Het eerste probleem van Raiders is niet een coach of een quarterback. Het is het onvermogen van Mark Davis om zijn eigen identiteit te vinden.


Zilveren en zwarte wortels. Wat het betekent om een ​​Raider te zijn. ‘The Raider Way’ begrijpen.

Dit zijn de banden die verstikken. Nog een jaar, nog een hoofdcoach, allemaal in de zoektocht naar de vervagende, vergeelde beelden van hoe een franchise vroeger was en hoe het weer zou kunnen zijn. Allemaal het toneel voor het volgende hoofdstuk van de Los Angeles/Oakland/Las Vegas Raiders, wiens grootste probleem niet een hoofdcoach of quarterback is, maar een eigenaar die de identiteit van zijn vader, Al Davis, blijft Xeroxen in plaats van betekenisvol en geduldig. er zelf een maken.

Het is een imitatiespel onder Mark Davis dat nu vijf exemplaren diep is en in het niets is gebleekt – van Dennis Allen tot Jack Del Rio, Jon Gruden tot Josh McDaniels, en nu Pierce voor degene die Davis gelooft dat zijn team en nalatenschap dichter bij een glorietijd brengt die sinds de eeuwwisseling schaars verschenen. Dat zullen zes hoofdcoaches zijn die Davis heeft aangenomen in de dertien jaar sinds hij de franchise overnam na de dood van zijn vader. Die allemaal binnenkwamen en hun eigen persoonlijke begrip omarmden over wat het betekende om een ​​Raider te zijn en beloofden een trotse geschiedenis te heroveren die met het jaar verder weg werd.

Ze kwamen binnen en probeerden The Raider Way te herstellen. En daar gingen ze, waarbij hun resultaten meestal een Raider Way vertegenwoordigden die opnieuw is gedefinieerd in twintig jaar van verdomde bekendheid – gevuld met middelmatigheid, onvervulde beloften en een opgeblazen loonlijst van ter ziele gegane coaching-huurders die de ether in zijn geduwd. Een patroon van resultaten onder eigendom dat, om eerlijk te zijn, niet alleen een product van Mark Davis was, maar ook een verlengstuk van Al’s laatste jaren. De geschiedenis gaat helemaal terug tot het ontslag van Art Shell na het seizoen 1994, dat leidde tot een ondoorgrondelijke reeks van vijftien aanwervingen voor hoofdcoaches in 31 jaar zodra de vervanger van Pierce is benoemd.

Dit is geen trend. Het is een wrak.

Het gaat vandaag de dag voort vanuit het streven naar een cultuur die sinds het midden van de jaren negentig niet meer bestaat – en niet consequent heeft bestaan. Het is een sluipende plaag die niet anders is dan de eigenaar van Dallas Cowboys, Jerry Jones, die nog steeds koortsdroomherinneringen leeft aan zijn teams van 30 jaar geleden. Het wordt mogelijk gemaakt door een eigenaar in Mark Davis, wiens dwalende ongeduld van de ene coach en algemeen manager naar de andere niet anders is dan wat voormalig teameigenaar Dan Snyder tot een duizelingwekkende mislukking op het veld maakte met zijn franchise in Washington. Dit alles werd onderbroken door een plotselinge lusteloosheid bij de quarterback, die in het ontwerp van 2024 zinvolle resoluties kreeg voorgelegd, maar vreemd genoeg de ‘Raider Way’-agressie ontbeerde om een ​​plan uit te voeren.

Voor alle duidelijkheid: dit is geen kritiek op het ontslag van Pierce. Het is een veroordeling van het proces dat dit moment heeft gecreëerd. Beginnend met het feit dat Davis het team in 2023 opnieuw opstartte onder Pierce, na overleg met Maxx Crosby, Davante Adams en Josh Jacobs – van wie er twee niet meer op de selectie staan ​​– en vervolgens een hoofdcoach koos die nu ook weg is.

Dit alles zette een pad uit 2024 in gang dat uitmondde in een krater – beginnend met het onvermogen om een ​​echt antwoord te krijgen bij de quarterback voor Pierce, en eindigde met het sturen van hem om de media toe te spreken een dag voordat hij erachter kwam dat hij werd ontslagen. De situatie op het hoofdkantoor van het team was zo ongemakkelijk dat Pierce, volgens bronnen die met Yahoo Sports spraken, al uren voordat hij hoorde dat hij zijn baan zou verliezen, al was begonnen met het bespreken van mogelijke wijzigingen in de technische staf.

Het onsamenhangende en gênante einde ging vooraf aan een uitzending van één alinea:

De Las Vegas Raiders hebben Antonio Pierce ontvangen van zijn taken als hoofdtrainer. We waarderen het leiderschap van Antonio, eerst als interim-hoofdtrainer en het afgelopen seizoen als hoofdtrainer. Antonio groeide op als Raiders-fan en zijn zilveren en zwarte wortels zitten diep. We zijn dankbaar voor zijn vermogen om binnen de hele organisatie opnieuw te laten zien wat het betekent om een ​​Raider te zijn. Wij wensen niets anders dan het beste voor Antonio en zijn familie in de toekomst.

Het was voorspelbaar dat het een eerbetoon was aan de cultuur die Al Davis heeft opgebouwd, met verwijzingen naar Pierce’s ‚zilveren en zwarte roots‘ en zijn ‚vermogen om opnieuw aan te wakkeren wat het betekent om een ​​Raider te zijn‘.

