EIeder jaar lopen we deze race, en elk jaar komen we bij de finish – de laatste paar maanden van het jaar – klaar om in te storten, alleen om het vooruitzicht te zien van voorbereiding op feestelijke evenementen en familiebijeenkomsten, het vermaken van kinderen en het voorbereiden van onszelf op welke nieuwe ramp ons oververhitte mondiale klimaat ook op ons voorbereidt.
Het is vermoeiend. Maar dit jaar voelt vooral zwaar.
Hoe vaak komt het op dit moment voor dat in gesprekken met familie, vrienden en collega's ten minste één persoon zegt hoe moe hij of zij zich voelt? De nieuwscyclus blijft verschrikkingen, schokken en morele beledigingen opleveren die onze reserves uitputten. Tegelijkertijd proberen we door te gaan met het ‘normale’ leven: een kalender boordevol eindejaarsevenementen, kantoorfeestjes, schoolpresentaties, ontmoetingen met vrienden die we al tijden niet meer hebben gezien omdat we te druk; Ondertussen proberen velen van ons nog een paar dagen betaald werk binnen te krijgen, omdat de dollar tegenwoordig niet zo ver reikt en we al het geld nodig hebben dat we kunnen krijgen.
Op werkplekken, huizen, winkels en scholen bestaat het gevoel dat een groot deel van Australië leegstaat; emotioneel, fysiek en financieel.
Als het gaat om redenen voor angst en uitputting, de crisis van de kosten van levensonderhoud staat behoorlijk hoog op de lijst. Stijgende prijzen voor voedsel en huisvesting zijn nooit ver verwijderd van de krantenkoppen, maar de lonen houden geen gelijke tred.
Tegelijkertijd hebben Australiërs een probleem met overwerken. “Vergeleken met andere gelijkwaardige OESO-landen hebben we een cultuur van lange werktijden”, zegt dr. Lisa Heap, senior onderzoeker bij het Centre for Future Work van het Australia Institute. Meer dan één op de acht Australiërs werkt zeer lange urenzo blijkt uit de laatste cijfers. We besteden ook minder tijd aan vrije tijd en persoonlijke verzorging dan het OESO-gemiddelde. “Mensen met een voltijdbaan (doen) meer uren dan waarvoor ze betaald krijgen, en zeker meer uren dan ze zouden willen doen.”
Veel Australiërs sparen hun vakanties voor het einde van het jaar, maar doen weinig om de druk gedurende het jaar weg te nemen, zegt psycholoog Amanda Gordon AM uit Sydney. „Veel mensen plannen hun vakantie niet gedurende het jaar, en dus zijn er veel mensen die feitelijk 48 weken werken en dan vier weken vrij hebben“, zegt ze. Uit een recent onderzoek bleek dat één op de vijf Australische werknemers hebben zelfs meer dan vier weken verlof op de spaarrekening staanen 43% geeft aan dat hun werklast de afgelopen drie maanden is toegenomen. “De vermoeidheid is niet alleen reëel, het is absoluut legitiem”, zegt Gordon.
Gordon ziet ook een stormloop op psychologische ondersteuning om het dreigende spook van familieconflicten tijdens de feestdagen het hoofd te kunnen bieden; Ik wil uitzoeken hoe je door de snelkookpan van de kersttafel van het gezin kunt komen zonder dat dingen op 50 passen uiteenvallen in vleesmessen.
„Soms zijn er dingen het hele jaar aan de gang, sinds 'afgelopen kerst, toen we ruzie hadden met oom Jack en hoe gaan we aan dezelfde tafel zitten', maar we hebben drie dagen om het op te lossen,“ zegt ze.
WHoewel de uitputting aan het einde van het jaar wijdverspreid is, is deze niet gelijkmatig verdeeld. Voor mensen die financiële onzekerheid of problemen ervaren, zegt dr. Cassandra Goldie, CEO van de Australian Council of Social Service, zijn de feestdagen altijd stressvol, maar dit jaar zijn de zaken bijzonder slecht. „Het lijdt geen twijfel dat we nu veel te veel mensen hebben die op geen enkel moment van het jaar rond kunnen komen“, zegt Goldie. Uit het meest recente onderzoek van Acoss onder Australiërs die enige vorm van inkomenssteun van de overheid ontvingen, bleek dat bijna tweederde van de respondenten maaltijden oversloeg of minder at om rond te komen, en dat meer dan 90% van de huurders in huisvestingsstress verkeerde.
