De documentaire 'Into the Soil: The Wisdom of Regenerative Farming' is een diepgaande verkenning van praktijken die niet alleen ons land herstellen, maar ook gemeenschappen en persoonlijk welzijn verrijken. Deze film onderzoekt de filosofieën en methodologieën die ten grondslag liggen aan regeneratieve landbouw en presenteert een visie die in schril contrast staat met de heersende industriële landbouwmodellen.
De documentaire opent met de introductie van Brigid LeFevre, wiens opvoeding in Ierland de basis vormt van haar regeneratieve landbouwfilosofie. “Ik ben opgegroeid in een kleine oase in Ierland”, begint LeFevre,1 de weg vrijmaken voor een verhaal dat doordrenkt is van gemeenschap en duurzaamheid.
Ze groeide op in een Camphill-gemeenschap – een dorp geïnspireerd door antroposofische principes – waar gezinnen samenleefden met mensen met speciale behoeften. Deze omgeving creëert een inclusieve en ondersteunende sfeer, waarbij de nadruk ligt op collectieve verantwoordelijkheid en wederzijds respect.
Het leven in de Camphill-gemeenschap verschilde duidelijk van het conventionele leven. “Mijn ouders en alle anderen werkten vrijwillig. Er werd helemaal geen geld uitgewisseld”, legt LeFevre uit.2 In plaats van geldtransacties vertrouwde de gemeenschap op vrijwilligerswerk en een gedeeld verantwoordelijkheidsgevoel.
Dit systeem verminderde niet alleen de financiële stress, maar versterkte ook de onderlinge banden, waardoor een zelfvoorzienende en harmonieuze leefomgeving ontstond. De gemeenschap exploiteerde een biodynamische boerderij en een winkel, allemaal onderhouden door collectieve inspanning en een diep respect voor het land.
Biodynamische landbouw en zelfvoorziening omarmen
Biologisch-dynamische landbouw benadrukt holistische en duurzame landbouwpraktijken die de bodemvruchtbaarheid verbeteren, de biodiversiteit vergroten en het ecologische evenwicht bevorderen. Biodynamische methoden gaan verder dan biologische landbouw door spirituele en holistische praktijken te integreren, met als doel een zichzelf onderhoudend ecosysteem te creëren.
Een van de meest opvallende aspecten van de Camphill-gemeenschap is de scheiding tussen voedsel en de economische markt. “De kwestie van een markt die verband houdt met voedsel is volledig… Het maakte nooit deel uit van mijn kindertijd, en het maakt geen deel uit van het Camphill-model”, legt LeFevre uit.3 Door monetaire transacties te elimineren ten gunste van een systeem dat gebaseerd is op behoeften en bijdragen, minimaliseert de gemeenschap de druk en verstoringen die vaak door marktkrachten worden geïntroduceerd.
Deze radicale aanpak creëert een meer authentieke en duurzame relatie met het land. Zonder het constante streven naar winst en efficiëntie geeft de gemeenschap prioriteit aan de ecologische gezondheid op de lange termijn boven winst op de korte termijn.
“Het scheiden van voedsel van de markt is absoluut een les… om druk uit te oefenen op de mensen die land onderhouden, voedsel en leefgebied bieden, hen dwingen de economische markt en concurrentie te kennen en eraan deel te nemen, dat vind ik krankzinnig”, zegt LeFevre. beweert.4
Dit perspectief daagt de conventionele economische paradigma's uit die vaak leiden tot aantasting van het milieu en sociale ongelijkheid, en pleit in plaats daarvan voor een model dat duurzaamheid en gemeenschapswelzijn belangrijker vindt dan financiële winst.
De Camphill-gemeenschap is een voorbeeld van de kracht van inclusief en collaboratief leven. De integratie van individuen met speciale behoeften binnen de boerengemeenschap is niet alleen een kwestie van huisvesting, maar ook een bron van diepgaande verrijking. Door de bijdragen van elk lid te waarderen, bouwt de gemeenschap veerkrachtige netwerken op die zowel het persoonlijke welzijn als de collectieve milieudoelstellingen ondersteunen.
