DETROIT – Ze hebben hier generaties lang op een team als dit gewacht – rijk aan talent, gewapend met creativiteit en met een zinderende aanval. Voor het eerst kon je ‘Detroit’ en ‘Super Bowl’ in dezelfde zin zeggen zonder dat je moest lachen.
En dat was voordat een winning streak van elf wedstrijden hen op 12-1 bracht in het seizoen op weg naar zondag.
Behalve hier in week 15, in a 48-42 verlies voor de Buffalo Billsde bekende, zij het beklijvende, aanblik van de Lions blessurewagen bleef verschijning na verschijning verschijnen om verdedigende spelers weg te jagen.
Al bezaaid met blessures, met een twee-diepe scotch-tape aan elkaar met fill-ins, is dit de terugkerende nachtmerrie van een verder droomseizoen.
Eerst ging cornerback Carlton Davis III verloren door een kaakblessure en keerde niet terug.
Vervolgens werd cornerback Khalil Dorsey afgevoerd met een enkelblessure die er brutaal uitzag.
Dan was er verdedigende lijnwachter Alim McNeill, een sleutelfiguur die net was teruggekeerd van een hersenschudding, die van het veld strompelde, de blauwe tent in en vervolgens met een knieblessure op de kar terechtkwam.
„Ik heb geen goed gevoel over een van die jongens (Dorsey en McNeill)“, zei coach Dan Campbell. „Normaal gesproken is het niet goed voor de rest van het jaar als ik ’niet goed‘ zeg.“
Vergeet het verliezen van het spel. Het gebeurt en Buffalo is een groot team met zijn eigen Super Bowl-ambities.
Het was wat er verloren ging dat telt. Opnieuw.
„Nee, ik koop het niet, ik koop het niet“, zei Campbell over de defensieve blessures die de Lions de wedstrijd kostten. “Wij kunnen beter zijn. Wij hadden beter moeten zijn. We weten hoe goed ze zijn, maar we hadden urgenter moeten zijn.”
Campbell is een man zonder excuus. Hij heeft herhaaldelijk gezegd dat blessures bij de deal horen en dat het de taak is dat iedereen op het veld goed genoeg is en voldoende voorbereid is om te presteren. Het is wat je zou willen en verwachten dat hij zou zeggen.
„Ik heb gewoon het gevoel dat we niet op hetzelfde niveau speelden als dat team“, zei Campbell. “Daarom heb ik dit op mij gelegd. Ik had ze niet klaar.”
Toch zijn de feiten de feiten.
De geblesseerde reservelijst van de Lions was al overbelast met verdedigers: sterverdediger Aiden Hutchinson (gebroken been), verdedigingsuitrusting Mekhi Wingo (knie), linebacker Malcom Rodriguez (gescheurde kruisband), cornerback Ennis Rakestraw Jr. (hamstring), veiligheid Ifeatu Melifonwu (niet bekendgemaakt), linebacker Alex Anzalone (onderarm), linebacker Derrick Barnes (knie), linebacker Jalen Reeves-Maybin (nek), verdedigend einde Marcus Davenport (triceps), verdedigende uitrusting David Bada (Achilles), verdedigend einde John Cominsky (knie) en verdedigend einde Nate Lynn (schouder).
Dat zijn er een dozijn, plus nog drie tijdens het spel.
Geen wonder dat Allen, die nauwelijks veel hulp nodig heeft, de Bills naar 498 meter leidde. Hijzelf was verantwoordelijk voor 362 passen (en twee touchdowns) en 68 extra (en twee touchdowns) haasten. De rekeningen punterden één keer.
De verdediging van de Lions werd zo neergeslagen en in elkaar geslagen, dat Campbell, met een achterstand van 10 punten, opriep tot een agressief, als het veel zegt, buitenspel met nog 12 minuten te gaan. Velen noemden het roekeloos, maar het was waarschijnlijk een teken van zijn gebrek aan vertrouwen in een defensieve stop.
Het mislukte ook op spectaculaire wijze toen Buffalo’s Mack Hollins het 38 yards teruggaf aan de Lions‘ 5.
‚Ik dacht dat we balbezit zouden krijgen,‘ zei Campbell. “Ik dacht dat we die bal zouden krijgen… Natuurlijk, nu ik daar achteraf gezien zit, terwijl ze hem naar de (5-) meterlijn brengen, ja, ik wou dat ik dat niet had gedaan. Maar het is wat het is.”
Eén spel later scoorden de Bills, waardoor ze een schijnbaar indrukwekkende voorsprong van 17 punten namen. Toch bleven de Lions slaan om nog een schot te maken (en bijna te herstellen) bij een buitenschop met nog twaalf seconden te gaan.
Zo goed is de Lions-aanval – hook en laterals, een touchdownpass naar een aanvallende lijnwachter494 yards en vijf touchdowns passeren quarterback Jared Goff.
Uiteindelijk was het niet genoeg en konden de Lions op een gelijkspel komen te staan bovenop de NFC-recordgewijs door de einde week 15.
Buffalo behaalde de zwaarbevochten overwinning in wat door sommigen werd aangekondigd als een mogelijke Super Bowl-preview. Het kan zijn. De Bills zijn een aanvallende moloch. En hoewel Detroit werd verslagen, was het de eerste keer sinds 15 september – een volle drie maanden.
“Geen excuses”, zei Campbell. “Wij waren niet goed genoeg. Dat was het uitgangspunt. Het was frustrerend… maar weet je wat, dat hoort bij het leven. Je verliest en het is een slechte smaak in je mond.
“Wat gaan we eraan doen?” vervolgde hij. ‘Gaan we daar zitten en medelijden met onszelf hebben? We gaan terugveren en naar Chicago gaan.
Voor een franchise die in het Super Bowl-tijdperk niets heeft gewonnen, blijft het doel alles. Misschien is dat te veel en te vroeg, maar de fortuinen van de NFL zijn van voorbijgaande aard en de kansen gaan snel dicht.
Campbell zegt dat de Lions hiervoor zijn gebouwd. Hij is niet gefocust op wat hij niet heeft, maar op wat hij wel doet.
„Ik denk veel meer na over het vinden van manieren om wedstrijden te winnen“, zei hij.
Het is het juiste antwoord en zijn staat van dienst geeft hem het voordeel van de twijfel. Maar terwijl de blessurewagen steeds naar de verdediging werd gereden, blijft de onderliggende vraag bestaan.
Op welk punt is te veel, te veel?
