Terwijl ongecontroleerde branden de afgelopen week grote delen van Los Angeles in een hel hebben veranderd, stonden fotografen van Associated Press in de frontlinie. Ze hebben branden zo intens vastgelegd dat het de nachtelijke hemel verlicht, mensen zo geschokt dat ze moeite hebben met het samenstellen van zinnen en de vernietiging zo compleet dat wat opvalt het weinige is dat overleefde.
Door de behoefte aan veiligheid in evenwicht te brengen met de risico’s van het dichtbij komen van bosbranden, moesten deze fotojournalisten ook hun emoties onder controle houden. Het is moeilijk om onvoorstelbare vernietiging en lijden te zien. En voor sommigen is Los Angeles hun thuis.
Hier vertellen twaalf fotografen, die elk een foto selecteren die ze de afgelopen week hebben gemaakt, er iets over.
“Ik heb deze foto gekozen omdat deze de enorme omvang van de branden in Los Angeles weergeeft. Ik maakte de foto terwijl de wind sintels door de straten blies, waarbij het vuur snel door Palisades heen brandde en blok na blok verwoestte. Nadat ik tientallen bosbranden had verslagen, waarvan sommige de grootste in de geschiedenis van Californië, wist ik meteen dat de omvang van de verwoestingen anders was dan alles wat ik eerder had gezien.” -Ethan Swope
“Als u samenwerkt met brandweerlieden, betekent dit dat het uw prioriteit is ervoor te zorgen dat u hun werk en veiligheid niet in gevaar brengt, terwijl u verslag uitbrengt over hun acties en probeert de essentie van het moment vast te leggen. Het maken van deze foto betekende dat we dicht bij hen moesten werken terwijl we op een krap houten dek zaten, terwijl sterke windstoten as, sintels en ander puin in ons gezicht bliezen, wat een delicate taak was. -Etienne Laurent
“Een van de grootste uitdagingen bij het maken van deze foto was het garanderen van mijn veiligheid in zo’n gevaarlijke omgeving. De lucht was dik van de rook, waardoor het moeilijk was om te ademen. Emotioneel was het moeilijk om zo’n tragisch tafereel vast te leggen, wetende dat veel mensen hun huis en bezittingen waren kwijtgeraakt. Het documenteren van de nasleep met respect voor de emoties van overlevenden is altijd een uitdaging.” -Jae C. Hong
“Het is emotioneel moeilijk om mensen te vragen – vaak op de slechtste dag van hun leven als ze niets meer hebben – om de tijd te nemen voor hun verdriet en te praten met iemand die ze net hebben ontmoet en die hun ruimte wil binnendringen. Er is empathie, goede ethiek en professionaliteit nodig om dit werk te benaderen en op die momenten gaat het werk nooit over jou als fotojournalist. Je kunt wat je documenteert niet benaderen met welk ego of wat dan ook.” -Nic Coury
“Als je hoort dat duizenden huizen zijn verwoest, herinnert een foto als deze je eraan dat elk van die huizen de herinneringen vertegenwoordigt die zijn verzameld door de mensen die er wonen. Voor sommigen gaat het generaties terug. Voor anderen, zoals Ari Rivera en Anderson Hao, is het misschien niet zo lang, maar het is net zo betekenisvol. Het was de eerste plek waar ze samenwoonden.” -John Locher
“Ik heb deze foto gekozen vanwege de bomen. Het dramatische licht verlichtte de gele waarschuwingslint die huizen en bomen afzette die waren verbrand door de Eaton Fire. Het was een plaats delict. Overal staan verschroeide bomen. Ik blijf de bomen fotograferen. Ze zijn een deel van ons.” -Carolyn Kaster
“Hoewel er veel beelden waren die de enorme omvang van de ramp beter illustreerden dan deze, was het de kleuraccent tussen de antracietgrijze overblijfselen van de huizen van mensen die mij onmiddellijk opvielen en deze uniek maken tussen de duizenden andere foto’s die ik heb gemaakt. nam die helikoptervlucht op zich. Uit de reacties die ik krijg van mensen op sociale media blijkt dat het mensen aanspreekt op een manier die ik niet echt had verwacht. ‚Het busje. Californië dus. Wauw‘, zei iemand. ‚Mooie verlatenheid‘, zei een ander.‘ –Mark J. Terrill
“Deze foto is gemaakt op de vijfde dag van de Palisades Fire in Mandeville Canyon, waar huizen nog steeds bedreigd werden. Op dat moment had het grootste deel van de verwoesting al plaatsgevonden, maar brandweerlieden waren nog steeds bezig met actieve delen van de brand. De inzet van de brandweerlieden, ook al waren ze volledig overweldigd, kan niet genoeg worden benadrukt. Ze werkten op een kalme en methodische manier, zelfs toen er overal om hen heen chaos ontstond.” -Eric Thayer
“Het Konijnenmuseum is een van de meest unieke musea die ik ooit heb gezien – meer dan 46.000 konijnenmemorabilia, dus het is echt een onvervangbaar onderdeel van Altadena. Mijn familie en ik hadden het nog maar een maand of zo eerder bezocht.” -Chris Pizzallo
“Het beeld doet me denken aan de tragedie van Pompeii. De vulkaanuitbarsting veranderde mensen in bewaarde stenen beelden. De branden in Zuid-Californië hebben ons hoofdloos en dakloos gemaakt. We gingen roerloos liggen met onze armen over elkaar, terwijl we geconfronteerd werden met een milieuramp.” -Damian Dovarganes
“Een van de grootste uitdagingen bij het documenteren van een natuurbrand met wijdverbreide verwoestingen is het overbrengen van de omvang. Uitzicht op de begane grond kan de opvallende verwoesting vaak niet weergeven. Ik heb deze foto gemaakt vanaf een klif met uitzicht op de Pacific Coast Highway. Het contrast tussen de smetteloze rode auto die door de Pacific Palisades Bowl Mobile Estates rijdt, maakt ook de intensiteit van deze brand duidelijk. Een week geleden zou dit uitzicht een levendige, kleurrijke gemeenschap hebben opgeleverd die nu in puin ligt.” -Noah Berger
“Het was een beetje lastig om het strand te bereiken, omdat het verkeer zo hectisch was en de mensen moesten evacueren. Het viel me op hoe nonchalant de surfer was onder deze met rook gevulde, bloedrode lucht vol rook. Het was heel apocalyptisch.” -Richard Vogel
Campagne Actie
Source link
