Een Trump L’Oeil en meer tekenen van wat gaat komen

Dit was geen goede week. Ten eerste was er het uiterst verwoestende schouwspel van vice-president Kamala Harris die leiding gaf aan de certificering van de overwinning van de nieuwgekozen president Donald Trump op het Electoral College. Vier jaar sinds Trump een opstand ontketende in een wanhopige poging om aan de macht te blijven, noemde Harris het resultaat van maandag een “Goededag‘ voor de democratie. Wat het verder ook was, het was geen goede dag.

Zeker, Harris had echt geen andere keuze dan de overwinning van haar tegenstander te bevestigen. Maar aangezien ze zich niet vergiste toen ze Trump identificeerde als een fascist in de laatste weken van de campagne van 2024 was maandag geen feestdag. Als de uitslag anders was geweest en Harris had gewonnen, gelooft iemand dan dat Trump zijn nederlaag gracieus zou hebben geaccepteerd? Gelooft iemand dat zijn verfoeilijke gewapende bende – van wie sommigen de afgelopen vier jaar verkiezingsfunctionarissen hebben geïntimideerd en hebben gedreigd dood en verderf te zaaien over zijn politieke tegenstanders – niet de straat op zou zijn gegaan en opnieuw zou hebben geprobeerd het Capitool te bestormen? Gelooft iemand werkelijk dat het door de Republikeinse Partij geleide Congres niet alles zou hebben gedaan wat in zijn macht lag om de procedure te verstoren?

Maar voor de Democraten, die vastbesloten zijn om te verwerken in een systeem waar hun tegenstanders jarenlang bezig zijn geweest met het uithollen en plannen van eindrondes, was het enige dat telde dat ze decorum toonden. Het riep beelden op van de goedgemanierde passagiers van de Titanic, luisterend naar kamermuziek uitgevoerd door muzikanten aan boord die wanhopig de passagiers kalm wilden houden terwijl het schip begon te spartelen: eervol, fatsoenlijk, maar uiteindelijk volkomen nutteloos.

Toen ontploften er in Los Angeles bosbranden, aangewakkerd door windsnelheden van 160 km/uur en verergerd door een gebrek aan regen. Terwijl ik deze column schrijf, zijn er donderdagavond minstens tien mensen om het leven gekomen, zijn duizenden dakloos geworden, zijn tienduizenden geëvacueerd en zijn veel van de mooiste huizen aan de kust van LA in de as gelegd. In de loop van mijn leven moet ik honderden keren door het Pacific Palisades-gebied hebben gereden. De schoonheid van het landschap terwijl Sunset Boulevard afdaalt naar de Stille Oceaan is van de ene op de andere dag omgevormd tot een uitzicht van apocalyptische verwoesting. Het is catastrofaal.

Nogmaals, dit was niet echt een kwaliteitsweek.

Voeg daarbij het toenemende aantal bedreigingen aan het adres van advocaten, rechters en gekozen functionarissen die hebben geprobeerd Trump verantwoordelijk te houden voor zijn wandaden van de afgelopen vier jaar. De afgelopen week heeft Trump de politieke figuren die betrokken waren bij hoorzittingen in het Congres opgeroepen tot de aanval op het Capitool van 6 januari 2021. opgesloten te worden. (Hij verklaarde eerder dat speciaal aanklager Jack Smith verbannen moeten worden uit de Verenigde Staten.) En hij heeft de New Yorkse rechter Juan Merchan, die zijn zwijggeldproces voorzat, opgeroepen om “geschrapt.” Trump heeft, ook deze week, beloofde te schieten de cijfers van het Nationaal Archief die meldden dat hij geheime documenten had meegenomen naar het ministerie van Justitie.

En verre van dat iemand hem ter verantwoording roept, wordt hij keer op keer beloond voor zijn gemene retoriek en daden. Deze week maakte Merchan duidelijk dat ondanks dat een jury Trump schuldig had bevonden op meer dan dertig aanklachten, hij van plan was om geen sancties opleggen in de zwijggeldzaak. Dagen later, de schaamteloze rechter Aileen Cannondie nu meer als shill dan als gerechtelijk figuur fungeert, blokkeerde de vrijgave van Smiths rapport voor het bewijsmateriaal dat leidde tot de aanklacht in de zaak met geheime documenten.

Ondertussen, terwijl Trump zijn binnenste cirkel rondmaakt, staan ​​de handlangers van de aantredende president te popelen om het Amerikaanse leger los te laten op binnenlandse demonstranten en potentiële asielzoekers, en om de volledige macht van het ministerie van Justitie te gebruiken om een ​​reeks show-aanvallen te lanceren. beproevingen die goed tot hun recht zouden komen in het totalitaire Europa van het midden van de eeuw. En dat heeft hij gedaan in een mediaomgeving waar techmagnaten als Meta’s Mark Zuckerberg in de rij staan ​​om de ring te kussen, door de regels voor factchecking opnieuw te kalibreren, zodat er feitelijk geen enkele poging meer is om extreemrechtse propaganda in toom te houden, en Trump te overladen met donaties aan zijn inauguratiefestiviteiten, net als Apple-CEO Tim Cook, die zich bij Zuckerberg en anderen voegde.

