Het DC-vliegtuigcrash weerspiegelt nog een 43-jarige tragedie

Het kijken naar de grimmige beelden van waterscootersherstelinspanningen die werken aan het redden van de Wreckage van de Potomac Riverwaar meer dan 67 mensen stierven na de Dodelijke crash van een commercieel ambacht van American Airlines En een militaire helikopter, het is moeilijk om geen soortgelijke scène te herinneren op een andere bitter koude januari -dag, 43 jaar geleden.

Op 13 januari 1982 vertrok Air Florida Flight 90, een Boeing 737 met 74 passagiers en een bemanning van vijf aan boord, van wat toen Washington National Airport heette en de 14th Street Bridge, gepropt met spitsuur verkeer. Zeven voertuigen werden verpletterd, waarbij drie pendelaars werden gedood en verschillende anderen ernstig verwonden.

Het vliegtuig brak in stukken en dook door het ijs in de rivier. Vijf overlevenden, die wanhopig vastklampen aan wrakwerk in het midden van de Potomac, werden uit het water geplukt in een gedurfde redding door een politiehelikopter in de Amerikaanse park. Lenny Skutnik, een 28-jarige bediende bij het Congressional Budget Office, dook het water in om een ​​van de overlevenden te helpen redden en werd meteen een beroemde held.

Sinds 1982 is er geen belangrijk commercieel luchtvaartincident op wat nu Ronald Reagan Washington National Airport is. Tot nu toe.

Het is duidelijk dat er significante verschillen zijn tussen de vlucht 90 -crash en de botsing voor de lucht die afgelopen woensdagavond plaatsvond. Maar na het diepgaande verdriet van familieleden en vrienden van de passagiers en bemanning zijn er enkele overeenkomsten.

Na een catastrofaal evenement is het vanzelfsprekend om antwoorden te willen. Hoe zou dit mogelijk kunnen gebeuren? Wie is er de schuldige? Hoewel het nog vroeg in de fase van het herstel en het verzamelen van informatie van het onderzoek is, is er geen tekort aan meningen over mogelijke oorzaken van het incident.

Sommigen vragen opnieuw, opnieuw, De veiligheid van Reagan National Airport. De Reagan National Airport ligt op 733 hectare teruggewonnen land bij een bocht in de Potomac -rivier en is een van de kleinste internationale luchthavens in de VS en een van de drukste. In 2023 reisden meer dan 25,5 miljoen passagiers door een luchthaven die was ontworpen voor 15 miljoen jaarlijkse passagiers.

De belangrijkste landingsbaan van Reagan National Airport is de drukste landingsbaan in de VS, die elke dag door 800 vliegtuigen wordt gebruikt. Dit betekent dat er het grootste deel van de dag ongeveer om de 60 seconden een start is of ongeveer om de 60 seconden landen. Toevoegen aan het verkeer zijn helikopters die worden beheerd door verschillende entiteiten: US Park Police, Maryland State Police, DC Metropolitan Police, onder andere het leger en de mariene.

Tussen het volume van luchtverkeer en de verscheidenheid aan vliegtuigen is het luchtruim in de regio Washington tot de meest gecompliceerde en beperkte in het land. Slechts twee mijl ten noorden van National is een verboden zone, bekend als een P-56 beperkt luchtruim, dat zich uitstrekt over het National Mall van het Lincoln Memorial tot het Amerikaanse Capitool en het Witte Huis omvat.

Om beperkt luchtruim te voorkomen en lawaai te minimaliseren in naburige woongemeenschappen, moeten vliegtuigen die de nationale luchthaven verlaten een kronkelige, zigzaggende route op de Potomac-rivier nemen, waardoor vijf beurten op precieze punten over het water worden gemaakt.

In de nasleep van de crash van woensdag vragen mensen waarom de overvolle nationale luchthaven überhaupt blijft bestaan, gezien het bestaan ​​van twee grotere, modernere faciliteiten – Dulles International Airport en Baltimore/Washington International Thurgood Marshall Airport – binnen redelijke nabijheid.

Het antwoord is gemak. National wordt gewaardeerd door leden van het Congres, overheidsfunctionarissen en degenen die zaken doen in Washington. De luchthaven ligt aan de overkant van de Potomac, vier mijl over de weg naar het Witte Huis en vijf mijl naar Capitol Hill, met directe metrorail metro. De andere luchthavens zijn een uur rijden. Dus nationale overblijfselen.

Ondanks de duidelijke risico’s zijn luchtvaartincidenten op Reagan National Airport buitengewoon zeldzaam. Het is 43 jaar geleden sinds vlucht 90, wat 33 jaar na het vorige fatale commerciële luchtvaartincident was. In een opvallend vergelijkbare reeks omstandigheden, op 1 november 1949, botste een Boliviaanse piloottraining met een jager-vliegtuig in botsing met een Eastern Airlines DC-4-vliegtuig. Beide vliegtuigen dook in de Potomac -rivier nabij Hain’s Point, niet ver van de site van de vlucht 90 -crash en woensdag’s midairbotsing. De Boliviaanse piloot overleefde met ernstige verwondingen, maar 55 aan boord van de DC-4 werden gedood.

Vlucht 90 was een van de meest cruciale luchtvaartincidenten in de recente geschiedenis. Het leidde tot veranderingen in de-bewerkingsmethoden op luchthavens, veranderingen in de veiligheidsinstructies vóór de vlucht voor passagiers en een herontwerp van verouderde persoonlijke flotatie vesten die sinds de Tweede Wereldoorlog ongewijzigd waren.

De dingen die op 13 januari 1982 misgingen, werden gecorrigeerd, zodat ze niet meer zouden gebeuren. Elke persoon die vandaag met een commercieel vliegtuig vliegt, is veiliger vanwege de tragedie van de vlucht 90.

De midairbotsing van afgelopen woensdag was bijzonder schokkend vanwege de zeldzaamheid. Het is 16 jaar geleden sinds het laatste grote commerciële luchtvaartongeval, een opmerkelijke track record dat spreekt over het buitengewone werk van luchtverkeersleiders, piloten en andere luchtvaartprofessionals.

Er ging iets duidelijk mis in de nacht van 29 januari. De antwoorden zullen op tijd ontstaan, wanneer de National Transportation Safety Board alle feiten heeft verzameld. Wanneer de oorzaken duidelijker worden begrepen, zou men hopen dat er stappen kunnen worden ondernomen om ervoor te zorgen dat een dergelijk ongeval nooit meer gebeurt.