WWat het vooral pijnlijk maakte, was dat het er, heel kortstondig, op leek dat ze ermee weg zouden komen. Maar dat deden ze niet. Ghana behaalde vrijdag in Angola niet de overwinning die het nodig had en dus zullen Mohammed Kudus, Thomas Partey en Antoine Semenyo niet aanwezig zijn bij de volgende Cup of Nations, die in december 2025 in Marokko begint.
Ghana was verschrikkelijk in de kwalificatiewedstrijden. Hun uitschakeling is verdiend. Ze gingen hun laatste paar wedstrijden in en moesten beide winnen en hoopten dat Sudan beide van hen verloor. De kans was groot dat het donderdag allemaal voorbij zou zijn, als Soedan, geleid door de voormalige Ghanese coach Kwesi Appiah, wat een heel ander niveau van complicaties heeft toegevoegd, naar Niger zou gaan. Maar Niger won met 4-0. Dat had niemand verwacht. Voor Ghana was er een sprankje hoop.
Maar het betekende winnen in Angola. Na 18 minuten schoot Jordan Ayew een vrije trap van 35 meter in de bovenhoek, het soort doelpunt dat in legendes thuishoort en dat de goden zeker niet zouden verspillen aan een tamme uitgang. Vervolgens redde Abdul Manaf Nurudeen met uitgestrekte voet de penalty van M'Bala Nzola. Voeg daarbij het feit dat de coach, Otto Addo, en zijn twee assistenten, de voormalige West Ham-verdediger John Paintsil en de voormalige doelman Fatau Dauda, slechts lichte verwondingen opliepen bij een auto-ongeluk in september, toen een pick-up op hun rijstrook terechtkwam. en het leek allemaal voorbestemd. Tijdens de rust werden de mythen al opgeschreven over een beroemde avond in Luanda na een turbulente kwalificatiecampagne die leidde tot wie weet welke glorie in Marokko.
De waarheid is echter dat er iets roekeloos is in dit Ghana. Ze missen de finale niet door tegenslag of een zware loting. Ze lopen iets mis omdat ze de basiszaken niet goed doen. Of soms helemaal niet. Toen Zini, midden in het doel, op acht meter afstand, de voorzet van Felício Milson binnenkopte en na 64 minuten gelijk maakte, was zijn teamgenoot Antonio Hossi de speler die het dichtst bij hem stond. Ghana dreigde daarna nauwelijks meer en hun Cup of Nations-campagne eindigde, anticlimactisch genoeg, meer dan een jaar voordat de finale begon. Soedan staat ondertussen op de rand van kwalificatie, wat gezien de burgeroorlog ervoor heeft gezorgd dat ze hun thuiswedstrijden in Libië hebben moeten spelen, een opmerkelijke prestatie zou zijn.
Ghana heeft sinds 2004 geen enkele keer gemist, het enige feit dat ze zich niet hebben weten te kwalificeren sinds de finale zich uitbreidde naar meer dan acht teams. Ze zijn een vaste waarde. Door het toernooi in 1963 en 1965 te winnen, won de Black Stars vestigden zich als de eerste grote Sub-Sahara-Afrikaans team. In de zes toernooien tussen 2006 en 2017 bereikten ze altijd minimaal de halve finale. Momenteel konden ze niet alleen een beroep doen op Partey, Kudus en Semenyo, maar ook op Iñaki Williams, Abdul Fatawu en Tariq Lamptey. Toch zijn de resultaten tanende. Na een penalty shootout-nederlaag tegen Tunesië bij de laatste 16 in 2019 werden ze tweemaal uitgeschakeld in de groepsfase. In alle drie de wedstrijden van 2022 kregen ze na de 80e minuut tegen, uitgeschakeld door een beschamende 3-2 nederlaag tegen de Comoren.
