Een vraag uit het Trump-tijdperk: wat is de betekenis van ‘verkrachting?’

De MAGA’s verheugden zich over de schikking van Donald Trump ter waarde van 16 miljoen dollar met ABC News en George Stephanopoulos met kreten van afschuw die alleen zouden kunnen worden geëvenaard als AOC werd betrapt in een transgenderbordeel. De New York Post De kop luidde opzichtig: ‘ZO SLECHT ALS ABC’, en suggereerde dat Stephanopoulos ‘was gewaarschuwd’ ‘Trump niet te beschuldigen van verkrachting.’

Stephanopoulos was naar verluidt “apoplectisch en vernederd” vanwege de schikking, die ook een bijdrage inhield aan de presidentiële stichting en het museum van Trump wanneer hij er maar in slaagde er een te bouwen, en de betaling van $1 miljoen aan juridische kosten. ABC gaf ook een openbare verklaring af waarin hij zijn spijt betuigde over de uitspraken van het anker.

In maart zei Stephanopoulos, medeverdachte bij ABC in de zaak, tijdens een controversieel interview met vertegenwoordiger Nancy Mace, de Republikein uit South Carolina, en zijzelf een overlevende van een verkrachting, dat Trump aansprakelijk werd bevonden voor verkrachting. Tijdens het interview met de gelijknamige Deze week met George Stephanopoulosvroeg hij mevrouw Mace, die publiekelijk heeft gesproken over haar verkrachting als tiener, waarom ze de heer Trump bleef steunen gezien de uitkomst van de civiele zaak.

Nu heb ik geen opdracht voor Stephanopoulos, en ik heb geen idee waarom hij het nodig achtte om te zeggen wat hij zei. Het publiek hoefde niet veel meer te weten over het asociale persoonlijke gedrag van Trump. De 45^e De president was toen nog geen veroordeelde misdadiger, maar op weg om dat te worden. Trump had op 6 januari 2021 een opstand ontketend en was een berechte fraudeur en, volgens een jury, een seksmisbruiker van de schrijver E. Jean Carroll in de kleedkamer van een warenhuis. Hem van verkrachting beschuldigen was een tautologie, op zijn best weinig informatief en in het slechtste geval kwaadaardig. Maar hoe iemand kan zeggen dat zijn persoonlijke reputatie voor een bedrag van zestien miljoen dollar is beschadigd, is een raadsel.

Trump beweerde dat hij in diskrediet was gebracht omdat de jury in de civiele procedure van Carroll niet had vastgesteld dat er sprake was van een verkrachting, alleen van een gedwongen digitale penetratie, en niet van een penispenetratie.

Dit lijkt een onderscheid zonder verschil, maar er zijn enkele verschillen. Volgens het staatsstrafrecht van New York, §130,35, wordt verkrachting eng gedefinieerd als “wanneer (iemand) onder dwang geslachtsgemeenschap heeft met een andere persoon.” Interessant is dat het ministerie van Justitie een bredere definitie van verkrachting geeft: “De penetratie, hoe klein ook, van de vagina … met welk lichaamsdeel of voorwerp … zonder de toestemming van het slachtoffer.” De bredere beschrijving zou wel eens een accuraat verslag kunnen zijn van wat de jury vond dat Trump in de kleedkamer deed.

Bij elke smaadactie is de waarheid een volledige verdediging. Smaad is een aantasting van de persoonlijkheid, vals en lasterlijk schrijven (de nationale televisie zou in prime time steevast een vorm van schrijven zijn vanuit het perspectief van de smaadwetgeving.) Het is precies de onrechtmatige daad van smaad waarvan een andere jury vervolgens oordeelde dat Trump deze had begaan. persoonlijkheid van E. Jean Carroll toen hij op televisie ontkende dat hij haar seksueel had misbruikt.

