EEN griezelige Egyptische mummie die een horrordood stierf, heeft wetenschappers een ongelooflijk geheim van de Zwarte Dood onthuld.
Er wordt aangenomen dat de 3290 jaar oude gebalsemde stoffelijke resten toebehoorden aan een man die aan gruwelijke symptomen leed voordat hij stierf – mogelijk aan de builenpest.
2
2
Het oudste bevestigde geval van de pest buiten Eurazië is ontdekt in de oude Egyptische mummie.
De mummie onthulde dat de dodelijke builenpest in Noord circuleerde Afrika duizenden jaren voordat de Zwarte Dood verwoestte Europa.
De Yersinia pestis-infectie is berucht vanwege de snelle en wijdverbreide sterfgevallen in heel Europa.
Maar wetenschappers hebben ontdekt dat de aanwezigheid ervan nog verder teruggaat dan ze dachten.
Geen enkel fysiek bewijs heeft ooit kunnen aantonen dat de dodelijke ziekte buiten Europa en Azië voorkomt.
Maar de nieuw bestudeerde mummie heeft experts in staat gesteld een dieper inzicht te krijgen in de ziekte in Noord-Afrika en te helpen verduidelijken hoe deze in de loop van de tijd circuleerde.
In de afgelopen jaren hebben onderzoeken sporen van Y pestis blootgelegd DNA in prehistorische lijken.
Dit geeft aan dat de ziekteverwekker en de verschrikking ziekte bestond en was al duizenden jaren vóór de geschiedenis in omloop pandemie.
Alle oude voorbeelden zijn echter afkomstig uit Europa en Azië, waarbij enig bewijs van infectie zichtbaar is in 5000 jaar oude skeletten in Rusland.
Maar de oude Egyptische mummie, bewaard in het Museo Egizio in Turijn, Italiëheeft nu onthuld dat de pest aan het begin van de bronstijd ook in Noord-Afrika aanwezig was.
De mummie bevatte sporen van Y pestis-DNA in zowel het botweefsel als de darminhoud.
Deze baanbrekende ontdekking suggereert dat de ziekte in een vergevorderd stadium was gevorderd toen de geïnfecteerde persoon stierf.
Onderzoekers van de studie zeiden: “Dit is het eerste gerapporteerde prehistorische Y pestis-genoom buiten Eurazië dat moleculair bewijs levert voor de aanwezigheid van de pest in het oude Egyptehoewel we niet kunnen concluderen hoe wijdverspreid de ziekte in die tijd was.“
Ondanks dat er niet veel begrip bestaat over de prevalentie van de Zwarte Dood in de Oudheid EgypteEerdere studies suggereerden destijds over mogelijke uitbraken langs de rivier de Nijl.
Net als ruim twintig jaar geleden ontdekten experts vlooien in een archeologisch dorp in Amarna – waar ooit de arbeiders woonden die het graf van Toetanchamon bouwden.
Omdat vlooien de pest voornamelijk overdroegen, begonnen experts te denken dat de ziekte in het oude Egypte had kunnen bestaan.
Om hieraan toe te voegen, beschreef een 3500 jaar oude medische tekst, de Ebers Papyrus genaamd, een ziekte uit die tijd die „een bubo voortbracht en de pus versteende“.
Sommige andere onderzoekers denken daarom dat de pest afkomstig kan zijn van vlooien die op Nijlratten leefden.
Vervolgens staken ze over naar de zwarte ratten die op oude schepen vertrokken en zo de gruwelijke Zwarte Dood over de hele wereld brachten.
Maar deze theorie ontbeerde voldoende bewijs om te bewijzen dat de ziekte aanwezig was in het oude Egypte.
Nu zou de baanbrekende ontdekking van het DNA van de mummie kunnen bewijzen dat deze theorie waar is.
Geschiedenis van de Zwarte Dood
De Zwarte Dood was een epidemie van builenpest die in de 13e eeuw Europa en Azië trof.
In Europa kwamen ruim twintig miljoen mensen om het leven.
Wetenschappers weten nu dat de pest werd verspreid door een bacil die bekend staat als yersina pestis.
De bacteriën kunnen zich zowel door de lucht als door de beten van geïnfecteerde vlooien en ratten verspreiden.
Builenpest kan zwelling van de lymfenoten veroorzaken. Als het onbehandeld blijft, kan het zich verspreiden naar het bloed en de longen.
Andere symptomen waren koorts, braken en koude rillingen.
Artsen vertrouwden op behandelingen zoals koken en baden in azijn terwijl ze probeerden mensen met de pest te behandelen.
Sommigen geloofden dat de Zwarte Dood een ‘goddelijke straf’ was – een vorm van vergelding voor zonden tegen God.
