Miljoenen Amerikanen die opgezadeld zijn met het etiket ‘veroordeelde misdadiger’ worden voor altijd herinnerd aan het stigma dat dit met zich meebrengt, gezien de vele bijkomende gevolgen die daarmee gepaard gaan. Vrijdag kreeg de nieuwgekozen president Donald Trump echter de verzekering dat, ondanks zijn veroordeling voor 34 misdrijven, dergelijke lasten hem niet zouden treffen. Trump werd veroordeeld door het Hooggerechtshof van New York in zijn zwijggeldproces en kreeg onvoorwaardelijk ontslagwaardoor deze juridische kwestie effectief wordt beëindigd zonder enige straf voor hem.
Miljoenen Amerikanen die opgezadeld zijn met het etiket ‚veroordeelde misdadiger‘ worden voor altijd herinnerd aan het stigma dat dit met zich meebrengt.
Hij is nu een veroordeelde misdadigermaar gezien de waarschijnlijkheid van een beroep en de kans op succes is zelfs dat label niet gegarandeerd permanent. De uitkomst van de zaak Trump laat in ieder geval het tweeledige Amerikaanse rechtssysteem zien op een manier die ontnuchterend, zo niet totaal grotesk is.
De zwijggeldzaak is slechts een deel van de schandalige portefeuille van Trump. Hij is geweest aansprakelijk gesteld voor seksueel misbruik en smaad bij de burgerlijke rechtbank; er was sprake van civiele fraude over de zaken van Trump in een zaak die is aangespannen door de procureur-generaal van New York; en dat was hij het onderwerp van twee federale aanklachten En aangeklaagd in een zaak van staatsverkiezingsinmenging in Georgië.
Ondanks die berg juridische problemen zal Trump op 20 januari zijn hand op een Bijbel leggen en voor de tweede keer de eed afleggen die hem tot president van de Verenigde Staten maakt.
Als het ontsnappen aan de straf voor Trump inconsistent, oneerlijk of zelfs onrechtvaardig aanvoelt, is dat omdat het zo is. Niemand anders die geconfronteerd wordt met wat Trump heeft meegemaakt, zou er vrijwel ongeschonden uit komen. De ongrijpbaarheid van Trump illustreert hoe privileges, macht en middelen een beklaagde kunnen helpen bij het navigeren door het Amerikaanse rechtssysteem. Samen met de Amerikaanse districtsrechter Aileen Cannon had hij bijvoorbeeld het voorrecht, de macht (en het fortuin) om te verschijnen voor een federale rechter die hij had benoemd.
In termen van bewijs was die zaak, waarin hij werd beschuldigd van het bewaren van documenten die hij niet mocht bewaren, veruit de sterkste van de vier strafzaken waarmee hij te maken kreeg. Maar het overweldigende bewijsmateriaal werd geneutraliseerd door Cannons overweldigende partijdigheid – en haar uiteindelijke afwijzing van de zaak. Hij had het voorrecht en de macht om in beroep te gaan bij een Hooggerechtshof waartoe drie door hem benoemde rechters behoorden, die uiteindelijk allemaal een historische opinie onderschreven die hem immuniteit verleende voor officiële handelingen, zonder echt uit te leggen wat een officiële handeling eigenlijk is.
(Hij had ook het geluk dat zijn vervolging in Georgië werd geleid door een officier van justitie wiens… persoonlijke relatie met een externe advocaat die ze had ingehuurd om aan de zaak te werken, leidde tot een klacht die dat wel heeft gedaan ontspoorde de zaak.)
Zijn voorrecht kwam ook tot uiting in de manier waarop hij tekeer ging tegen het rechtssysteem en de rechters. Nog iemand veel eerder in minachting zou zijn betrapt.
Als dat allemaal nog niet genoeg is, beschikt Trump ook over de middelen van een juridisch fonds dat publiekelijk en particulier wordt gesteund voor een bedrag van ten minste $100 miljoen.
Slechts een fractie van al die macht, privileges of middelen zou genoeg zijn om de uitkomsten voor de gemiddelde beklaagde te veranderen. De combinatie van alle drie maakte Trump vrijwel onaantastbaar en laat tegelijkertijd zien hoe ons rechtssysteem ondanks zijn veronderstelde onpartijdigheid kan worden gemanipuleerd.
Hoewel hij nu officieel een veroordeelde misdadiger is, zorgt de veroordeling van vrijdag ervoor dat het effect op Trump nihil is. Het is een betekenisloze blaf van een systeem dat anders de hand van Trump heeft gelikt. Een vonnis dat Trump tot een misdadiger maakt zonder hem te straffen, is een klap in het gezicht van de miljoenen Amerikanen die niet over zijn macht, privilege of middelen beschikken. Sommigen van hen zijn onterecht veroordeeld en moeten nu hun weg vinden in het dagelijks leven, met de moeilijkheden om werk, huisvesting, onderwijs en krediet veilig te stellen.
Een vonnis dat Trump tot een misdadiger maakt zonder hem te straffen, is een klap in het gezicht van de miljoenen Amerikanen die niet over dezelfde middelen en privileges beschikken.
Misschien wel de meest ontnuchterende reflectie is wat dit historische moment betekent voor de Amerikaanse kijk op ons rechtssysteem. De rechterlijke macht is ontworpen als een onafhankelijk, apolitiek systeem dat dient om de integriteit van de andere twee takken van de overheid te handhaven. We zijn er trots op dat we een natie van wetten zijn, en toch hebben we herhaaldelijk een man brutaal de echte verantwoordelijkheid zien omzeilen.
Maar ondanks dit alles besloot een meerderheid van de Amerikaanse kiezers Trump terug te sturen naar het hoogste ambt van het land. Je zou kunnen stellen dat de handen van rechter Juan Merchan gebonden waren als het ging om de veroordeling van Trump, maar de kiezers, die in november spraken, maakten een duidelijke keuze. Dit brengt ons bij een nogal beangstigende stelling: dat het systeem niet alleen gebrekkig is op manieren die de rijken en machtigen beschermen, maar ook dat tientallen miljoenen Amerikanen daar vrede mee hebben.
Source link
