Om het gemeenschappelijke karakter van dit project te benadrukken, wordt het lexicon vergezeld van een reeks essays van verschillende intellectuelen en leden van de gemeenschap, die reageren op de woordenlijst en hun eigen historische en persoonlijke inzichten toevoegen. Eén essay van de iconische muzikant Hamed Sinno. is bijvoorbeeld een persoonlijke terugwinning van het woord ‘mukhannath’, een smaad tegen homo’s die, zo schrijft Sinno, ‘aanvankelijk bedoeld was als een smaad tegen muzikanten’ vanwege zijn religieuze oorsprong.
Door de woordenlijst naast de illustraties en essays te gebruiken, heeft Kaabour een noodzakelijke interventie samengesteld om de queer Arabness te begrijpen op onze eigen voorwaarden, in plaats van op de voorwaarden die in de regio worden geïmporteerd. Als queer Palestijn had de gesloten versie van mijzelf, die is opgegroeid in het zuiden van de VS, in een context die vervreemd is van de Arabische taal, zich nooit kunnen voorstellen dat ik toegang zou krijgen tot een project dat zo ruim en mogelijkheden biedt als De Queer Arabische woordenlijst. Terwijl de zionisten zowel een genocide in Gaza als een aanval op Libanon escaleren, die onlangs de dichtbevolkte woonwijken van Beiroet had aangevallen, kwamen Kaabour en ik bijeen om de quere SWANA-politiek, de gemeenschap achter deze woordenlijst, en dromen voor onze collectieve toekomst te bespreken.
Adam Hajyahya's ongelooflijke essay in het boek: „Ben jij een pan-Arabische nationalist of gewoon een man die met mannen slaapt?“ bespreekt de manieren waarop racistische, oriëntalistische voorstellingen van Arabische seksualiteit centraal staan in het begrijpen van de zionistische kolonisatie van Palestina. U sprak ook over het opgroeien in een huishouden dat de zaak van de Palestijnse bevrijding omarmde. Op welke manieren heeft wat er momenteel in Palestina gebeurt een rol gespeeld bij de voorbereiding van deze tekst?
Ik groeide op in een links, socialistisch, communistisch en kunstzinnig huishouden in Libanon. Mijn ouders zijn allebei kunstenaars, en mijn vader is eigenlijk muzikant. Een groot deel van zijn oeuvre is gewijd aan Palestina en de Palestijnse zaak. Dit is iets waarmee ik ben opgegroeid en het is slechts een deel van de norm. Ik doe nooit een extra stap om rekening te houden met het perspectief van Palestina en de bevrijding van ons volk in Palestina.
Voor de context: het boek is vóór het begin van de genocide ontwikkeld en onderzocht. Niettemin ondermijnt het boek, ook al weiger ik de luie roze-wassers te erkennen, hun belachelijke opvattingen over Arabieren – of, in het bijzonder, Palestijnen, omdat ze een zondebok nodig hebben voor hun racisme – die niet in staat zijn homo’s te omarmen. Het boek laat zien dat we niet alleen deel uitmaken van elke gemeenschap, van elk land en van elke groep in de regio, maar dat we er al vóór de islam op literaire wijze over spreken. Wij zijn hier altijd geweest. We gaan door onze uitdagingen heen. We hebben veel werk te doen, maar dit heeft niets te maken met een gedropte witte redder die ons komt redden. Dit heeft te maken met de manier waarop we problemen met onze gemeenschappen oplossen.
