In de mist in Noord-Londen kwam Arsenal niet dichter bij het tegenkomen van een tijdelijke erfgenaam van hun sterrenjongen. Dit was het uiteindelijk een oefening in het doen van het noodzakelijkewaardoor de realistische hoop op een titeluitdaging werd verlengd in de richting van de tweede seizoenshelft en het overwinnen van een goed gecoachte maar machteloze Ipswich. Maar als de hoop was geweest dat het een venster zou bieden op een langere periode zonder Bukayo Saka, zal het wachten op antwoorden nu uitlopen tot begin 2025.
De hype vóór de wedstrijd concentreerde zich rond Gabriel Martinelli, die van zijn gebruikelijke linkerpositie was overgestapt na Saka’s blessure in Selhurst Park en al snel genoegen nam met een doelpunt in die pak slaag. Martinelli is een explosief en toch grillig talent; de donkerste angsten tijdens zijn dorre periodes betreffen de vraag of zijn plafond op 23-jarige leeftijd niet ver weg zal zijn. Maar hier was een kans om te bewijzen dat hij de man zou kunnen zijn die over een langere periode zou kunnen optreden: minstens twee maanden, zoals Mikel Arteta achteraf uitlegde. Op het eerste gezicht was Ipswich het ideale voer tegen wie de zaak moest worden bepleit.
De kant van Kieran McKenna was geweest verscheurd door Newcastle Zaterdag zouden hun eerste echte vernedering van een overigens competitief eerste seizoen terug bij de elite, en hun openheid langs de flanken Arteta niet zijn ontgaan. Hun linksback, Leif Davis, heeft de neiging een uitgangspositie in te nemen die zo agressief is dat tegenstanders een gapend gat krijgen om uit te buiten als er iets misgaat. Elke misstap zou zeker vreugde brengen voor Martinelli, die de subtiliteiten van Saka mist, maar wel weet hoe hij een spoor in die ruimtes moet zetten en een weg vooruit kan wijzen voor de opnieuw gebalanceerde aanval van Arsenal.
In dit geval was dit weer een van die gelegenheden waarbij bedrog en verve, in plaats van pure snelheid, de betere oplossing zouden zijn geweest. Gedurende 45 minuten zat Ipswich compact en voorzichtig binnen, terwijl Davis zich het veld op waagde om in de eerste minuut een afgeweken voorzet te bieden die Sammie Szmodics niet kon omzetten. Kort daarna kreeg Martinelli vroeg rood vlees toen hij de overhand kreeg en uiteindelijk een hoekschop won, maar momenten van vreugde in het daaropvolgende anderhalf uur waren uiterst zeldzaam.
Het was een moment van incisie vanaf de andere flank, waarbij Leandro Trossard Ben Johnson te gemakkelijk versloeg voordat hij de voorzet aanbood die Kai Havertz bekeerde, die halverwege de eerste helft het verzet van Ipswich brak. Martinelli zou een rol kunnen opeisen, waarbij zijn diepe bal door het hoofd van een verdediger naar de Belg werd geslingerd. Maar daarna werd hij beperkt: Davis won de één-op-één en zag de bal over de naamlijn tijdens een laatste wedstrijd kort voor de pauze.
Hoe Santi Cazorla, die vóór de aftrap door het publiek paradeerde en hier voor het eerst in zeven jaar een wedstrijd bijwoonde, misschien van de kans had genoten om zich een weg te banen door die blauw-witte verdedigingslagen. Martin Ødegaard, een meer dan waardige opvolger, kwam na de rust tot leven en zou gescoord hebben als er geen tip van Arijanet Muric was geweest. Hij was de enige Arsenaal aanvaller wiens vindingrijkheid de zaken buiten het bereik van Ipswich leek te brengen, waaronder de indrukwekkende centrale verdediger Jacob Greaves die de flauwekul uitdoofde.
Martinelli kwam pas weer boven water in de 82e minuut toen hij, terwijl hij de bal achtervolgde in een meer bekend gebied bij de rechterhoekvlag van de bezoekers, werd neergehaald door Dara O’Shea. Er was hier geen vervanging voor Saka’s vermogen om naar binnen te schieten, vroeg uit te laden, om die ingewikkelde verbindingen met Ødegaard tot stand te brengen. Het was een van de redenen dat Arsenal, hoewel het nooit volhield, moest verdedigen naarmate de wedstrijd vorderde en opgelucht was toen Havertz het schot van Nathan Broadhead op de dood blokkeerde.
na nieuwsbriefpromotie
Dat was een van de weinige doelpunten die Ipswich maakte. Het laatste wat ze wilden was een nieuwe klap tijdens de, ondanks al hun veelbelovende werk, een zware winter. Ze hebben echter wel te maken met veiligheid en zullen er bemoediging aan hebben dat Kalvin Phillips, in zijn eerste start sinds bijna twee maanden, zich thuis voelde op het podium. Het voelt als een oogwenk sinds Phillips samen met Declan Rice, een van de betere spelers van Arsenal, in een Engeland-shirt speelde. De twee voerden daarna een langdurig gesprek; Phillips moet nog een berg beklimmen voordat hij weer dezelfde lucht inademt als zijn voormalige collega, maar op basis van dit bewijsmateriaal zal Ipswich hoop op overleving krijgen als hij vóór mei een ongeluk kan voorkomen.
Arsenal kan zeker geen ongelukken meer verdragen als ze in het zicht van Liverpool willen blijven. Er heerst een knagend gevoel dat, Saka of geen Saka, de rat-a-tat van passeren en bewegen niet op het niveau ligt van hun beste momenten onder Arteta. Ze hebben zich veertien dagen geleden ingezet tegen Everton en waren hier niet significant beter, zij het met een grotere beloning. Martinelli zal zeker genieten van dagen in de zon wanneer ambitieuzere tegenstanders hen uitnodigen om vol gas te geven door ruimte achter zich te laten. Op avonden als deze lijkt de route naar het breken van hun 21-jarige eend met minimale inbreng van Saka echter verre van zeker.