Leven met complexiteit – De onderlinge verbondenheid van het leven omarmen
Een terugkerend thema in de documentaire is het vermogen om 'bij de problemen te blijven'. Dit concept impliceert het erkennen en omarmen van de inherente complexiteit en moeilijkheid van onze huidige ecologische en sociale uitdagingen. “We moeten bij de problemen kunnen blijven. Blijf erbij. Het is echt moeilijk, ingewikkeld en complex”, benadrukt LeFevre, terwijl hij pleit voor een genuanceerd begrip van onze onderlinge verbondenheid met de natuur.5
In plaats van te zoeken naar simplistische oplossingen of toe te geven aan wanhoop, stimuleert regeneratieve landbouw een diepe betrokkenheid bij de veelzijdige realiteit van het leven. Het verhaal benadrukt de schoonheid en complexiteit van het bestaan – van de ingewikkelde structuur van een bloem tot de processen die onze steden en landschappen vormgeven.
“De verbazingwekkende schoonheid van een bloem. De wetenschap dat steden zijn ontstaan uit verwoeste bergen”, reflecteert LeFevre,6 het benadrukken van de diepgaande verbindingen tussen menselijke activiteit en de natuurlijke wereld. Door ruimte te houden voor deze veelzijdige realiteiten kunnen individuen een dieper gevoel van verbondenheid en verantwoordelijkheid jegens het milieu cultiveren.
Fermentatie is een levend proces voor gezondheid en duurzaamheid
LeFevre leidt een door de gemeenschap ondersteunde landbouw (CSA)-operatie in Järna, Zweden, genaamd “Förädlad”. Het CSA-model is een hoeksteen van regeneratieve landbouw en bouwt aan een directe relatie tussen boeren en consumenten. Leden van de gemeenschap investeren in de boerderij door aandelen van de oogst te kopen, die in ruil daarvoor verse, lokaal geteelde producten ontvangen.
Een intrigerend aspect dat in de documentaire wordt onderzocht, is de rol van fermentatie in regeneratieve landbouw en het CSA-model. LeFevre's focus op het fermenteren van de oogst dient als middel om voedsel te verrijken met voedzame melkzuurbacteriën.
Gefermenteerde voedingsmiddelen ondersteunen een gezond leven darmmicrobioomwat essentieel is voor de algehele gezondheid. “Het eten van gefermenteerd voedsel helpt je fysieke en mentale gezondheid. Omdat het je maag gelukkig maakt en dat je hersenen gelukkig maakt”, merkt LeFevre op, in lijn met opkomend wetenschappelijk bewijs dat de darmgezondheid koppelt aan algeheel welzijn.
Gefermenteerde voedingsmiddelen worden niet alleen afgeschilderd als voedingskeuzes, maar ook als actieve betrokkenheid bij de microbiële wereld. “Voor mij is het verbazingwekkende aan gefermenteerd voedsel dat je zo actief deelneemt aan de echte wereld”, legt LeFevre uit.7 waarbij fermentatie wordt benadrukt als een proces dat talloze micro-organismen erkent en ermee samenwerkt.
Door omgevingen te creëren die bevorderlijk zijn voor nuttige microben, benutten regeneratieve boeren natuurlijke processen om de voedselkwaliteit en de levensduur te verbeteren, waardoor de behoefte aan kunstmatige conserveermiddelen en interventies wordt verminderd. Fermentatie dient ook als een manier om de oogst te behouden, waardoor de beschikbaarheid van voedsel het hele jaar door wordt gegarandeerd.
“We streven ernaar dat alles in het najaar klaar is, zodat we het kunnen verzorgen en opslaan. En het hele jaar door aan onze leden kunnen geven”, vertelt LeFevre.8 Deze aanpak ondersteunt niet alleen de voedselzekerheid, maar sluit ook aan bij de principes van duurzaamheid door het minimaliseren van verspilling en het bevorderen van hulpbronnenefficiëntie.
Biodiversiteit: de hoeksteen van veerkrachtige landbouw
Biodiversiteit is een fundamenteel principe van regeneratieve landbouw en dient als hoeksteen voor veerkrachtige en duurzame landbouwsystemen. De documentaire contrasteert de rijke diversiteit in regeneratieve boerderijen met de schadelijke effecten van monoculturen. “Monoculturen, waarbij je veel van slechts één plant hebt, zijn ongelooflijk belastend voor de bodem”, legt LeFevre uit.9 wijzend op hoe monoculturen de voedingsstoffen in de bodem uitputten en het ecologische evenwicht verstoren.
