Het beste strategiespel ooit gemaakt heeft zojuist een verbluffende update gekregen

Tijdperk van rijken 2 is zonder twijfel één van de belangrijkste strategiespellen ooit gemaakt – een bepalende titel die de toekomst van real-time strategie vormgaf en een obsessie met geschiedenis lanceerde bij duizenden spelers, inclusief mijzelf. Met name de campagnes van Tijdperk van rijken 2 waren fantastische voorbeelden van een met de hand ontworpen singleplayer-ervaring, terwijl echte gebeurtenissen en personages werden verweven die nieuwsgierigheid kunnen opwekken. Maar robuust RTS-campagnes zijn bijna verdwenen toen het genre veranderde en aan populariteit verloor, terwijl het tegelijkertijd worstelde met de opkomst van meerdere spelers. Het is dan ook bijna ironisch Tijdperk van rijken 2 De cirkel is rond en heeft mij de campagne-ervaring gegeven waar ik zo naar verlangde, met alle verrassingen van dien Strijd om Griekenland uitbreiding.

In 2019 zijn World's Edge en Xbox Game Studios uitgebracht Age of Empires 2: definitieve editieeen bijgewerkte versie van de klassieker die de beelden volledig heeft vernieuwd en een verscheidenheid aan wijzigingen en oplossingen heeft toegepast. Sindsdien heeft de studio de game rijkelijk bijgewerkt met nieuwe inhoud en campagnes, maar niets op de schaal daarvan Strijd om Griekenland — een uitbreiding die voelt alsof hij in de voetsporen treedt van een ander geliefd spel, Tijdperk van de mythologie – mijn persoonlijke favoriete RTS-campagne aller tijden.

De meeste campagnes in AoE 2 zijn korte zaken die uit slechts een handvol missies bestaan, en zijn opzettelijk op deze manier ontworpen. Strijd om Griekenlandaan de andere kant is wat kan worden gezien als een ‘grote campagne’, die een doorlopend verhaal vertelt dat zich afspeelt in 21 missies en bovendien hardnekkige elementen bevat. Het is het eerste exemplaar van de 'Chronicles'-serie van de game, met een episch verhaal dat zich richt op de dominantie van het Perzische rijk, dat de Ionische opstand en de Grieks-Perzische oorlogen omvat. Je zult hier geen supercomplexe verhalen tegenkomen, maar het is een leuke stoeipartij met een aantal eigenzinnige personages om de actie in beweging te houden. En ja, er zijn genoeg details voor de geschiedenisnerds.

Op papier klinkt het allemaal goed, maar de uitvoering maakt het waar Strijd om Griekenland nog beter: een boeiende ervaring met met de hand ontworpen missies die allemaal uniek en onderscheidend aanvoelen. Het is eerlijk gezegd verrassend hoe anders deze uitbreiding aanvoelt dan het basisspel, ondanks het gebruik van dezelfde gameplay-basis. De presentatie is uitzonderlijk met geanimeerde tussenfilmpjes, volledige stemacteurs en een vernieuwde esthetiek die beter bij de nieuwe Perzische beschavingen past.

Strijd om Griekenland missies spelen zich op grote schaal af, met gigantische kaarten die gevuld zijn met meerdere doelstellingen (inclusief optionele), en over het algemeen meer dan één manier om de overwinning te behalen. Het eigenlijke missieontwerp komt hier echt naar voren, met diverse uitdagingen die ervoor zorgen dat je je strategieën echt aanpast. In één missie race je tegen de klok om wijken van je stad te redden voordat ze afbranden, ook al ondermijnt het trotseren van de met rook gevulde straten de gezondheid van je eenheid. In een andere vind je het verloren paard van een bezoekende keizerin om haar hulp te krijgen, waardoor ze de mogelijkheid krijgt om haar troepen te sturen voor een gecombineerde belegering.

Terwijl je missies doorloopt, zijn er ook mogelijkheden om permanente verbeteringen aan een specifiek soort eenheid te krijgen, zoals voetsoldaten of boogschutters, en die bonussen blijven gedurende de hele campagne behouden – wat betekent dat het in je eigen belang is om de kaart te verkennen.

Elk niveau voelt anders aan, zowel qua ontwerp als qua doelstellingen, en het is dat gevoel van variatie dat deze uitbreiding echt aantrekkelijk maakt. Het doet mij veel denken aan Tijdperk van de mythologieof zelfs SterrenCraft 2in termen van hoe er zoveel nadruk wordt gelegd op het apart laten voelen van elke missie.

Ik kan er niet over uit hoe ambitieus en experimenteel het allemaal aanvoelt, vooral in een game die technisch gezien meer dan 20 jaar oud is. Strijd om Griekenland voelt praktisch als een heel ander spel, met slimme aanpassingen die inspelen op de strategie voor één speler – zoals het kunnen aanpassen als je stadscentrum zich richt op het verwerven van grondstoffen of militaire projectie, of opties om meer hulpbronnen te verzamelen met behulp van zeeschepen. Zelfs de schaal van de kaarten zelf voelt veel grootser aan dan al het andere AoE 2waardoor je met meerdere legers en aanvalsplannen tegelijk moet jongleren. Het is bovendien een serieuze strategische uitdaging.

De afgelopen tien jaar kan ik het aantal RTS-campagnes waar ik echt van heb genoten op één hand tellen, en die hand raakt niet eens vol. Jarenlang ben ik zo teleurgesteld geweest dat een belangrijke reden waarom ik van het genre ben gaan houden totaal afwezig is. Strijd om Griekenland geeft me hoop dat er nog steeds een publiek is, en een derde om dit soort ambitieuze strategiecampagne voor één speler te maken. Het is ook duidelijk het eerste deel van een groter plan, en ik hoop dat toekomstige Chronicles-inzendingen nog meer kunnen profiteren van hardnekkige elementen die de hele campagne doorkruisen. Strijd om Griekenland is op zichzelf goed, maar als basis is het ongelooflijk veelbelovend AoE 2 om verder op te bouwen.

Elke paar maanden probeer ik een nieuwe RTS-campagne te vinden om te spelen, en uiteindelijk kom ik meestal terug bij hetzelfde handvol games omdat niets mijn interesse wekt. Strijd om Griekenland is het leukste dat ik in bijna tien jaar met dit soort ervaringen heb gehad, en het maakt me oprecht enthousiast voor de toekomst van een spel dat tien jaar geleden slechts een dierbare herinnering was.

Age of Empires 2: definitieve editie is beschikbaar op pc en Xbox Series X|S.