De mega-mislukking van de media bij de megabranden in LA

Vorige week, toen de Sunset-brand haar huis in Los Angeles naderde, benaderde Allison Agsten een groep televisienieuwsploegen die in haar buurt stonden. Was een van hen van plan de rol van de klimaatverandering in hun berichtgeving te vermelden?

De vraag was zowel professioneel als persoonlijk voor Agsten, die een klimaatjournalistiek centrum leidt aan de Universiteit van Zuid-Californië en verslaggevers heeft opgeleid over hoe ze de klimaatcrisis kunnen verbinden met wat er in de wereld gebeurt. Ze woont al tien jaar in haar huis aan Runyon Canyon, vlakbij Hollywood.

Op een moment dat het leggen van het klimaatverband met deze dodelijke branden dringend voor Agsten leek, vertelde ze ons, was ze teleurgesteld door de reactie die ze kreeg. Eén verslaggever zei dat ze “gewoon niet zeker wist hoe mijn nieuwsdirecteur denkt over het klimaat in de ether.” Een ander was meer geïnteresseerd in wat Agsten zou kunnen weten over de plunderingen in het gebied en vroeg of ze beveiligingscamerabeelden had van de brand of van de plunderingen die in de ether konden worden gebruikt.

“Het was ontmoedigend omdat het mijn persoonlijke verhaal is, en het is ontmoedigend omdat ik hier mijn brood mee doe”, zegt Agsten, directeur van het USC Annenberg Centrum voor Klimaatjournalistiek en Communicatie.

De branden in Los Angeles vertegenwoordigen een cruciaal moment voor de klimaatcrisis – en voor de journalistiek. Dit zijn niet de bosbranden van voorbije seizoenen. Het zijn megabranden die nu een gebied hebben verwoest dat groter is dan de hele stad San Francisco. Het zal waarschijnlijk de duurste ramp in de geschiedenis van de VS zijn, zo heeft de gouverneur van Californië, Gavin Newsom, voorspeld. Bij de laatste telling lagen maar liefst zes miljoen mensen nog steeds onder een kritieke branddreiging.

Helaas hebben deze megabranden bij een groot deel van de nieuwsmedia tot een megamislukking geleid. Uit een overzicht van de berichtgeving tot nu toe blijkt dat de meeste journalistiek nog steeds niet nauwkeurig weergeeft hoe de klimaatcrisis onze beschaving op zijn kop zet door steeds vaker en heviger extreem weer te veroorzaken.

Een te groot deel van de berichtgeving heeft de klimaatcrisis eenvoudigweg geheel genegeerd, een onvergeeflijke mislukking als het wetenschappelijke verband tussen dergelijke megabranden en een hetere, drogere planeet ondubbelzinnig is. Te veel verhalen hebben de branden afgeschilderd als een politieke ruzie tussen de verkozen president Donald Trump en gekozen functionarissen in Californië, in plaats van een gruwelijke vooruitblik op wat ons te wachten staat als mensen de fossiele brandstoffen niet snel uitfaseren. Te vaak wordt desinformatie te kwader trouw herhaald in plaats van ontkracht. En zelden zijn er verhalen waarin de uiteindelijke auteurs van deze ramp worden genoemd: ExxonMobil, Chevron en andere fossielebrandstofbedrijven die gigantische hoeveelheden geld hebben verdiend, zelfs terwijl ze willens en wetens logen over hun producten die de planeet gevaarlijk oververhitten.

Als medeoprichters van de mondiale journalistieke samenwerking Covering Climate Now hebben we een unieke kijk op wat er ontbreekt in het eerste hoofdstuk van de berichtgeving over de branden in LA. Maar we kunnen ook zien wat heeft gewerkt en wat onze collega-journalisten zou kunnen helpen het beter te doen in toekomstige hoofdstukken van het verhaal.

Extremer weer is onvermijdelijk. Als welkome uitzondering op de meeste berichtgeving, Tijd publiceerde een krachtig geïllustreerde omslagverhaal kopte “De branden in LA tonen de realiteit van het leven in een wereld met een opwarming van 1,5 graden Celsius.” In een impliciete berisping van Trump en andere klimaatontkenners schreef de ervaren klimaatverslaggever Jeffrey Kluger dat “het oplossen van het probleem eerst begrip vereist – en, nog fundamenteler, acceptatie van – de wetenschap.” Die wetenschap, zo voegde hij eraan toe, zegt dat extra opwarming onvermijdelijk is totdat mensen stoppen met het verbranden van fossiele brandstoffen.

Wanneer ons planetaire huis letterlijk in brand staat, is betere berichtgeving een essentiële klimaatoplossing. Klimaatactivisten luiden al tientallen jaren de noodklok. Maar totdat het grote publiek – zoals de talloze werkende ouders die meer gefocust zijn op het opvoeden van hun kinderen dan op het volgen van elke wending in de actualiteit – begrijpt dat ons planetaire huis in brand staat, waarom het in brand staat, en dat de mensheid bezit al het gereedschap dat nodig is om de brand te blussen (behalve als er voldoende politici zijn die deze instrumenten zullen inzetten), zal er eenvoudigweg niet genoeg publieke druk zijn om regeringen ertoe te bewegen hun koers te veranderen.