Diverse gewassystemen ondersteunen een breder scala aan wilde dieren, verbeteren de bodemvruchtbaarheid en verminderen de kwetsbaarheid voor plagen en ziekten. “Er is een enorm probleem met verschillende insecten die kool aanvallen… vanwege het feit dat er in de buurt veel monoculturen zijn”, merkt LeFevre op, waarmee hij illustreert hoe monoculturen plaagproblemen verergeren en de gezondheid van gewassen ondermijnen.
Door een verscheidenheid aan planten te kweken, creëren regeneratieve boeren ecosystemen die veerkrachtiger en zelfvoorzienend zijn, waardoor de behoefte aan chemische interventies wordt verminderd en de natuurlijke harmonie wordt bevorderd. Het verlies aan plantenvariëteiten in de afgelopen eeuw is een ander punt van zorg dat in de documentaire naar voren komt.
“We hebben zoveel soorten planten geminimaliseerd en verloren. Alleen al in de afgelopen 100 jaar,”10 LeFevre klaagt en onderstreept het belang van het behoud en het cultiveren van diverse plantensoorten om het ecologische evenwicht te behouden en de levensvatbaarheid van de landbouw op de lange termijn te garanderen.
De documentaire positioneert regeneratieve landbouw als een noodzakelijke evolutie in onze benadering van landbouw en milieubeheer, waarbij niet alleen gewasdiversificatie betrokken is, maar ook bodemverrijking, waterbehoud en de integratie van vee op manieren die het ecologische evenwicht ondersteunen.
Het cultiveren van een regeneratieve toekomst
De documentaire schuwt het niet om kritiek te uiten op het industriële landbouwmodel en benadrukt de gevolgen ervan voor het milieu en de samenleving. LeFevre verwoordt een sombere kijk op de toekomst van de industriële landbouw: “Er is geen toekomst voor het grootschalige industriële landbouwmodel. We weten het allemaal. Ook al gaan we door.”11
De nadruk die de industriële landbouw legt op schaalgrootte en efficiëntie leidt vaak tot aantasting van het milieu, waaronder ontbossing, bodemerosie en verlies aan biodiversiteit. “We hebben heel Europa al vernietigd. Nee, dat was dramatisch. We hebben Europa niet vernietigd. Maar we hebben wel veel ontbossing en degradatie gepleegd”, verduidelijkt LeFevre, waarbij hij de voortdurende schade benadrukt die wordt veroorzaakt door industriële praktijken.
Deze kritiek dient als een scherpe waarschuwing over het onduurzame traject van de huidige landbouwsystemen en onderstreept de dringende noodzaak om over te schakelen naar regeneratieve praktijken. Hoewel de documentaire een hoopvolle visie op regeneratieve landbouw presenteert, erkent zij ook de complexiteit en onzekerheid van de weg voorwaarts.
“Ik hoop dat de toekomst iets is dat mijn voorstellingsvermogen te boven gaat. Ik hoop dat het mooi is”, zegt LeFevre.12 die zowel hoop als nederigheid uitdrukt in het licht van toekomstige uitdagingen.
De toekomst, zoals die in de film wordt voorgesteld, is er een waarin regeneratieve praktijken de norm worden, gedreven door een collectieve inzet voor milieubeheer en sociale gelijkheid. Dit vereist een heroverweging van onze relatie met het land, het omarmen van de complexiteit en het opbouwen van gemeenschappen die prioriteit geven aan het welzijn op de lange termijn boven winst op de korte termijn.
“Into the Soil: The Wisdom of Regenerative Farming” resoneert diep met de principes van holistische gezondheid en duurzaam leven waar ik voor pleit, en onderstreept de onderlinge verbondenheid van onze gezondheid, onze gemeenschappen en ons milieu.
Het omarmen van de wijsheid van regeneratieve landbouw biedt een weg naar een evenwichtiger en harmonieuzer bestaan. Deze documentaire is niet alleen een verkenning van landbouwpraktijken; het is een herinnering aan onze verantwoordelijkheid om de aarde en elkaar te koesteren en een bloeiende planeet voor de komende generaties te garanderen.
