We zijn er allemaal geweest. U opent uw inbox en ziet dat deze overstroomt met e-mails over politieke fondsenwerving – bizarre onderwerpregels, ernstige waarschuwingen en dringende smeekbeden om uw geld. Dan gaat je telefoon. Het is weer een fondsenwervende tekst. Alleen al in 2024 werd mijn inbox gebombardeerd met meer dan 3.200 e-mails van Democratische campagnesmet een piek van 48 op één dag. Dat omvat niet wat er in spam terechtkomt of in de stroom fondsenwervende teksten.
Deze meedogenloze jacht op contant geld is niet alleen irritant, het brengt ook een dieper liggend probleem aan het licht binnen de Democratische Partij. Fondsenwerving heeft de echte betrokkenheid van de kiezers overschaduwd en de aanhangers eerder als portemonnee dan als bondgenoot behandeld. Als iemand die studeert geld in de politiekIk weet dat fondsenwerving een realiteit is bij de Amerikaanse verkiezingen. Maar het is duidelijk dat we een openhartige discussie nodig hebben over democratische fondsenwervingspraktijken en de gevolgen daarvan op de lange termijn. Te vaak offert de huidige aanpak van de Democraten loyaliteit op voor snel geld. Het is waanzin en er moet verandering in komen.
Stel je voor dat een gerenommeerde liefdadigheidsinstelling deze tactieken zou gebruiken: supporters zouden weglopen.
Democratische fondsenwervingstactieken zijn vaak manipulatief en respectloos. Donoren worden geconfronteerd met emotioneel geladen oproepen, van schuldgevoelens tot regelrechte schande. Eén e-mail vertelde me: „Je hebt bloed aan je handen.“ Anderen gebruiken misleidende onderwerpregels zoals “koffie vandaag?” of “Update van papa.” Eén e-mail probeerde mij binnen te lokken door te beweren: “Uit onze gegevens blijkt dat u op Trump stemt” en mij te vragen dit record te corrigeren door een donatie te doen. Erger nog, sommige juridisch twijfelachtige beloften over een matchingfonds, waarbij ten onrechte wordt gesuggereerd dat beroemdheden als Taylor Swift uw donatie zullen “vijfvoudigen”.
Je supporters op deze manier lastig vallen is respectloos, vervelend en, eerlijk gezegd, contraproductief. Stel je voor dat een gerenommeerde liefdadigheidsinstelling deze tactieken zou gebruiken: supporters zouden weglopen. Toch is dit in de democratische politiek de norm geworden.
De commodificatie van donorinformatie maakt de zaken alleen maar erger. Zodra u doneert, worden uw contactgegevens valuta: gekocht, verkocht en gedeeld door campagnes die graag uw inbox en telefoon willen overspoelen. Nieuwe donateurs worden vaak geconfronteerd met een stortvloed aan verzoeken om fondsen te werven, waardoor ze zich niet gewaardeerd voelen.
Dit is niet het werk van een paar slechte actoren – het is diep verankerd in het Democratische establishment, met enkele van de ergste overtreders rechtstreeks verbonden met partijleiders en nationale partijcomités. Ja, Republikeinse fondsenwervingstactieken zijn nog agressiever. Maar dit gaat over hoe de Democratische Partij met haar eigen partij omgaat.
Jaren geleden ontdekten fondsenwervende adviseurs dat late zaterdagavond-sms’jes genereerden meer donaties. Waarom? Ze betrapten mensen die hadden gedronken, minder geremd waren en meer bereid waren om impulsief op ‘doneren’ te klikken. Ze bedachten een term: ‘dronken doneren’ — en stroomlijnde een proces met één klik om te profiteren van dit moment van kwetsbaarheid. Toen ik een democratische fondsenwervingsconsulent vroeg naar de langetermijnschade van dergelijke tactieken, verwierp hij het. ‘Elke verkiezingscyclus begint opnieuw’, vertelde hij me. “Mensen vergeten.” Deze cynische visie onderstreept een dieper liggend probleem: de bereidheid om vluchtige impulsen uit te buiten in plaats van duurzame relaties op te bouwen met supporters.
De eerste stap voor Democraten die dit willen oplossen is simpel: heb wat zelfrespect.
De Democraten hebben een duidelijk voordeel gehad op het gebied van fondsenwerving recente verkiezingscycli. Deze voorsprong is niet het resultaat van superieure tactieken of operaties, maar komt voort uit grotere structurele veranderingen: generatietrends, een herschikking van het onderwijs en de inkomens en de consolidatie van de professionele klasse, een bijzonder kritische donorbasis. Dit voordeel geeft de Democraten de ademruimte om hun aanpak te heroverwegen en prioriteit te geven aan betrokkenheid boven het voortdurend grijpen naar geld.
De eerste stap voor Democraten die dit willen oplossen is simpel: heb wat zelfrespect. Het versturen van wanhopige e-mails kost misschien een paar dollar, maar ze zorgen ervoor dat het feest er zielig uitziet. Democraten moeten vertrouwen uitstralen in hun waarden en betrokkenheid opbouwen die verder gaat dan donaties, en geen toevlucht nemen tot tactieken die hun basis vervreemden en hun boodschap goedkoper maken. Basisorganisaties zoals de Zonsopgangbeweging bieden een beter model: inspirerende verhalen vertellen en duidelijke oproepen tot actie, waardoor een gevoel van gemeenschap wordt bevorderd in plaats van wanhoop. Democraten zouden deze waarden moeten overnemen om hun oproepen in lijn te brengen met hun principes.
Ten tweede: verwerp roofzuchtige tactieken: De partij moet oplichtings-PAC’s en duistere agenten mijden die misleidende oproepen doen. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat deze tactieken grotendeels effectief zijn omdat ze zich richten op kwetsbare bevolkingsgroepen oudere Amerikanen die aan dementie lijdenwat ernstige ethische bezwaren oproept.
En ten slotte: stop met het gelijkstellen van fondsenwervend vermogen met leiderschapspotentieel. Decennia lang hebben partijleiders de voorkeur gegeven aan kandidaten die sterke fondsenwervers zijn, waarbij ze vaak degenen met aantrekkingskracht aan de basis of overtuigend leiderschap over het hoofd zagen. Het naar een hoger niveau tillen van kandidaten die kiezers inspireren en contact maken, zal de diversiteit en visie van de partij beter weerspiegelen.
Nu de democratie wordt geconfronteerd met een ongekende aanval, moet de Democratische Partij niet vergeten dat pro-democratische bewegingen slagen door basisorganisatie en authentieke betrokkenheid – en niet door meedogenloze fondsenwerving. Door supporters in staat te stellen actie te ondernemen en een cultuur van vertrouwen en een gedeeld doel op te bouwen, kunnen Democraten het soort inzet en energie inspireren dat verkiezingen wint en democratische instellingen beschermt. Dit is meer dan een strategie; het is een kans om de waarden van de partij te promoten en te bevestigen en om supporters het gevoel te geven dat ze partners in vooruitgang zijn, en niet alleen maar bronnen van geld.
