Het is tijd om op te staan ​​tegen Trump 2.0

De anti-Trump People’s March van afgelopen zaterdag in New York City werd afgesloten met een bijeenkomst in Washington Square Park in het hart van Greenwich Village. De op een na hoogste ambtenaar van het stadsbestuur, Jumaane Williams, begon zijn opmerkingen door te erkennen dat mensen pijn en bang hadden. “We worden geconfronteerd met moeilijke tijden,” zei Williams, een leidende figuur over de progressieve links van de politiek van New York voor meer dan een decennium. Zijn houding sombere, maar niet gekoesterd, voegde hij eraan toe: “Er zijn harde dagen voor de boeg.”

Williams is de openbare advocaat van New York, een ongewoon kantoor in de Amerikaanse politiek dat aanzienlijke, hoewel vaak over het hoofd gezien, potentiële invloed heeft. Met name staat de openbare advocaat tweede in de lijn van opvolging van de burgemeester; Als de gevestigde exploitant om welke reden dan ook niet langer hun taken kan vervullen, neemt de Public Advocate automatisch hun plaats in. Dus als de huidige burgemeester Eric Adams daalt in het federale corruptieproces dat voor april is gepland-een duidelijke mogelijkheid-zou de meest bevolkte stad in de Verenigde Staten kunnen worden geleid tijdens het eerste jaar van het presidentschap van Donald Trump door Williams, een 48-jarige Afrikaanse Afrikaanse Afrikaanse Amerikaanse vader van twee dochters en zelf beschreven democratische socialist.

“Ik wil dat iedereen hier reikt en de hand van de persoon naast je neemt,” vertelde Williams de menigte. “We zullen bij elkaar moeten staan ​​om hier doorheen te komen.” Alle demonstranten in de zichtlijn van deze verslaggever namen elkaars handen aan, zij het misschien een beetje zelfbewust. “Nu,” vervolgde Williams, “ik wil dat iedereen de persoon vertelt wiens hand je vasthoudt:” Ik zal bij je staan. “” Nogmaals met wat zelfbewustzijn, maar ook nu met een paar grijns, mompelden mensen in de buurt elkaar, “ik zal bij je staan.”

“We moeten iedereen beschermen” onder bedreiging van het Trump -regime, voegde Williams eraan toe, verwijzend naar immigranten, LGBTQ+, zwarte en bruine New Yorkers, werkende mensen en jongeren. “We kunnen het doormaken als we iemands handen niet loslaten.”

Een van de borden die boven de menigte dobberen terwijl het naar Washington Square onder koud marcheerde, bood Gray Skies een essentiële herinnering: “49,8 procent is geen aardverschuiving.” Natuurlijk hebben Trump en zijn bondgenoten een opscheppen sinds de verkiezingsavond dat hij een daverende aardverschuivingsoverwinning won die hem een ​​populair mandaat geeft om zijn radicale agenda te implementeren. De meeste reguliere nieuwsverslaggeving heeft die claim ongetwijfeld herhaald.

Maar de claim is onjuist. De officiële stemment zoals gevolgd door de niet -partijgebonden Kook het politieke rapport laat zien dat Trump slechts 49,80 procent van de populaire stemming won. De andere 50,2 procent ging voornamelijk naar Kamala Harris, die 48,33 procent won, met de resterende 1,87 procent verspreid onder kandidaten van derden.

Met andere woorden, meer Amerikanen stemden tegen Trump in 2024 dan op hem gestemd. Zelfs in het kiescollege, waar zijn marge aanzienlijk was, als slechts 114.884 kiezers in drie staten – Michigan, Wisconsin en Pennsylvania – verschoven van Trump naar Harris, dan zou Harris, niet Trump, niet zijn de 47e president geweest van de Verenigde Staten.

Het is geen mysterie waarom Trump als super populair wil worden beschouwd: als mensen die leugen geloven, maakt het zijn werk gemakkelijker. Burgers zullen zich minder geneigd zijn om zich te verzetten, leden van het Congres dat nog meer geneigd is zich te onderwerpen, en nieuwsorganisaties kunnen twee keer nadenken voordat hij zijn acties in twijfel trekt. Maar wiskunde liegt niet: de mensen die niet wilden dat Trump president was, zijn de meerderheid, al was het maar een beetje. Om dat feit te negeren, ondermijnt dat de aanzienlijke macht van de meerderheid om Trump en zijn nazi-saluterende bondgenoten te verzetten.

