De afgelopen jaren heeft een jongere generatie Republikeinen – waaronder de nieuwgekozen vice-president JD Vance – geprobeerd hun partij ervan te overtuigen haar traditionele buiging voor de bedrijfsbelangen (gedeeltelijk) te heroverwegen. Als ze echt de partij van de arbeidersklasse willen zijn, is het misschien niet genoeg om er minachting over te uiten universiteitsprofessoren En medewerkers van de overheid. Wat als ze dat zouden combineren met een oprecht scepticisme ten aanzien van de macht van het bedrijfsleven, en de bereidheid om de overheid te gebruiken om monopolies te controleren en ervoor te zorgen dat de markten voor iedereen werken?
Het was een interessant idee. Maar zelfs als Vance en zijn bondgenoten oprecht waren – en er zijn genoeg redenen om daaraan te twijfelen – gaat het aantredende Witte Huis van Trump een andere kant op. Grote bedrijven zullen dat wel hebben nog meer invloed in de tweede regering van Donald Trump dan in zijn eerste, en de droom van een Republikeinse Partij die zich bekommert om de portemonnee van de kiezers, niet alleen om de salarissen van CEO’s, wordt wederom uitgesteld. Het idee dat deze regering in welke betekenisvolle zin dan ook ‘populistisch’ zal zijn, lijkt elke dag meer op een grap.
Hoewel niet alle antitrustacties van Khan succesvol waren, heeft ze een aantal opmerkelijke overwinningen behaald.
Trump heeft dat al gedaan meer dan een dozijn miljardairs en Wall Street-tycoons aangeboord om kabinetsposten en adviesposities in te vullen. Hij dineert met lobbyisten uit de sector en belooft uitzonderingen op de regelgeving aan grote bedrijven. En op dinsdag, bevestigde hij dat hij Lina Khan zou vervangen, de meest prominente strijder van de regering tegen de macht van het bedrijfslevenals voorzitter van de Federal Trade Commission.
Onder Khan heeft de FTC de afgelopen vier jaar centraal gestaan in enkele van de belangrijkste acties op het gebied van markten en monopolies. Samen met Jonathan Kanter, hoofd van de Antitrustdivisie van het ministerie van Justitie, heeft Khan de handhaving van de antitrustwetgeving nieuw leven ingeblazen, gigantische fusies aangevochten en rechtszaken aangespannen tegen technologiebedrijven vanwege hun uitbuitingspraktijken.
Hoewel niet alle antitrustacties van Khan succesvol waren, heeft ze een aantal opmerkelijke overwinningen behaald. Eerder dit jaar, de FTC heeft een rechtszaak aangespannen om een voorgenomen fusie te blokkeren tussen supermarktgiganten Kroger en Albertsons, met het argument dat de fusie de prijzen zou verhogen en werknemers zou schaden. Nadat een rechter de kant van de FTC en de staatstoezichthouders had gekozen, trok Albertsons zich terug uit de deal.
Hoewel rijke donoren in beide partijen verachten KhanHaar vijandige relatie met grote bedrijven, en vooral met de technologie-industrie, leverde haar enkele fans aan de rechterkant op. ‘Ik beschouw Lina Khan als een van de weinige mensen in de regering-Biden die volgens mij behoorlijk goed werk levert’ zei Vance eerder dit jaar. Senator Josh Hawley, R-Mo., gezegd dat haar eerdere kritiek op Amazon “precies de reden was waarom ze een goede keuze was voor de FTC.”
Hawley is slechts één Republikein die zichzelf een kruisvaarder tegen het bedrijfsleven heeft genoemd; hij heeft een wetsvoorstel ingediend om politieke bijdragen van bedrijven te verbieden, wat volgens hem “het Amerikaanse bedrijfsleven verantwoordelijk zou houden voor het overstemmen van de stemmen van het Amerikaanse volk.” Senator Marco Rubio, Florida, ooit door Trump gekozen als minister van Buitenlandse Zaken onderschreven een vakbond die een actie organiseert bij een Amazon-faciliteit, maar alleen omdat hij vond dat het bedrijf te ‘wakker’ was en gestraft moest worden.
De steun voor Khan van deze ‘Khanservatieven’ en de hopeloze hoop dat Trumps ‘populisme’ iets met economie te maken heeft, brachten sommigen ertoe zich af te vragen of Trump Khan daadwerkelijk zou laten aanblijven. De conservatieve redactie van de Wall Street Journal gewaarschuwd In juli dat “Mr. Vance zou bij Trump kunnen lobbyen om haar voor een tweede termijn te herbenoemen.’ In plaats daarvan heeft Trump FTC-commissaris Andrew Ferguson als haar vervanger gekozen.