Milovan Rajevac werd ontslagen vanwege die optredens in Kameroen en werd vervangen door Addo met Chris Hughton als technisch directeur. Dankzij twee prima defensieve prestaties konden ze hun grote rivaal Nigeria na strafschoppen verslaan in de WK-kwalificatiewedstrijd van twee jaar geleden, maar in Qatar was er sprake van een wildheid toen ze werden geëlimineerd in de groep. Eerder dit jaar, tijdens de Cup of Nations, met Hughton aangesteld als hoofdtrainer, keerden de tekortkomingen van twee jaar eerder terug. Zij kreeg op het laatste moment een winnaar tegen Kaapverdiëliet een voorsprong glippen tegen Egypte en kreeg vervolgens, na een 2-0 voorsprong tegen Mozambique, in blessuretijd twee doelpunten tegen. Het patroon is gruwelijk bekend geworden: terwijl de klok tikt, raakt Ghana in paniek.
Hughton werd ontslagen na het fiasco in Ivoorkustterwijl Addo terugkeert. Er was een gevoel geweest dat Addo weer wat zwier zou herstellen. Hughtons voorzichtige aanpak leek nooit goed bij hem te passen, wat een van de redenen was dat hij dat wel was persoonlijk bedreigd in het teamhotel in Abidjan. Maar de resultaten waren somber en de vloek van late doelpunten bracht hen opnieuw van streek.
Thuis tegen Angola kreeg Ghana de winnaar in de 93e minuut tegen Milson. Vier dagen later werd alles nog veel erger toen Oumar Sako's gelijkmaker in de 81e minuut ervoor zorgde dat Ghana punten verloor tegen Niger. Vorige maand pakten ze één punt uit twee wedstrijden tegen Soedan. Vernederend genoeg moesten ze de thuiswedstrijd van Kumasi naar Accra verplaatsen vanwege veiligheidsproblemen in het Baba Yara Stadion. Zelfs toen waren er noodupgradewerkzaamheden nodig om het stadion in de hoofdstad gereed te krijgen. Dat spreekt van jarenlange verwaarlozing.
Het antwoord van de voorzitter van de Ghanese voetbalbond, Kurt Okraku, was om vóór de aftrap een toespraak van 15 minuten te houden voor de spelers (uiteraard uitgezonden op YouTube). “Als je hier eenmaal bent en het shirt aantrekt, zou dat je de trots moeten geven om te vechten, passie en agressie te tonen en het verlangen om te winnen voor je land”, zei hij. “Als je spelletjes tekent en ik zie spelers lachen, glimlachen, dan is dat niet acceptabel. Dertig miljoen mensen lijden.” Ze speelden 0-0 gelijk; niemand lachte of glimlachte. En toch werd de situatie nog erger toen Ghana de return met 2-0 verloor.
na nieuwsbriefpromotie
Dus wat is er misgegaan? Er wordt gesproken over problemen in de ontwikkeling van jongeren en het is waar dat de resultaten sindsdien aanzienlijk zijn gedaald won in 2009 het WK Onder 20. Misschien is een gevoel van saamhorigheid of collectieve stijl verloren gegaan, maar er is geen tekort aan getalenteerde spelers.
Het probleem is om ze samen te laten spelen. Semenyo, Lamptey en Williams behoorden tot de acht terugtrekkingen uit de huidige ploeg. Partey werd buitengesloten nadat hij zich had teruggetrokken uit de selectie voor de twee wedstrijden tegen Soedan, maar was onmiddellijk beschikbaar voor Arsenal. Nu Addo André Ayew feitelijk heeft teruggetrokken uit het internationale voetbal, komt de ploeg tekort aan leiders.
Leiderschap, organisatie en richting ontbreken over het algemeen. Sinds het vertrek van Avram Grant in 2017 hebben er zeven coachwissels plaatsgevonden, waarvoor Okraku de verantwoordelijkheid moet nemen. Als spelers zich beginnen af te vragen of het echt de moeite waard is om zich aan te sluiten bij een sjofele nationale ploeg, kunnen zij dan de schuld krijgen? Met het beschikbare talent had Ghana als één van de favorieten naar Marokko moeten gaan. Dat ze er niet zullen zijn, is het resultaat van een diepe onzorgvuldigheid.