Om eerlijk te zijn, zijn er episodische voorbeelden geweest van klimaatbewuste berichtgeving over de branden. Individuele verhalen van de Los Angeles Times, Verscheidenheid, Axios, De BewakerCBS News, ABC News, CNN en anderen zijn het vermelden waard, al was het maar omdat ze illustreren hoe gemakkelijk het is om het beter te doen.

Soms is één enkele zin voldoende om deze branden in verband te brengen met de grotere klimaatrealiteit. En des te beter als die zin de leidraad van het verhaal is. Sammy Roth, een van de allerbeste klimaatjournalisten in de VS, deed precies dat in zijn verslag 14 januari Kolom “Kookpunt” voor de Los Angeles Times: “Los Angeles staat in brand. Fossiele brandstofbedrijven legden het aanmaakhout aan.”

Een grap die soms op de redactie wordt gehoord, is dat praten over de klimaatcrisis misplaatst en zelfs respectloos is tijdens de beginfase van een ramp, wanneer mensen vrezen voor hun leven. Journalisten moeten zeker altijd onze publieke verantwoordelijkheid in gedachten houden om tijdige, nauwkeurige informatie te verstrekken over evacuatieroutes en dergelijke. Maar we kunnen dat doen en tegelijkertijd het publiek informeren over de reden waarom dergelijke rampen überhaupt plaatsvinden.

Ruimte is vooral schaars in de televisie- en radiojournalistiek, waar verslaggevers soms met hun producenten kibbelen over tien seconden extra zendtijd. Maar dat weerhield CBS News er niet van om het verband met het klimaat te leggen door de branden in LA als nieuwsbron te gebruiken bij het onderzoeken van de inspanningen van voormalig president Jimmy Carter tegen de klimaatcrisis. Daar was CBS-presentator Lindsey Reiser voor nodig slechts zes seconden om haar stuk te openen met de woorden: “De bosbranden in Californië zijn de laatste in een reeks natuurrampen die verergerd zijn door de klimaatverandering.”

Natuurlijk heeft de televisie beelden nodig om het verhaal te vertellen, en moedige fotografen hebben verbluffende beelden van de branden in LA geleverd. Maar het is een redactionele keuze welke vertelling aan dergelijke beelden wordt gekoppeld, en nogmaals, het duurt niet lang om het klimaatverband te leggen. Een weersegment van 30 seconden op ABC’s Goedemorgen Amerika toonde aangrijpende video van de Palisades-brand terwijl meteoroloog Somara Theodore vertelde de kijkers“Naarmate het klimaat verandert, zien we dat deze bosbranden extremer worden.” De stijging van de mondiale temperaturen, voegde ze eraan toe, heeft ertoe geleid dat “41 procent meer land (is) verbrand.”

Een van de meest verontrustende mislukkingen is de manier waarop te veel nieuwsmedia de verklaringen van Trump, Elon Musk en andere bekende verkopers van desinformatie voor waar aannemen en zelfs hun berichtgeving over de branden dienovereenkomstig begonnen in te kaderen. Nadat Trump en Musk vorige week valse beweringen hadden geuit over hoe het milieu- en DEI-beleid in Californië een snelle reactie op de branden belemmerde, begonnen rapporten van vooraanstaande nieuwsorganisaties deze vragen te herhalen over de vraag of lokale en staatsfunctionarissen goed waren voorbereid op deze ramp.

Nogmaals, uitzonderingen op de regel laten zien hoe gemakkelijk het voor deze media zou zijn geweest om dergelijke desinformatie te identificeren en te ontkrachten. Een deel van het beste werk hier is gedaan door verkooppunten in Californië, inclusief de publieke radiostations KQED En LAist. Een extra bonus van een dergelijke ontkrachting? Het wint het vertrouwen van het publiek in de nieuwszender, die op zijn beurt het publiek en de inkomsten kan opbouwen die de onafhankelijke journalistiek in de toekomst hard nodig heeft.

Journalisten wilden begrijpelijkerwijs antwoorden over de oorzaak van deze branden. Was het brandstichting, kapotte elektriciteitskabels of iets anders? Natuurlijk is het belangrijk om de directe oorzaak van deze verschrikkelijke branden te begrijpen. Maar door alleen op de vonk te focussen, wordt de grotere waarheid gemist. We zouden deze specifieke catastrofe niet meemaken zonder een oververhit klimaat.

Laten we luisteren naar wat onze USC-collega Allison Agsten ons vertelt. Voorlopig blijft haar huis gespaard. Maar de harde wind neemt weer toe en hulpdiensten waarschuwen voor nog meer branden. Als een huis in brand staat, laat de journalistiek ons ​​dan vooral de vlammen laten zien. Maar vertel ons ook waarom het huis in brand staat.