Het maakt uit wat presidenten zeggen in hun inauguratietoespraken. De woorden zetten de toon voor wat volgt. Dat doen ze, ongeacht of de president slaagt of faalt.
Kijk eens naar de eerste inauguratietoespraak van Barack Obama, en wat je nu opvalt is dat de taal zelf bezwijkt onder de druk die de president erop uitoefende. Hij moedigde de Amerikanen aan te geloven dat hun land nog steeds een land van kansen was, dat reizen zoals die van hem eindeloos herhaald konden worden. Obama merkte op wat hij had bereikt door de verkiezingen te winnen, zodat ‘een man wiens vader minder dan zestig jaar geleden misschien niet in een plaatselijk restaurant werd bediend, nu voor je kan staan om een allerheiligste eed.” Obama had woorden nodig om als magie te kunnen optreden. Al zijn elegante zinnen hadden een beoogd doel. Een knipoog naar de financiële crisis als “een gevolg van hebzucht en onverantwoordelijkheid” was een poging om nederigheid aan te wakkeren in de manier waarop de rijken en machtigen de VS en de wereld regeerden. Het plan lijkt nu quixotisch: waarom zouden de rijken zich druk maken om aardig te zijn, als ze in plaats daarvan steeds hebzuchtiger, steeds machtiger en steeds dominanter zouden kunnen worden ten opzichte van de rest van ons?
Bij Donald Trumps eerste inauguratietoespraakde boodschap was sinister. Opvallend genoeg impliceert de toespraak van 2017 herhaaldelijk dat zijn aanhangers de nieuwe armen en de nieuwe verworpenen van de aarde zijn. Dit is tenslotte de Republikeinse Partij van 2017 waar we het over hebben; nog steeds de partij van de WASP’s, van oud geld en Wall Street-invloed, en een stembasis die dat ook was nog steeds aanzienlijk rijker dan zijn Democratische tegenhanger. Niettemin noemde Trump zijn aanhangers ‘het volk’, ‘worstelende gezinnen’ en ‘Amerikaanse arbeiders’.
Die eerste zet leidde hem tot een tweede bedrog. Waarom waren de arbeiders arm? Zijn antwoord was de Democraten. “Een kleine groep in de hoofdstad van ons land heeft de vruchten van de regering geoogst”, zei Trump tegen zijn toehoorders. Als argument sloeg het nergens op: mensen als Tim Walz of zelfs Nancy Pelosi hebben het niet moeilijk, maar hun rijkdom is nog geen tiende van die van Donald Trump. Wat zij ook hebben gewonnen door mee te werken aan de uitbuiting van arbeiders, hij heeft er nog vele malen meer van geprofiteerd. Trump had zijn inauguratietoespraak niet nodig om accuraat of logisch te zijn. Wat hij wilde was iets anders. ‘Washington bloeide,’ zei hij, ‘maar de mensen deelden niet in de rijkdom ervan… terwijl ze feestvierden in de hoofdstad van ons land, viel er weinig te vieren voor de worstelende gezinnen in het hele land.’ Trump had zichzelf al tot doel gesteld een particuliere beweging op te bouwen, een beweging die loyaal aan hem persoonlijk zou zijn en zou gaan waar hij die ook zou leiden. Hij en zijn speechschrijvers waren bezig met het opzetten van de retorische strategieën die vier jaar later zouden uitmonden in de belofte van Trump om “vecht als de hel”, terwijl zijn aanhangers Capitol Hill aanvielen.
Vergelijk de twee inauguratietoespraken van Trump en enkele van de grootste verschillen liggen in de context. In 2017 kondigde Trump op de dag van zijn inauguratie niet meer dan twee uitvoeringsbesluiten aan, en één daarvan was een beleid dat hij haatte – het in stand houden van de Affordable Care Act. Acht jaar later gebruikte Trump zijn toespraak om zogenaamd tweehonderd uitvoeringsbesluiten aan te kondigen. Hij beloofde “een nationale noodtoestand af te kondigen aan onze zuidgrens”, een mechanisme, met andere woorden, om een nabije toekomst te creëren waarin degenen die voor hun werk reizen niet alleen worden gedeporteerd, maar worden behandeld als buiten de wet vallend, zodat elk bedrag geweld tegen hen is legitiem.
In 2017 was de beste bondgenoot die Trump had als buitenlandse politieke beroemdheid de Brit Nigel Farage, een man die zich in Groot-Brittannië zeven keer kandidaat had gesteld voor het parlement zonder ooit ergens voor gekozen te zijn. Acht jaar later heeft Farage eindelijk zijn zetel veroverd, tijdens de inauguratie van Trump werd bijgewoond door veel belangrijkere figuren, waaronder de gekozen leiders van Italië en Argentinië, waarvan één de leider van een partij is opgericht door fascistende ander is een libertariër waardoor de veiligheid van Argentinië wordt verstoord netten tegen armoede.
In 2017 beloofde Trump dat hij op zou komen voor Amerikaanse werknemers. In werkelijkheid was dit meer een geval van verwrongen partijpolitieke mythes dan van iets dat het leven van één enkele arbeider op betekenisvolle wijze zou kunnen verbeteren. In 2025 is dat deel van Trumps retoriek verdwenen. In plaats daarvan pochte hij dat “enkele van de rijkste en machtigste individuen van ons land” naast hem naar de inauguratie keken.