Vaak beweren verdachten in een smaadzaak dat de woorden die ze gebruikten een waarheidsgetrouwe betekenis hadden. Een voorbeeld zou kunnen zijn dat als de laster inhield dat iemand ‘onder aanklacht’ stond, en de verklaring vals was, de verdachte niet kon beargumenteren dat het de bedoeling was dat de eiser door de publieke opinie werd beschuldigd van misdaden, ook al nooit aangeklaagd door een grand jury. Het is een fundamentele wet inzake smaad dat woorden waarvan wordt beschuldigd dat ze lasterlijk zijn, in hun natuurlijke betekenis moeten worden opgevat. Ze moeten worden “geïnterpreteerd zoals personen ze in het algemeen begrijpen en in overeenstemming met hun gewone betekenis.”

Rechter Lewis Kaplan, die het smaadproces tegen Trump voorzat, woog in en probeerde dit probleem op te lossen: “De bevinding dat mevrouw Carroll er niet in slaagde te bewijzen dat ze ‘verkracht’ was in de zin van het strafrecht van New York, betekent niet dat ze er niet in slaagde te bewijzen dat de heer Trump haar ‘verkrachtte’, zoals veel mensen gewoonlijk het woord ‘verkrachting’ begrijpen. , “

Hij voegde eraan toe: “Inderdaad, zoals het hieronder beschreven bewijsmateriaal tijdens het proces duidelijk maakt, heeft de jury vastgesteld dat de heer Trump in feite precies dat heeft gedaan.”

Kaplan zei dat de wettelijke definitie van ‘verkrachting’ in New York ‘veel beperkter’ is dan het woord wordt opgevat in ‘het gewone moderne taalgebruik’.

De eerste vereist een gedwongen penetratie zonder toestemming van de penis. Maar hij zei dat het gedrag waarvoor de jury Trump feitelijk aansprakelijk achtte – gedwongen digitale penetratie – voldoet aan een meer standaarddefinitie van verkrachting. Hij citeerde definities van de American Psychological Association en, opnieuw, van het ministerie van Justitie, dat in 2012 zijn definitie van verkrachting uitbreidde met de taal ‘met welk lichaamsdeel of voorwerp dan ook.”

Tenzij er iets in de ontdekking zit waar we niets van weten, had ABC de zaak in een oogwenk moeten winnen. Om de vrije persrechten te beschermen oordeelde het Hooggerechtshof in 1964 dat wanneer de eiser een publiek figuur is, hij door duidelijk en overtuigend bewijsmateriaal moet bewijzen dat de gedaagde feitelijke kennis had van de onwaarheid of een roekeloze minachting voor de waarheid had – een zeer zware last. .

Trump bracht de zaak voor in het zuidelijke district van Florida, zijn favoriete locatie. De zaak kwam terecht bij een zeer ervaren federale rechter, Cecilia Altonaga, die in Miami zit, op 120 kilometer van Mar-a-Lago. Ze is in geen geval de callow Aileen Cannon, de jurist die in de tank voor Trump zat en die de zaak met geheime documenten voorzat.

Dus waarom heeft ABC zich gevestigd? En waarom zou u dat doen voordat er verklaringen zijn afgelegd en een verzoek om een ​​kort geding is ingediend? Waren ze bang voor een gevecht of waren ze gewoon bang voor Trump? Waren er belastende verklaringen in de teksten en e-mails van Stephanopoulos die tijdens de ontdekking naar voren zouden zijn gekomen?

We kunnen niet weten wat ABC en het koperwerk van The Walt Disney Company motiveerde om toe te geven. ABC heeft wellicht besloten dat het beter was om een ​​schikking te treffen dan om met de nieuwe president te strijden. De timing, dagen nadat leidinggevenden een ontmoeting hadden met Trumps nieuwe stafchef van het Witte Huis, Susie Wiles, suggereert echter een verband. Eén ding weten we: ABC heeft onvoldoende rekening gehouden met het huiveringwekkende effect op de persvrijheid.

En dit is nog maar het begin. Na de schikking gaf Trump aan dat hij Ann Selzer, de opiniepeiler, en de opiniepeiler zou aanklagen Des Moines-register wegens “schaamteloze verkiezingsinmenging” vanwege een opiniepeiling voorafgaand aan de verkiezingen die enorm onnauwkeurig maar gunstig voor Harris bleek te zijn. Het maakt niet uit dat eerdere opiniepeilingen van Selzer en de krant de electorale kracht van Trump vaak overschatten.