Het aandeel van de anti-Trump-meerderheid die voor de People’s March in New York bleek, was echter klein: 1500 mensen. De opkomst was ook erg laag bij de Main People’s March in Washington, DC., Waar naar verluidt 25.000 aanwezig waren. Die cijfers worden overschaduwd door de 1 miljoen -plus -demonstranten die de straten van Washington vulden voorafgaand aan de eerste inhuldiging van Trump, in 2017.

“We moeten erkennen dat mensen pijn hebben en trauma doorlopen,” vertelde Williams me toen hem werd gevraagd naar de lage opkomst. Het is Wronghead, voegde hij eraan toe, om mensen te bekritiseren omdat ze niet opdagen bij deze protesten. “We willen mensen binnentrekken, ze niet wegduwen. We moeten aan hen toegeven dat de Democratische Partij niet heeft gedaan wat het had moeten doen om te voorkomen dat Trump aan de macht terugkeert. En we moeten mensen blijven geven om actie te ondernemen. ”

Uptown in Harlem wenkte een dergelijk pad de volgende dag toen het historische Apollo Theatre zijn negentiende jaarlijkse viering van de verjaardag van Martin Luther King Jr. organiseerde in samenwerking met openbaar radiostation WNYC. Een weergaloze kathedraal van het Afro -Amerikaans lied, de Apollo heeft Louis Armstrong, Duke Ellington, Ella Fitzgerald, Stevie Wonder, Alicia Keys en honderden andere zwarte muzikale reuzen in de afgelopen 90 jaar gekenmerkt. Minder bekend is dat de Apollo ook een gemeenschapscentrum is dat cultureel bewustzijn en politieke actie bevordert. Stappen van de ingang op 125th Street markeren een herdenkingsbord de plek waar een vreugdevolle menigte Nelson Mandela verwelkomde tijdens zijn triomfantelijke tournee door de VS in 1990 nadat de Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsleider werd vrijgelaten na 27 jaar gevangenisstraf.

Een opname van Bob Marley’s “Get Up, Stand Up” stroomde uit de luidsprekers van de Apollo als een overvol huis geduldig op het programma van dit jaar, “A Burning House”. De programmatitel kwam van een gesprek dat King had met zijn goede vriend de zanger en activist Harry Belafonte, een week voordat King in 1968 werd vermoord. Opmerking dat de oorlog in Vietnam intensiverend was, terwijl racisme verankerd bleef ondanks de overwinningen van de burgerrechtenbeweging – desegregerende toiletten en andere openbare voorzieningen, het verkrijgen van stemrechten – King vreesde dat hij zwarte mensen integreerde in ‘een brandend huis’. Belafonte vroeg wat er moest gebeuren. King antwoordde: “We moeten brandweerlieden worden.”

Tijdens de People’s March heeft Williams de gevoelens van zowel King als Mandela gekanaliseerd: “Velen van ons hebben gelezen over moeilijke periodes in de geschiedenis en vroegen we ons af wat we zouden hebben gedaan als we daar waren. Welnu, over twee dagen (wanneer Trump aantrad), zijn we er. Ik denk aan de generaties voor mij die opofferden, zodat ik hier zou kunnen zijn. Ik denk aan de komende generaties die terugkijken op onze generatie. We moeten zo helder mogelijk schijnen als we kunnen voor hen. ‘

Vervolgens leunde een vertegenwoordiger van Brooklyn Young Democraten op het punt dat de meeste Amerikanen het niet eens zijn met Trump – bijvoorbeeld bijna zes op de 10 tegen de opstand van 6 januari, Een peiling van Reuters/Ipsos gevonden- en dus kan worden beïnvloed door strategische outreach. “Wij geloven dat mensen in politieke voorkeuren, van linksen tot liberalen tot centristen en libertariërs en zelfs Republikeinen, geen miljardairs willen die onze regering leiden,” zei Carlos Calzadilla-Palacio. “We moeten mensen ontmoeten waar er zijn. En werken op lokaal niveau, individuen kunnen een echte impact hebben. ”

“Opdagen in een mars zoals vandaag is misschien niet jouw ding,” zei de eerwaarde Amanda Hambrick Ashcraft van Middle Collegiate Church, een multiraciale kerk in New York met het opzettelijk dubbelbedoelende motto, “gewoon liefde.” “Dat is prima,” zei ze, “er zijn andere dingen die moeten doen: vergaderingen bijwonen, telefoontjes plegen, contact opnemen met ambtenaren. Maar vind je ding om te doen. Omdat we iedereen nodig hebben. “