In zijn toespraak op maandag beloofde Trump zowel zichzelf als degenen die hadden deelgenomen aan de opstand van 6 januari te beschermen tegen onderzoek. Nadat hij klaar was, de Proud Boys – a neofascistische militie — marcheerde voor hem.
Trump pochte dat “enkele van de rijkste en machtigste individuen in ons land” naast hem naar de inauguratie keken.
Trump beloofde ook een nieuw tijdperk van opzettelijke discriminatie van transgenders te creëren. In een context waarin meer dan de helft van de staten al maatregelen heeft genomen om de toegang tot genderbevestigende zorgTrump beloofde dat het federale beleid erop zal aandringen dat ‘er slechts twee geslachten zijn’. Voor transgenders, en voor de meest kwetsbare mensen in de samenleving, heeft Trump maar één belofte: hun leven nog erger maken.
Als reactie op eerdere pogingen om een klimaatcatastrofe te voorkomen, waarbij de regeringen van de wereld hebben beloofd de opwarming van de aarde onder de 1,5 graden Celsius te houden, beloofde Trump te ‘boren, baby, boren’. Hij en zijn achterban weten natuurlijk dat je de olieproductie niet kunt verhogen zonder de gletsjers in de wereld te laten smelten, zonder dat soorten uitsterven en zonder het soort bosbranden te veroorzaken dat we nu, zelfs in de winter, op onze tv-schermen kunnen zien.
Het probleem is niet dat Trump niet begrijpt wat er daarna zal gebeuren. Hij en de oliebaronnen zien die toekomst en voorspellen dat ze zo veel rijker zullen worden, zo snel, dat ze persoonlijk ongeveer hun huidige levensstandaard kunnen handhaven.
Ondertussen zal de meerderheid van de aanhangers van Trump hun levensstandaard dramatisch zien instorten. De weddenschap die Trump aanbiedt is dus dat deze aanhangers net iets minder zullen lijden dan de mensen die ze haten – degenen die een fractie armer zijn, degenen die aan de andere kant van de grens zijn geboren, degenen met het ‘verkeerde’ geslacht, de seksualiteit of de raciale identiteit. – die het nog moeilijker zullen vinden om te overleven.
Het door Trump beloofde geweld is niet toevallig. De wreedheid is het punt.
We geven niet toe als we worden geconfronteerd met de dreigementen van Trump.
Nu Donald Trump voor de tweede keer wordt ingehuldigd, worden onafhankelijke mediaorganisaties geconfronteerd met urgente mandaten: vertel de waarheid luider dan ooit tevoren. Doe dat werk, zelfs nu onze standaard distributiewijzen (zoals sociale-mediaplatforms) worden gemanipuleerd en ingeperkt door krachten van fascistische repressie en meedogenloos kapitalisme. Doe dat werk, zelfs nu de journalistiek en journalisten te maken krijgen met gerichte aanvallen, ook van de overheid zelf. En doe dat werk in de gemeenschap, waarbij we nooit vergeten dat we niet in een gezichtsloze leegte schreeuwen – we bereiken echte mensen te midden van een levensbedreigend politiek klimaat.
Onze taak is formidabel en vereist dat we ons verankeren in onze principes, onszelf herinneren aan ons nut, ons verdiepen en ons inzetten.
Terwijl een duizelingwekkend aantal bedrijfsnieuwsorganisaties – hetzij uit noodzaak of uit hebzucht – zich haasten om nieuwe manieren te implementeren om hun inhoud verder te gelde te maken, en anderen instemmen met de wensen van Trump, is het nu tijd voor bewegingsmediamakers om te verdubbelen op community-first-modellen .
Bij Waarheidherbevestigen we onze beloften op dit front: we zullen geen advertenties plaatsen of een betaalmuur hebben, omdat we vinden dat iedereen toegang moet hebben tot informatie, en dat toegang zonder barrières moet bestaan en vrij van afleiding door lafhartige bedrijfsbelangen. We onderkennen de implicaties voor de democratie wanneer informatiezoekers op een link klikken om het artikel achter een betaalmuur te vinden of verborgen op een pagina met tientallen invasieve advertenties. De wetten van het kapitalisme dicteren een eindeloze toename van het genereren van inkomsten, en een groot deel van de media volgt deze wetten eenvoudigweg. Waarheid en veel van onze collega’s wijden zich aan het volgen van andere wegen – een toewijding die van vitaal belang lijkt in een tijd waarin bedrijven steeds openlijker ingebed zijn in de overheid.
Ruim 80 procent van Waarheid’s financiering komt uit kleine individuele donaties van onze lezersgemeenschap, en de resterende 20 procent komt van een handvol op sociale rechtvaardigheid gerichte stichtingen. Ruim een derde van ons totale budget wordt ondersteund door terugkerende maandelijkse donateurs, van wie velen geven omdat ze ons willen helpen behouden Waarheid barrièrevrij voor iedereen.
Jij kunt helpen door vandaag te geven. Of u nu een kleine maandelijkse donatie doet of een grotere gift, Waarheid werkt alleen met uw steun.