Tegelijkertijd is Elon Musk, de eigenaar van X en de niet-gekozen president-in-de-vleugels, volslagen fascistisch geworden. Nadat hij de Duitsers in december had opgeroepen de neonazistische AfD-partij aan de macht te kiezen, verklaarde hij dat de Britten premier Starmer, de uit de gevangenis vrijgelaten extreemrechtse agitator Tommy Robinson, gevangen moesten zetten en Amerika moesten uitnodigen om hen te ‘bevrijden’ van hun eigen gekozen regering. Het is niet bepaald ‚business-as-usual‘ voor de manier waarop de Verenigde Staten van plan zijn met hun naaste bondgenoten om te gaan. In feite is het gedrag van Musk zo schandalig en verachtelijk hoge politieke figuren in Groot-Brittannië hebben Starmer opgeroepen om een ​​ontmoeting met de Amerikaanse ambassadeur te eisen om uiting te geven aan het ongenoegen van het land over de inmenging van de magnaat in de interne politiek van Groot-Brittannië.

Ter afsluiting van de shitshow hield Trump een persconferentie op dinsdag waarin hij dreigde met oorlog en economische ondergang tegen Panama, Denemarken en Canada (de laatste twee zijn beide NAVO-bondgenoten, en vermoedelijk in staat om Artikel 5 van de NAVO in werking te stellen als de VS hen zouden aanvallen) tenzij ze onmiddellijk hun grondgebied en soevereiniteit afstaan om aan de steeds megalomane eisen van Trump te voldoen. Bijna als bijzaak beloofde hij de Golf van Mexico te hernoemen tot ‘Golf van Amerika’, waarop de Mexicaanse president Claudia Sheinbaum reageerde door voor te stellen dat Noord-Amerika hernoemd ‘América Mexicana’ of ‘Mexicaans Amerika’. Goed gespeeld.

Waarom zou Donald Trump de enorme, ijskoude uitgestrektheid van Groenland (56.000 inwoners) willen? Waarschijnlijk omdat hij, ondanks zijn klimaatontkenning, weet dat in een opwarmende wereld de enorme reserves van Groenland zullen toenemen zeldzame aardelementenzoals yttrium, scandium, neodymium en dysprosium zullen de komende decennia steeds toegankelijker worden, en steeds belangrijkere geostrategische activa gezien de afhankelijkheid van de wereld van mobiele telefoons, computers, batterijen en andere producten die deze elementen bevatten. Het heeft ook de ’s werelds zesde grootste uraniumafzettingwaarvan de regering van Groenland de mijnbouw heeft verboden, maar die kernmachten duidelijk zouden begeren. Het Noordpoolgebied kent bovendien enkele van de grootste onontgonnen gebieden ter wereld olie- en aardgasvoorraden. Bovendien zal het, naarmate de Arctische wateren smelten, uiteindelijk een essentieel scheepvaartkanaal voor de mondiale zeehandel beheersen – waardoor de redenering van Trump voor de verovering van het uitgestrekte eiland niet veel verschilt van die van de grote imperialisten van Groot-Brittannië bij het veiligstellen van Singapore, Gibraltar en de Falklandeilanden in vervlogen tijden. .

Zoals mijn oude vriend Anders Krab-Johansen (geboren in Groenland uit Deense ouders), CEO en uitgever van het Deense mediabedrijf Berlingske Media, mij uitlegde: “Groenland is van groot strategisch belang voor Denemarken, de VS en Europa in een wereld met de mondiale spanningen tussen het Westen tegen China en Rusland. Groenland beschikt over zeldzame mineralen en is van cruciaal belang voor de handelsroutes in het Noordpoolgebied.”

In Trumps ‚macht is gelijk‘-kijk op de wereld betekent dit dat het een bezit is dat Amerika zou moeten grijpen.

Op talloze fronten krijgt Trumps America First-beleid vorm. Als iemand serieus dacht dat versie twee van zijn presidentschap zou gaan over het verlagen van de prijs van eieren en het onder druk zetten van de FBI om de rente te verlagen, dan staat er nog iets anders te wachten. Al dat economisch-populistische campagnegebrabbel was, om het maar een beetje te zeggen, een Trump-l’oeil, een optische illusie die de werkelijke bedoeling ervan verhulde.

Zeker, hij zal de Fed onder druk zetten om de rentetarieven te verhogen, en misschien slaagt hij er zelfs in de eierprijzen omlaag te krijgen, maar dat zal bijzaak zijn. Het echte verhaal begint een brutale binnenlandse en internationale machtsgreep te worden.

We zouden er deze keer goed aan doen hem op zijn woord te geloven, zoals we acht jaar geleden allemaal hadden moeten doen. Destijds verzekerden veel commentatoren degenen onder ons die oprecht geschokt waren door wat het presidentschap van Trump voorspelde, dat zijn beloften simpelweg blunders waren. Toen werd hij verkozen en deed precies wat hij zei dat hij zou doen: een moslimreisverbod invoeren, gezinnen scheiden aan de grens, immigranten afsnijden van talloze vormen van publieke hulp, enzovoort. Deze keer belooft hij een America First-beleid dat dreigt eeuwenoude allianties te vernietigen en Amerika te hervormen tot een naakt imperialistische grote macht. veeleisend Lebensraum en eerbetoon aan alle kanten.

De Democraten moeten, in plaats van te zeuren over hoe berusting en samenwerking goed zijn voor de democratie, een aantal principiële, vurige woorden van verzet tegen deze steeds megalomane agenda uitbrengen. Vanaf nu zal het alleen maar erger worden, en de wereld heeft behoefte aan een principiële oppositie in de Verenigde Staten.