„Dan kom je natuurlijk aan het einde van het jaar, en op allerlei manieren zijn er verwachtingen rond extra uitgaven“, zegt Goldie, of het nu gaat om het kerstfeest op kantoor of om gezellig bij te praten met vrienden. Dat verhoogt de angst en draagt bij aan uitputting.
Voor de algemene bevolking speelt deze bredere persoonlijke, emotionele en financiële angst en vermoeidheid zich ook af tegen de achtergrond van mondiale conflicten en onrust. De Amerikaanse verkiezingen had zich misschien aan de andere kant van de planeet kunnen afspelen, maar de non-stop campagne, de verfoeilijke retoriek en het resultaat dat velen zorgen baart die democratie en mensenrechten waarderen, speelden zich in realtime af in de Australische media en op sociale media. Het is onmogelijk om te vermijden.
na nieuwsbriefpromotie
“Het is een heel moeilijke tijd geweest voor veel mensen, in bepaalde gemeenschappen, maar ook voor mensen die plaatsvervangend medelijden hebben met die specifieke gemeenschappen”, zegt Gordon.
Velen ervaren een onderliggende angstgevoelens, wat betekent dat ze “niet comfortabel in hun leven zitten”, zegt ze. “Ze zeggen: ‘Ik heb een goed leven, objectief gezien gaat alles goed, ik heb genoeg om van te leven, ik heb een plek om te wonen, mijn familie is veilig en het gaat goed, maar ik heb deze angst en Ik kan niet slapen, of ik merk dat ik me overgeef aan praktijken die ik liever niet doe. ''
Gezien onze “negativiteitsvooroordelen” ons steevast naar en in verhalen van drama en gevaar trekken, wat leidt tot het zogenaamde “doom-scrolling”, is er een groeiend bewustzijn van de noodzaak om af te stappen van 24-uurs connectiviteit naar nieuws en sociale media.
Maar dat kan moeilijk zijn als er sprake is van een mondiale klimaatcrisis die elk levend wezen op aarde bedreigt. In deze tijd van het jaar dreigt onvermijdelijk de zomer in een tijd van opwarming van de aarde, of wat dr. Chloe Watfern, een postdoctoraal onderzoeker aan het Black Dog Institute, het 'rampenseizoen' van Australië noemt.
„De zomer is in Australië meestal de tijd waarin we natuurrampen in hun ergste vorm zien, en we hebben er de afgelopen jaren veel van gezien, in toenemende ernst“, zegt Watfern.
Wat vroeger het seizoen van zon, branding (of turf) en luiheid was, is nu voor veel Australiërs een veel meer gemengde ervaring, en een tijd die we naderen met een mengeling van hoop naast angst, ongerustheid en vrees die onze energie wegzuigt. “Herinneringen aan de zomer van nu bestaan niet alleen uit de mooie kerstbijeenkomst van de familie, maar ook uit evacuaties en onderdak en al die dingen waar we nu rekening mee moeten houden tijdens het rampseizoen”, zegt ze. Dit jaar ook op weg om de heetste ooit te worden, en in een Australische zomer kan die hitte gevaarlijk of zelfs dodelijk zijn.
Er bestaan voor geen van deze problemen snelle of gemakkelijke oplossingen, noch op individueel, noch op maatschappelijk niveau. Maar Gordon zegt dat het kan helpen om positieve actie te ondernemen die we kunnen ondernemen, in plaats van verslagen te worden door onze vermoeidheid.
„Wat je doet (om uitputting tegen te gaan) is dat je je niet als een uitgeput persoon gedraagt“, zegt ze. „Je let op je werkelijke fysieke behoeften, maar je emotionele behoeften kunnen zijn dat je actie onderneemt in plaats van je onder de dekens te verstoppen.“
Ze raadt ook aan om het hele jaar door kleinere vakantiepauzes te nemen in plaats van er stoïcijns doorheen te sjokken.
Als iemand die zelf aan de frontlinie van het klimaat staat, leert Watfern sommige dingen los te laten, zodat ze zich kan concentreren op wat haar helpt zich beter te voelen, zoals tijd doorbrengen in de buitenlucht, en het langzamer aan doen, zodat ze er echt in aanwezig kan zijn in plaats van ‘getrokken te worden’. in een miljoen richtingen”.
“Er zijn altijd veel mogelijkheden om verandering door te voeren of mensen te mobiliseren”, zegt ze. „Maar ik geef ook prioriteit aan familie en buiten zijn in de natuur.“