Het besluit van ABC, gekoppeld aan de rechtszaak in Iowa, wijst op de nieuwgekozen president, en vermoedelijk zal zijn regering niet aarzelen om achter nieuwsorganisaties aan te gaan als dat hun doel dient. Trump denkt tenslotte dat ze de ‘vijand van het volk’ zijn.

Het gevaar is uiteraard dat de media niet alleen voorzichtig zullen zijn, maar ook zelfcensuur gaan toepassen, terwijl ze de president en alle mannen van de president volledig ter verantwoording moeten roepen.

We staan ​​er slecht voor met de overwinning van Trump, en dan bedoel ik niet alleen degenen onder ons die hun brood verdienen met pen en tong. De aanstaande 47^e De president heeft de facto controle over de uitvoerende macht, het Congres met een Republikeinse meerderheid en het conservatieve Hooggerechtshof, waar de door de Republikeinse Partij genomineerde rechters een voorsprong van 6-3 hebben.

De vrije pers is een van de weinige instellingen die vangrails rond Trump kunnen plaatsen, maar alleen als zij daartoe de moed heeft. Wanneer een machtige, winstgevende onderneming als Disney ervoor kiest een winbare zaak te schikken, welk signaal zendt dat dan naar andere conglomeraten met nieuwsmedia – Paramount Global en CBS, Comcast en NBC, Warner Bros. Discovery en CNN, laat staan ​​veel journalistieke media? zonder diepe zakken? Dit was misschien niet wat James Madison in gedachten had toen hij Federalist 51 schreef, waarmee hij een systeem van checks and balances creëerde, maar het kan op dit moment zo goed zijn als maar mogelijk is.

In oktober 1973, nadat hij 65 dagen lang tegen zijn onschuld had geprotesteerd, pleitte vice-president Spiro Agnew ervoor om een ​​aanklacht wegens strafrechtelijke belastingontduiking niet te betwisten en nam hij ontslag, terwijl president Richard Nixon verwikkeld was in het afzonderlijke Watergate-schandaal dat het jaar daarop tot zijn aftreden zou leiden. Congeries van andere aanklachten, waarbij misschien $ 100.000 aan uitbetalingen aan Maryland-aannemers betrokken waren die door Agnew werden begunstigd voor de toekenning van staatscontracten toen hij gouverneur was van 1967 tot 1969, werden ingetrokken als onderdeel van de schikking.

In een open brief aan Agnew, gepubliceerd op 15 oktober 1973, op de toen relatief nieuwe Op-Ed-pagina van De New York TimesTrumps mentor Roy M. Cohn, de beruchte adviseur van senator Joe McCarthy, nam Agnew ter verantwoording omdat hij “een domme fout had gemaakt… door te stoppen en een strafrechtelijke veroordeling te aanvaarden.” Nadat hij was vrijgesproken na drie afzonderlijke federale aanklachten wegens samenzwering, omkoping en fraude, beschouwde Cohn zichzelf kennelijk als uitzonderlijk goed gekwalificeerd om te suggereren dat Agnews ‚kansen op juridisch en politiek overleven uitstekend waren.

Cohns toon was uitdagend. Hij zei: “Door af te treden en een pleidooi te houden, heb je de vezel opgegeven die je wereldwijd respect heeft gebracht.” Verwijzend naar de veroordeelde functionarissen van het ministerie van Buitenlandse Zaken Alger Hiss en Daniel Ellsberg, die de Pentagon Papers lekten, schold Cohn uit dat ze “nog steeds hun onschuld kunnen beargumenteren. Dat kun je niet meer. Jouw beslissing om niet op te staan ​​en te vechten was…in het slechtste geval een verraad aan miljoenen Amerikanen die jou een kans gaven voor grootsheid.”

Dus laat het maar bij ABC News zijn.

Verwant