreem conservatief wereldbeeld te forceren over de rest van ons.
Campagneactie
Source link
