Deze wet uit Florida censureert en bestrafft pro-Palestijnse kunstenaars

Eind september, tijdens de laatste fasen van de voorbereiding op een tentoonstelling, ontving de Miami-kunstenaar Les Gomez-Gonzalez bericht dat ze een leveranciersregistratieformulier moesten ondertekenen om deel te nemen aan “Ebb & Flow: Exploring the Womanhood Continuum” in het Frank C. Ortis-kunstgalerie in Pembroke Pines. De kunstenaar werd aanvankelijk uitgenodigd om in februari deel te nemen zonder voorafgaande kennisgeving van deze vereiste. Toen hij het formulier las, realiseerde Gomez-Gonzalez zich dat dit ook het geval was Statuut van Florida 287.135een anti-boycot, desinvestering en sancties (BDS) beleid dat bevestigt dat de verkoper niet deelneemt aan enige boycot van Israël. Gomez-Gonzalez besefte onmiddellijk de implicaties van de clausule en trok hun deelname in uit solidariteit met Palestina, de enige kunstenaar die deel uitmaakte van de tentoonstelling die dit publiekelijk deed.

“Ik deel de brief die ik hen heb geschreven (met enkele redacties om deze in het openbaar te delen) omdat ik geloof dat we ons er allemaal van bewust moeten zijn dat dit op onze contracten kan verschijnen om betaald en tentoongesteld te worden als kunstenaars en als culturele beoefenaars in Florida om werken met instellingen die staatsfinanciering ontvangen”, schreef Gomez-Gonzalez een Instagram-bericht op 18 november.

Dit is niet de eerste keer dat kunstenaars uit Zuid-Florida gecensureerd worden vanwege Palestina. In maart werd een portret door Charles Gaines van wijlen Palestijnse geleerde Edward Said gemaakt tijdelijk verwijderd zonder toestemming van Gaines uit een overzichtstentoonstelling van het werk van de kunstenaar aan het Institute of Contemporary Art in Miami. Slechts twee maanden later lanceerde de in Miami gevestigde non-profitorganisatie Oolite Arts heeft een raaminstallatie in Miami Beach verwijderd door Vũ Hoàng Khánh Nguyên na een telefoontje waarin hij klaagde over de verklarende verklaring van het kunstwerk ‚van de rivier tot de zee‘ ten gunste van Palestina.

Ondertussen krijgen openbare scholen en universiteiten te horen dat ze hun leerplannen moeten herzien “anti-Israëlische vooringenomenheid,” en pro-Palestijnse studentengroepen zijn dat wel verboden zijn. Het is geen toeval dat de censuur is toegenomen in een regio waar de cashflow één kant van het conflict steunt: grote sommen geldinvesteringen in Israël worden overal in Zuid-Florida weerspiegeld, waaronder een verdubbeling van de De Israëlische obligaties van Miami Beach tot $20 miljoen aan het begin van de oorlog na 7 oktober 2023 en Palm Beach County als de grootste internationale houder van Israëlische obligatiebeleggingen op ruim 700 miljoen dollar. Pro-Palestijnse voorstanders zeggen dat ze publiekelijk en fiscaal worden gestraft omdat ze zich in welke richting dan ook in de richting van de Palestijnse bevrijding bewegen.

Het Florida-statuut, ‘Verbod op het sluiten van contracten met onderzochte bedrijven’, verhindert overheidsinstanties, departementen en lokale overheidsinstanties om contracten aan te gaan met bedrijven voor goederen of diensten als het bedrijf op de ‘Onderzochte Bedrijven die Israël Boycotten Lijst’ staat, opgesteld op grond van Sectie 215.4725of betrokken bij een boycot van Israël.

De Frank C. Ortis Art Gallery, die financieel wordt ondersteund door de stad Pembroke Pines, Broward County en de staat Florida, is volgens de staatswet verplicht om het statuut in hun overeenkomsten op te nemen. Het standpunt van Gomez-Gonzalez zorgde onmiddellijk voor een zwart-witreactie. Kunstenaars hebben twee opties: teken de overeenkomst en alle clausules daarin, of teken niet en neem niet deel aan de tentoonstelling. In eerste instantie zei Gomez-Gonzalez dat ze contact hadden opgenomen met de curatoren om de aandacht te vestigen op het Florida-statuut als verplicht veld op het leveranciersregistratieformulier.

“Een contract tekenen dat mij dwingt in te stemmen met het Florida Statuut 287.135 was geen optie, dus coördineerden we een oproep”, vertelde Gomez-Gonzalez in een e-mail aan Prism. “Ik weet niet of andere artiesten in de show dit statuut ter sprake hebben gebracht; Toen ik met de curatoren sprak, waren zij ook verbaasd en zeiden dat ze niet wisten dat dit op het leveranciersregistratieformulier stond.”

In een e-mailreactie op het verzoek van Prism om commentaar zei een curator van de Frank Art Gallery dat ze niet bevoegd waren om een ​​verklaring af te leggen en dat ze het verzoek van Prism zouden doorsturen naar de juiste afdeling. Prism heeft ondanks een vervolgverzoek geen reactie ontvangen.