NEW ORLEANS, LOUISIANA - 29 DECEMBER: Mark Davis, eigenaar van de Las Vegas Raiders, praat met hoofdcoach Antonio Pierce voor een wedstrijd tegen de New Orleans Saints in de Caesars Superdome op 29 december 2024 in New Orleans, Louisiana. (Foto door Derick E. Hingle/Getty Images)

Raiders-eigenaar Mark Davis (midden) deed Antonio Pierce (rechts) geen plezier met het onvermogen van het team om een ​​effectieve quarterback binnen te halen. (Foto door Derick E. Hingle/Getty Images)

Pierce ging 9-17 en won vier wedstrijden in 2024. Vanuit dat perspectief belichaamde hij inderdaad wat het betekent om een ​​Raider te zijn. Vooral onder Mark Davis, wiens teams nu een record van 91-137 in het reguliere seizoen neerzetten sinds hij in 2011 de leiding over de franchise overnam. Dat is een winstpercentage van 0,397 dat – vergeleken met collega’s die een vergelijkbaar aantal jaren als hoofdeigenaar hebben – is erger dan iedereen behalve Jimmy Haslam van de Cleveland Browns (.345) en Shad Khan van de Jacksonville Jaguars (.301).

Sinds Mark Davis het roer overnam, verschilt The Raider Way qua daadwerkelijke resultaten niet zoveel van de Jaguar Way of Brown Way.

Dit is wat er gebeurt als je vasthoudt aan een identiteit die wordt geleend in plaats van gecreëerd. Wanneer een van uw doorslaggevende factoren bij het aannemen van uw volgende hoofdcoach is of hij de cultuur uit het verleden kan herscheppen. Je hoort de San Francisco 49ers niet voortdurend zeuren over trouw blijven aan het aanvallende genie van hoe Bill Walsh de 49ers in de jaren tachtig heeft geconstrueerd. De Green Bay Packers zijn niet geobsedeerd door het achtervolgen van coaches die de fundamentele leringen van Vince Lombardi prediken. Er is geen onderstreepte en vaak gesproken mantra over het eerbetoon aan iets dat af en toe gevierd zou moeten worden op de klassieke NFL Films-rollen en vervolgens zou moeten worden uitgeschakeld als het werk van Vandaag begint.

Zijn er uitschieters hierbij? Zeker. De Pittsburgh Steelers hebben decennialang een manier gevonden om consistent te blijven met hun voetbalmerk. Dat geldt ook voor de Baltimore Ravens. Ze spreken regelmatig het ‘Steelers-voetbalmerk’ of het ‘Ravens-type speler’ aan. Maar er zit een probleem in beide organisaties dat de Raiders ontgaat. Ze huren goede coaches en frontofficemanagers in en gaan vervolgens uit de weg en laten hen hun werk doen.

Kauw hier even op: in de tijdspanne waarin de Raiders sinds 1995 vijftien hoofdcoaching zullen hebben aangenomen, zullen de Steelers twee en de Ravens zullen het gemaakt hebben drie. Het blijkt dat het veel gemakkelijker is om een ​​cultuur met wortels in stand te houden en te laten groeien als je deze daadwerkelijk laat ontwikkelen door de technische staf en de frontoffices.

Binnen de AFC West zijn andere eigendomsgroepen in beweging gekomen om een ​​dergelijke structuur op te zetten. Dat is de reden waarom de Kansas City Chiefs Andy Reid inhuurden vier dagen nadat hij in 2013 werd ontslagen door de Philadelphia Eagles. Het is de reden waarom de Denver Broncos alle macht in hun voetbaloperatie overdroegen aan Sean Payton. En dat is de reden waarom de Los Angeles Chargers – niet altijd beschouwd als de meest vooruitstrevende eigendomsgroep in de NFL – afgelopen seizoen achter Jim Harbaugh aan gingen als hun cultuurbouwer, en hem vervolgens alles naar eigen goeddunken lieten herstructureren.

Dit is waar de Raiders mee te maken hebben in hun eigen divisie. Ze hebben te maken met eigendomsgroepen die niet alleen competent zijn, maar ook bereid en in staat zijn om kwaliteitspersoneel aan te nemen, deze medewerkers volledig onder controle van hun franchises te stellen en vervolgens uit de weg gaan om de resultaten voor zichzelf te laten spreken. Er is weinig bewijs dat Davis dat ooit heeft gedaan. En nu worden fans ertoe gebracht te geloven dat Tom Brady – die nog nooit een NFL-franchise vanuit de eigendomssuite heeft gerund, nooit een NFL-team heeft gecoacht en nooit een dag als personeelsmanager of talentbeoordelaar heeft doorgebracht – misschien wel de vereiste toverstaf zou kunnen zijn om alle problemen oplossen?

Mark Davis zal de gemene deler onder dit alles blijven. Hoe eerder hij inziet dat hij de oorzaak is van zijn eigen Zilver- en Zwart-probleem, hoe groter zijn kansen om te nemen “wat het betekent om een ​​Raider te zijn” en zijn eigen unieke hoofdstuk te schrijven, in plaats van nog een pagina te kopiëren na tientallen jaren van teleurstelling.



Source link