Waar de aandachtsspanne van hedendaagse volwassenen wordt gemeten in nanoseconden in plaats van uren, Washington Maandelijks is een monument voor menselijke concentratie. Met stukken van maximaal 10.000 woorden, de Washington Maandelijks duikt diep, en de lezers zijn vastbesloten iets te leren. Gelukkig respecteren onze redacteuren het snelle tempo van het moderne leven, dus veel stukken zijn veel korter. Dat dit tijdschrift, met zijn legendarische 55-jarige geschiedenis, uitvoerig blijft rapporteren en schrijven over politiek en beleid in een land waar alleen 31 procent van de achtste klassers kan lezen en waar Studenten lezen niet hele boeken is een uitdagend standpunt tegen een cultuur die e-mails van drie alinea’s bestempelt als ‚TL;DR‘ (te lang, niet gelezen).
Over boeken gesproken, de Washington Maandelijks bespreekt ze – van politiek tot geschiedenis tot biografie. Voor huidige non-fictie hoeft u niet verder te zoeken dan de drie tot vijf recensies (meer in de Spring- en Fall Books-uitgaves) in elke gedrukte editie van het tijdschrift en meer online op Washingtonmonthly.com. Mijn favorieten zijn de biografieën van vrouwen als uitgeverijicoon Judith Jones en televisieicoon Barbara Walters, beide prachtig beoordeeld door Sara Bhatia in “De Smaakmaker“ En „De kunst van het ‚krijgen‘” Voor een reis naar het kruispunt van wetenschap en cultuur stelt Christina Larson nooit teleur met recensies als de “Ecologie van het binnenshuis.”
Doneer alstublieft aan de Washington Monthly.
Om de heilige ruimte te onderstrepen die deze recensies in de harten en geesten van onze mensen innemen Washington Maandelijks familie lanceerde het tijdschrift vijf jaar geleden de Kukula Award for Excellence in Nonfiction Book Reviewing ter nagedachtenis aan Kukula Kapoor Glastris, de oude en geliefde boekenredacteur van het tijdschrift. Ik wou dat ik Kuku beter en langer had gekend. Als ik aan haar denk, zit ze achter haar bureau, tussen stapels boeken, vraagt naar mijn kinderen en inspireert me om mijn naam op de naamregel van een boekrecensie te zien. Op een dag deed ik het eindelijk.
Washington Maandelijks staat erom bekend dat het superslimme jongeren een plek biedt om hun tanden te snijden in schrijven en journalistiek. Veel van de alumni hebben Pulitzers gewonnen, waaronder Katherine Boo, Jon Meacham en Taylor Branch. Maar in mijn geval gaf een parttime baan als zaakvoerder van het tijdschrift deze niet zo jonge, thuisblijvende moeder de kans om haar leven opnieuw vorm te geven. Ik had een diploma in Engelse literatuur en hield van lezen en schrijven, maar ik had geen achtergrond in bedrijfsmanagement. Claire Iseli van het tijdschrift nam me toch aan en leerde me spreadsheets en cashflow beheren.
In 2021, Washingtonpost verslaggever Emma Brown schreef een boek genaamd Om een jongen groot te brengenen de WM-redacteuren hebben mij dat gevraagd beoordeling Het. Ik denk dat ze dachten: wie kan dat beter doen dan de bedrijfsmanager die zelf twee jongens opvoedt? Sindsdien heb ik andere boeken beoordeeld en essays gepubliceerd in tijdschriften en de krant in mijn geboortestad. Nu zet ik mijn schouders recht en noem mezelf een schrijver, en dat heb ik ook gedaan Washington Maandelijks en Kuku’s stille invloed is daar debet aan.
Doneer alstublieft aan de Washington Monthly.
Ik ben trots op de woorden die ik heb bijgedragen aan de Washington maandelijks, die zoveel waardevolle woorden heeft opgeleverd. Maar het kan alleen blijven publiceren met uw steun. Doneer alsjeblieft. Doe het nu. Ik ben het niet altijd eens met de MaandelijksMaar het is niet uit op naleving, maar alleen op een kans om te overtuigen. In een tijdperk van dogmatisme denk ik dat dit nog meer reden is om het voortbestaan ervan toe te juichen. Onze manier van leven hangt af van de bereidheid van ieder mens om een ander gezichtspunt te overwegen.
Als u vandaag $ 50 doneert, ontvangt u een gratis abonnement op het gedrukte tijdschrift. Doe het alsjeblieft vandaag nog.
Verwant
