Er is een simpele reden waarom Trump het geboorterecht niet zomaar kan uitwissen

Op zijn eerste werkdag in functie President Donald Trump ondertekend een uitvoerend bevel dat zou naar verluidt het geval zijn maak een einde aan wat bekend staat als geboorterechtburgerschaphet concept dat iedereen die in de Verenigde Staten is geboren een Amerikaans staatsburger is. Dat recht is vastgelegd in het veertiende amendement op de grondwet.

Net zoals een president niet de bevoegdheid heeft om een ​​nationale religie te vestigen, of om voor een derde termijn in functie te blijven, heeft de president niet de bevoegdheid om beschermingen die zijn vastgelegd in een amendement op de Grondwet uit te wissen. Het claimen van zo’n autoriteit is op zijn best cynisch, een aanval op nativistische elementen aan de rechterkant die een juridische uitdaging niet mag overleven. Maar in de tussentijd zouden miljoenen levens in de war kunnen worden gebracht door de pennenstreek van de president, en misschien is dat juist het punt.

Het idee van geboorterechtburgerschap werd in de 17e eeuw in Engeland als rechtsbeginsel vastgelegd en vastgelegd in de ‚Tweede Stichting‘ van de VS, de goedkeuring van de 13e, 14e en 15e wijziging van de grondwet in de nasleep van de burgeroorlog.

Het 14e Amendement, dat iedereen die in de Verenigde Staten geboren is, de rechten en bescherming van het staatsburgerschap garandeert, was een directe reactie op de beruchte uitspraak van het Hooggerechtshof. Dred Scott besluit van 1857. Dat besluit werd een van de vele vonken die hebben bijgedragen aan de burgeroorlog. Daar oordeelde het Hof niet alleen alle pogingen van het Congres om “compromisjes te sluiten” rond de verspreiding van de slavernij naar nieuwe Amerikaanse territoria en staten ongrondwettelijk; het stelde ook vast dat tot slaaf gemaakte personen, zelfs degenen die in gebieden hadden gewoond waar slavernij verboden was, niet de rechten van burgers genoten. Het besluit hielp de publieke opinie rond slavernij te stimuleren en te verharden, zowel onder degenen die er tegen waren als onder degenen die het steunden en wilden dat het onbelemmerd door de federale wetgeving zou functioneren.

Na het einde van de oorlog en tijdens de wederopbouw keurde het Congres deze amendementen goed met het expliciete doel een einde te maken aan de slavernij en onvrijwillige dienstbaarheid in al hun vormen. De openingstekst van het 14e Amendement bepaalt dat “Alle personen geboren of genaturaliseerd in de Verenigde Staten, en onderworpen aan de jurisdictie daarvan, staatsburgers zijn van de Verenigde Staten en van de staat waarin zij wonen.” Vanwege dat taalgebruik kan de president niet met één pennenstreek de Grondwet herschrijven.

Het Congres kan dat ook niet. Ongeveer dertig jaar na het aannemen van het 14e Amendement probeerde het Congres personen die in de VS waren geboren en kinderen waren van Chinese ouders, van zijn bescherming uit te sluiten. Maar het Hooggerechtshof, in Verenigde Staten tegen Wong Kim Arkvond dat elke persoon die in de Verenigde Staten geboren was, recht had om te profiteren van de staatsburgerschapsbepalingen van het 14e amendement. De duidelijke taal van het amendement maakte dat duidelijk en de rechtbank onderschreef dat voor de hand liggende standpunt.

Dus wat zou er echt nodig zijn om het 14e amendement te herschrijven? Welnu, nog een amendement, waarvoor niet alleen een tweederde stem in beide huizen van het Congres nodig is ten gunste van de intrekking van het 14e amendement, maar ook ratificatie door driekwart van de staten. Dergelijke gebeurtenissen zijn zeer onwaarschijnlijk. De grondwet is moeilijk te wijzigen, zoals het zou moeten zijn. En het idee dat de president dat proces kan omzeilen is simpelweg belachelijk.

Dat zal de president en degenen die het einde van het geboorterecht, zoals vastgelegd in de Grondwet, graag zien, er waarschijnlijk niet van weerhouden om het te proberen. Het was inderdaad een pijler van het Project 2025-playbook. Dat verandert niets aan het feit dat de Grondwet deze weg naar burgerschap beschermt en dat alleen een wijziging van de Grondwet deze weg kan veranderen.

Maar dat betekent niet dat de pogingen van de president om de Grondwet met een pennenstreek te herschrijven in de tussentijd geen levens zullen ontwrichten. De wreedheid van zo’n cynische zet zou wel eens precies kunnen kunnen zijn wat degenen die een einde willen maken aan het geboorterecht, willen bereiken.

Een dergelijke stap zou zeker onmiddellijk worden beantwoord met rechtszaken die de actie aanvechten. In feite hebben een verzameling van 18 procureurs-generaal en enkele steden al een aanklacht tegen het bevel ingediend. Misschien zal een rechter ergens een dergelijke actie als toelaatbaar beschouwen en weigeren te voorkomen dat deze in werking treedt. Zou dit alleen maar voorkomen dat in de toekomst het staatsburgerschap wordt verleend aan degenen die op Amerikaans grondgebied zijn geboren, zoals het bevel beweert te doen? Zou een rechterlijke uitspraak waarbij het bevel wordt goedgekeurd, de regering kunnen uitnodigen om te proberen huidige burgers hun status te ontnemen?

Maar het Hooggerechtshof – zelfs deze conservatieve rechtbank – zal het moeilijk hebben om zich bezig te houden met ‘down is up’, ‘up is down’, het Alice-in-Wonderland-denken: dat de expliciete woorden van de Grondwet, zoals consequent geïnterpreteerd voor grofweg anderhalve eeuw lang, menen niet wat ze zeggen.

Niettemin probeert de president een einde te maken aan het geboorterecht; een dergelijke actie moet worden geacht in strijd te zijn met de platte tekst van de Grondwet. Tegelijkertijd zou de goedkeuring van dit standpunt door een lagere rechtbank zelfs nog agressievere stappen van de regering kunnen aanmoedigen, zelfs als het Hooggerechtshof uiteindelijk zou zeggen dat het bevel ongrondwettelijk is, wat het ook zou moeten doen. Dat betekent niet dat in de tussentijd de levens van echte mensen niet op hun kop zullen staan, en dat allemaal voor een cynische, wrede en ongrondwettelijke joyride. Maar dat kan het punt zijn.