Polaris heeft twee gele subs, die slim Ringo en George heten. (Het is een zusterschip, Octantisis de thuisbasis van John en Paul.) Deze U-boot Worx duikboten kunnen bijna 300 meter duiken en toch de druk op oppervlakteniveau behouden.
Onderzeeërs doen denken aan krappe ruimtes, maar met veel ruimte en luchtcirculatie voelde ik me niet claustrofobisch. De gasten zaten in een grote, ronde en helder glasachtige bol aan weerszijden van de onderzeeër, met de piloot ertussenin.
Terwijl de onderduiker verdween en het zonlicht langzaam verdween, verdwenen de kleuren en bleef alleen het lichtblauwe van het computerscherm over. De piloot zette alle externe lichten aan, waardoor zeesneeuw (deeltjes van organisch materiaal die van het oppervlak vallen) zichtbaar werd die chaotisch rond onze glazen koepels dwarrelde.
Op onze uiteindelijke diepte (150 meter) wordt de pooloceaan een universum van kleine ongewervelde dieren, met vleesetende zeesterren en puntige omnivore zee-egels die zich als zeesponzen op dieren bespringen. Krill schoot alle kanten op en slikte microscopisch klein fytoplankton in. Wij behoorden tot de weinige mensen die toegang kregen tot deze onderwaterwereld van het Antarctische conflict. Elke duik is anders en elke duik is de moeite waard.