„Er werden geen alternatieven geboden, dus mijn opties waren om het formulier wel of niet in te vullen met dit verplichte veld, en niet te worden opgenomen in de tentoonstelling“, zei Gomez-Gonzalez. “Ik ken ook geen andere kunstenaars elders die dit statuut in een overeenkomst ter sprake hebben gebracht.”

Het statuut werd voor het eerst van kracht op 1 juli 2011, verwijzend naar lokale activiteiten met landen als Soedan en Iran. De Florida State Board of Administration (SBA) hield een lijst bij van onderzochte bedrijven nam deel aan zaken met deze landen. Vijf jaar later creëerde de SBA een lijst van ‘onderzochte bedrijven’ voor degenen die Israël of door Israël gecontroleerde gebieden boycotten. Elk bedrijf waarvan wordt vastgesteld dat het zich aansluit bij de BDS-beweging, krijgt onmiddellijk een rectificatieperiode van 90 dagen, waarin zij hun zakelijke praktijken tegenover de staat moeten verduidelijken en elke boycot van Israël moeten staken. Als het bedrijf na die periode niet aan de verplichtingen voldoet, beëindigt de staat Florida zijn investering en ontbindt het alle huidige of toekomstige contracten met het bedrijf.

Van de bedrijven die momenteel in deze lijst zijn opgenomen, verschijnt Unilever Global – een snel evoluerend multinationaal bedrijf in consumptiegoederen – consequent vanaf 2021. Het bedrijf heeft sindsdien afstand genomen van Ben en Jerry’s, dat in 2000 door Unilever Global werd overgenomen vanwege op de publieke verklaringen van het ijsbedrijf ter ondersteuning van Palestina. Door het afstand nemen kon Unilever de rectificatie op staats- en nationaal niveau verlichten. Maar de inzet is groter voor lokale kunstenaars die afhankelijk zijn van overheidsfinanciering om hun praktijk voort te zetten.

Het besluit van Gomez-Gonzalez om hun deelname in te trekken en dit anti-BDS-statuut publiekelijk te erkennen, is een primeur voor een kunstenaar uit Zuid-Florida. Maar het is slechts een van de vele voorbeelden waarin deze wetten voorkomen in juridisch bindende contracten, overeenkomsten en registratieformulieren. In het grotere Broward County zijn contracten verbonden aan openbare kunstsculptuur- en elektriciteitskastprojecten met de steden van Zonsopgang En Lauderdale-meren bevatten Florida Statute 287.135, samen met een overeenkomst tussen de provincie en kunstwerken in opdracht. In Key West verschijnt het statuut 30 pagina’s verderop een verzoek om openbare kunst voor het Frederick Douglass Community Center. Deze entiteiten hebben niet gereageerd op het verzoek van Prism om commentaar.

Nadat ze openbaar waren geworden, zei Gomez-Gonzalez dat mensen lokaal, buiten de staat en in het buitenland verrast waren toen ze hoorden dat het statuut deel uitmaakte van een artiestencontract en dat ze de intrekking van Gomez-Gonzalez steunden.

“Velen deelden de post, waren solidair met Palestina en Libanon en vergrootten het bewustzijn over de anti-BDS-wet en het belang om te weten hoe deze in onze contracten verschijnen”, zei Gomez-Gonzalez. “Het heeft gesprekken geopend over het fascistische beleid dat al in de VS wordt gevoerd, dat zich manifesteert door censuur en de manipulatie van de toegang tot adequate financiering voor onze gemeenschap; over de macht die de kunstgemeenschap werkelijk heeft; en zich inzetten voor een standpunt tegen de genocide in Gaza.”

Gomez-Gonzalez zei dat ze ook feedback kregen waarin werd gesuggereerd dat ze ‘met het systeem werken’ of ‘het spel spelen’.

“Er is mij gevraagd waarom ik de kans om deel uit te maken van een tentoonstelling in een culturele instelling niet zou benutten om erover te praten”, zei Gomez-Gonzalez. “Hier vraag ik me af wat wij als kansen beschouwen, vooral als kunstenaars en culturele beoefenaars in de context van een aanhoudende genocide op de voorgrond.”

Met staten in de VS het aannemen van anti-BDS-wettenblijft de censuur in de beeldende kunst niet beperkt tot het verwijderen van kunstwerken of het aan banden leggen van het werk van curatoren dat verband houdt met de Palestijnse bevrijding. Het gebeurt veeleer op contractueel niveau, aangezien tentoonstellingen worden georganiseerd met door de staat gefinancierde middelen. Volgens voorstanders en kunstenaars moeten kunstenaars, voordat de pen het papier raakt en handtekeningen als juridische kettingen dienen, de kleine lettertjes lezen zoals ze in deze documenten voorkomen en voordat eventuele algemene voorwaarden worden overgeslagen.

“Zoals ik in mijn post schreef, bewijst het feit dat deze statuten in de VS bestaan ​​en op leveranciersregistratieformulieren verschijnen, dat de BDS-beweging werkt,” zei Gomez-Gonzalez. “Het bewijst dat boycotten krachtig is en dat die macht van ons komt.”

Prisma is een onafhankelijke redactiekamer zonder winstoogmerk, geleid door gekleurde journalisten. Wij rapporteren vanaf de basis en op de kruispunten van onrecht.