Bij de aankondiging van Ferguson op zijn Truth Social-platform schreef Trump dat “Andrew een bewezen staat van dienst heeft in het weerstaan van Big Tech-censuur.” Maar deze vijandigheid komt pas naar voren als Ferguson gelooft dat technologiebedrijven conservatieven censureren. Onlangs prees hij X-eigenaar Elon Musk, gezegde dat de “huidige wending van het platform naar vrije meningsuiting alleen te danken is aan de ongewoon vaste inzet van de nieuwe eigenaar voor een vrij en open debat.” Sterker nog, Musk regelmatig stiltes zijn eigen critici op X en spant rechtszaken aan probeert spraak te onderdrukken die hij niet leuk vindt.
Die van Ferguson pitch om het bureau te leiden, voor het eerst gemeld door Punchbowl Newstoont aan dat hij Khan’s robuuste antitrusthandhaving in grote lijnen zal terugdraaien. In het document van één pagina belooft hij “de anti-business agenda van Lina Khan om te keren” door “lastige” regelgeving (dat wil zeggen regelgeving waar bedrijven niet van houden) in te trekken en “Lina Khan’s oorlog tegen fusies” te stoppen. En om te voorkomen dat Big Tech zich te veel zorgen maakt, belooft hij “een einde te maken aan de poging van de FTC om een AI-regulator te worden.”
Nu zullen de aanspraken van Vance en zijn bondgenoten op het populisme echt op de proef worden gesteld.
Het hoeft niemand te verbazen dat de conservatieve steun voor Khan en de oppositie tegen Big Tech nooit over de gevaren van monopolistische macht of het welzijn van de consument gingen. Republikeinen worden alleen boos op bedrijven als ze een bedreiging voor hun partijbelangen zien. Op dezelfde manier zullen ze de “wakkerheid” van het bedrijfsleven veroordelen wanneer bedrijven de Pride Month vieren, maar het maakt hen niet uit of diezelfde bedrijven de prijzen opdrijven, werknemers mishandelen of gemeenschappen vervuilen.
Ondanks alle beweringen van de Khanservatieven dat ze de houding van hun partij ten opzichte van bedrijven opnieuw vormgeven, ontberen ze een bredere opvatting over hoeveel macht bedrijven zouden moeten hebben, hoe de overheid de goede werking van de markten zou moeten garanderen, of wat echte concurrentie in het algemeen belang inhoudt. Ze zijn blij dat de FTC, en de regering in het algemeen, terugkeert naar het reflexieve standpunt dat bedrijven vrijwel alles moeten kunnen doen wat ze willen – zolang het maar conservatieve functionarissen zijn die bepalen waar de grenzen liggen.
Nu zullen de aanspraken van Vance en zijn bondgenoten op het populisme echt op de proef worden gesteld. Zullen de op het bedrijfsleven gerichte functionarissen die belangrijke agentschappen in de nieuwe regering-Trump leiden, de inspanningen van de regering-Biden om de macht van het bedrijfsleven over te nemen, ongedaan maken? Hoe zit het met de onlangs afgeronde “klik om te annuleren‚-regel, die vereist dat het opzeggen van een abonnement of lidmaatschap van een sportschool net zo eenvoudig is als aanmelden? Hoe zit het met zijn hardhandig optreden over ‘rommelkosten’, of het verbod op verlieslatende vergoedingen niet-concurrentiebedingen? Op basis van de acties van Trump sinds de verkiezingen zouden al deze stappen in gevaar kunnen komen.
Het gaat niet alleen om de FTC – we zouden kunnen zien dat de regering-Trump een einde maakt aan de pogingen om geld binnen te halen betere behandeling voor vliegtuigpassagiers die Biden heeft opgericht, of gevolg geven aan dreigementen om het Consumer Financial Protection Bureau te castreren, dat consumenten beschermt tegen oplichting en mishandeling in de financiële sector (Elon Musk heeft gezegd hij wil het CFPB ‘schrapen’).
Hier is de echte maatstaf voor de onechtheid van de Republikeinse aanspraak op populisme: kijk hoe vaak de regering de kant van de consumenten kiest als ze in conflict komen met de belangen van het bedrijfsleven, naarmate de komende vier jaar vorderen. Ik gok op ‘bijna nooit’.
Misschien was Vance al die keren oprecht dat hij zei dat hij een echt populistische Republikeinse Partij wilde, die sceptisch staat tegenover de macht van het bedrijfsleven. Maar dat is vrijwel zeker niet wat we gaan krijgen. Conservatieve ideologie en onderdanigheid aan de geldelijke belangen die de Republikeinse Partij financieren, zullen bepalen wat de Republikeinen doen als ze de macht overnemen, net zoals ze altijd hebben gedaan.
