Door mijn ontslag kreeg ik de kans om succesvol te zijn door voor mezelf te werken

Eind 2019 was ik dat ontslagen uit een voltijdse baan Ik was pas tien weken eerder begonnen. Zelfs met een paar weken ontslag om het nieuwe jaar in te gaan, het ontslag was psychologisch verwoestend.

Ik was voor deze functie aangenomen nadat ik met succes mijn eerste professionele baan in vier jaar had ontwikkeld, en ik was enthousiast over de kansen die mijn ervaring leek te bieden. De het ontslag was een klap tot mijn vertrouwen en een herinnering aan Hoe wispelturig werkgevers kunnen zijn.

Ik gebruikte het netwerk dat ik in die vier jaar had opgebouwd om het snel op te pakken freelance schrijfwerk en inkomen verdienen zodra mijn ontslag afloopt. Mijn inkomsten bedroegen aanvankelijk ongeveer de helft van het loon dat ik als werknemer had gekregen, maar ik had het te druk met freelancewerk om tijd te besteden aan het zoeken naar een baan. Ik wist dat er iets moest veranderen, maar eerst moest ik erachter komen wat er precies niet werkte.

Het veranderen van de manier waarop ik mijn werk waardeerde

Ik besefte al snel hoeveel ik ervan genoot voor mezelf werken als freelanceren ik stopte met zoeken naar een baan na ongeveer de eerste week. Maar het zou nog twee maanden duren voordat ik de gedachte aan mezelf als werknemer van me afschudde – een beeld dat mijn inkomen belemmerde.

Al vroeg als freelancer koos ik werk op basis van criteria die logisch zouden zijn voor een werknemer: ik vond een klant die me nodig had om 20 tot 30 uur per week te werken en dacht dat ik de jackpot had gewonnen. Dat vulde meer dan de helft van mijn selectie! Het probleem? Ik peilde ook het uurtarief dat ze boden op basis van wat ik als werknemer had verdiend.

Deze ankerklant betaalde $ 30 per uur, iets meer dan de $ 29 per uur die mijn fulltime salaris had opgeteld. Mijn eerste fout was dat ik geen rekening hield met de loonbelasting, de ziektekostenverzekering en de 401(k)-premies die mijn werkgever bovenop mijn salaris had betaald – kosten waar ik nu verantwoordelijk voor zou zijn. Daarom zegt conventioneel advies dat je als opdrachtnemer minimaal het dubbele uurtarief moet vragen dan je als werknemer zou vragen.

Mijn tweede fout was dat ik het grootste deel van mijn werk door één klant liet doen. Die aanpak heeft geholpen bij mijn overstap van een voltijdbaan, maar het heeft een groot deel van mijn werkuren in beslag genomen en mij inflexibel gemaakt om de voortdurende aanpassingen door te voeren die nodig zijn om een ​​levensvatbare freelancecarrière te kalibreren. Het maakte me ook net zo kwetsbaar voor de grillen van één bedrijf als toen ik werd ontslagen.

Mijn grootste fout was dat ik dacht aan mijn loon in termen van een uurtarief. Als werknemer bestond mijn werk deels uit het verschijnen (fysiek of virtueel) en acht tot negen uur per werkdag beschikbaar zijn voor mijn team. Mijn salaris weerspiegelde die verwachting van 40 uur per week.

Als aannemer krijg ik niet alleen betaald omdat ik beschikbaar ben. Ik krijg betaald voor de taken of opdrachten die ik voltooi. Als ik per uur reken, krijg ik feitelijk minder betaald naarmate ik efficiënter word in het voltooien van dat werk – gestraft omdat ik beter ben geworden in mijn werk! Tijdens mijn eerste paar maanden als freelancer merkte ik hoeveel gemakkelijker het was om geld te verdienen met de paar opdrachten die ik bij die vaste klant moest invullen, omdat ze per opdracht betaalden in plaats van per uur. Ik zou effectief €150,- per uur kunnen verdienen voor hetzelfde werk als ik de waarde die ik leverde in rekening bracht in plaats van de tijd die ik erin stopte.

Door af te stappen van het uurwerk en per opdracht te factureren, kan ik verdubbelde mijn freelance-inkomen in mijn derde maand. In dat eerste jaar als freelancer verdiende ik mijn vorige voltijdsalaris met $6.000, en in mijn tweede jaar verdiende ik vervolgens $163.000 aan inkomsten door de meeste weken slechts drie dagen te werken.

Loskomen van mijn werknemersmentaliteit

Het veranderen van de manier waarop u factureert is een eenvoudig advies voor freelancers, maar de echte verandering die ik in die eerste maanden moest doorvoeren was weg van de mentaliteit van de werknemer.

Ik nam de baan aan bij het bedrijf dat me uiteindelijk ontsloeg omdat ik klaar was om verder te gaan met mijn vorige baan. Achteraf gezien wist ik dat ik bij een slecht geleide startup terechtkwam, maar ik was zo klaar voor verandering en kon me alleen maar voorstellen dat ik die bij een nieuwe werkgever zou vinden. Ik heb dus de rode vlaggen over het hoofd gezien. Toen ik werd ontslagen, wist ik zeker dat ik snel een andere baan moest vinden om een ​​stabiel inkomen terug te krijgen.

Die vroege overstap naar freelancen heeft mij geholpen om stabiliteit te vinden zonder werkgever en vervolgens mijn mentaliteit aan te passen aan zelfstandig werk. Ik moest de manier veranderen waarop ik klanten evalueerde om mijn waarde in rekening te brengen in plaats van mijn tijd. En ik moest het gevoel loslaten dat één grote klant stabieler was dan meerdere kleinere klanten.

Ontslagen worden was het duwtje in de rug dat ik nodig had om deze overstap te maken. Zonder dit zou ik voor tevredenheid en stabiliteit in mijn werk misschien zijn blijven vertrouwen op steeds veranderende werkgevers. Door het ontslag moest ik uitzoeken hoe ik als zelfstandige kon slagen, en ik kon de mentaliteit en vaardigheden ontwikkelen die ik de afgelopen vijf jaar heb gebruikt om mijn gezin te onderhouden door als zelfstandige te werken.