Het is alweer een week geleden President Donald Trump werd voor de tweede keer beëdigd. De afgelopen zeven dagen waren op zijn best desoriënterend, omdat de nieuwe regering het land zo snel naar rechts heeft geduwd dat de middelpuntvliedende kracht nu al verpletterend aanvoelt. In die tijd handelde Trump naar zijn belofte om te ontketenen een golf van uitvoerende acties om te beginnen met het transformeren van de federale regering naar zijn beeld.
Na de overwinning van Trump op de toenmalige vice-president Kamala Harris voelden veel van de mensen die ik ken zich verdoofd of uitgelachen, niet in staat om na te denken over wat er ging gebeuren. Ik vertelde iedereen die wilde luisteren dat dat gevoel zou veranderen zodra de theorie praktisch zou worden en alle hypothesen die ter discussie stonden in onze nieuwe dagelijkse realiteit zouden verschijnen. Een grote golf Amerikanen heeft nu meteen weer ingecheckt – en het netto-effect zet onze collectieve mentale capaciteit onder druk.
Afgezien van de beleidswijzigingen is het algemene gevoel van Trumps opkomst deze keer echter anders.
Tot nu toe heeft Trump dat gedaan de straffen vergeven of omgezet van bijna elke relschopper van 6 januari, inclusief degenen die de politie van het Capitool hebben aangevallen. Hij heeft het eerste salvo gelanceerd in zijn zoektocht naar een einde maken aan het geboorterecht zoals gegarandeerd onder het 14e Amendement. Hij is er naartoe gesneld immigratiemogelijkheden afsnijden voor mensen die – zoals de Republikeinen het zo vaak zeggen – in de rij hebben gestaan op hun beurt, en hij is daarheen verhuisd massale deportaties tot stand brengen van degenen die hier al legaal zijn. Zijn regering heeft dat gedaan bedreigde federale werknemers die werken aan het verbeteren van de diversiteitgaf een bevriezing uit burgerrechtenonderzoeken van het ministerie van Justitiepauzeerde brede delen van kritisch gezondheidsonderzoek en gaf het bevel aan staats- en lokale functionarissen samenwerken met zijn anti-immigrantenactie, anders wordt hij vervolgd.
Maar afgezien van het beleid verandert ook het geheel gevoel van de hemelvaart van Trump is deze keer anders. Toen hij in 2016 won, was het voor vrijwel het hele land een verrassing, inclusief de nieuw gekozen president. Acht jaar geleden werd de nipte overwinning van het Electoral College door deze opzichtige figuur gezien als een waarschijnlijke toevalstreffer; De economische onrust van het land had geleid tot een betreurenswaardige fout bij de keuze voor Trump (en laten we niet vergeten dat er duidelijk bewijs was van buitenlandse inmenging). Terwijl de spreekwoordelijke adrenaline aan de linkerkant rondpompte, kwam er onmiddellijk een reactie van de miljoenen mensen die niet op hem hadden gestemd. Door de struikelblokken in de begindagen van zijn regering voelde zijn tijd als nationale macht als een beangstigend, maar uiteindelijk tijdelijk struikelblok in de vooruitgang van het land.
Deze keer was het zo onmogelijk om niet te zien wat er zou komen in het geval van een overwinning van Trump. De onderzoeken en rechtszaken rond zijn laatste dagen als president hadden zijn bereidheid blootgelegd om de Grondwet terzijde te schuiven ten gunste van het behoud van de macht. van de Erfgoedstichting Project 2025 was er voor iedereen om te lezen, ongeacht hoeveel ontkenningen en ontkenningen de campagne voortbracht. Na jarenlang Trump aan het werk en daarbuiten te hebben gezien, zelfs als de waas van nostalgie gevestigd op het collectieve geheugen van de Amerikanen, was er geen sprake van dat hij “een veranderd mens.” Als er iets is, Trump leunde om zichzelf te zijntot grote vreugde van zijn aanhangers. Terwijl zijn eerste overwinning voelde alsof hij met een stompstoot de hoek om ging, voelt de tweede als een overwinning zag de dreiging aankomen van anderhalve kilometer afstand en machteloos om het te vermijden.
Als gevolg hiervan is het land deze keer aangepast om zijn plunderingen op te vangen. ‘De culturele overwinning van Trump heeft zijn politieke overwinning overtroffen’ Ezra Klein van de New York Times schreef onlangswaarbij hij opmerkt hoe de beperktheid van de overwinning van de president op Harris niet correleert met de diepere wrok die het ogenschijnlijk aanboorde. “De verkiezingen waren dichtbij, maar de sfeer was een nederlaag. … In 2016 voelde Trump zich een afgezant van het verleden; in 2025 wordt hij begroet als een voorbode van de toekomst.” Dat klopt, maar de aangeboden “toekomst” is er een van maximale regressie naar een donkerder verleden.
Het is de plicht van zijn tegenstanders om de huidige kakofonie hun gevoel van doelgerichtheid en focus niet te laten overweldigen.
De diepte van de verschuiving raakte mij het hardst in een citaat van de perssecretaris van het Witte Huis, Karoline Leavitt, over Trumps uitvoerend bevel over genderwat gevolgen zal hebben voor de paspoorten van trans- en niet-binaire Amerikanen. “Ze kunnen nog steeds een aanvraag indienen om hun paspoort te verlengen – ze hoeven alleen maar hun door God gegeven geslacht te gebruiken, waarover bij de geboorte is besloten”, vertelde Leavitt. NOTUS‘ Oriana González. Het was Leavitts gebruik van “door God gegeven seks” dat mij van de wijs bracht. Hier was de hoofdwoordvoerder van het Witte Huis die onverdraagzaamheid officieel bestrafte met een religieuze rechtvaardiging. Zorgwekkender was de ongevoeligheid waarmee ze het weggooide, in het vertrouwen dat het de krantenkoppen niet zou halen en geen gevolgen voor haar zou hebben.
Deze van afgelopen week vlaag van actie is een verlengde van het hernieuwde gevoel van dominantie van de MAGA-beweging geweest. Meerdere mensen hebben dat gedaan vergeleek de lopende blitzkrieg aan de ‘shock and awe’-campagne die tegen Irak werd gelanceerd bij het begin van de Amerikaanse invasie in 2003. (Helaas zien we dat de huidige gekozen Democraten een soortgelijk instinct vertonen om het tij te volgen, uit angst voor verdere electorale verliezen in plaats van op te komen voor wat Wat nu echter begint, is het lange, harde werk van de regering om deze veranderingen door te voeren als onderdeel van haar campagne voor binnenlandse natievorming. MAGA kan alleen slagen door voldoende mensen ervan te overtuigen dat de veranderingen die Trump doorvoert onvermijdelijk en eeuwigdurend zijn.
De eerste 100 dagen van een toediening gaan over het behalen van gemakkelijke overwinningen en het beslissen aan welke hardere impulsen het politieke kapitaal moet worden besteed. Maar Trump is, zoals altijd, een stapel krediet doorbranden dat veel groter is dan het onderpand erachter. Het is een gok waarbij iedereen met de mogelijkheid om hem onder druk te zetten ervan moet worden overtuigd dat het niet de moeite waard is om zijn balansen te controleren. De reikwijdte waarmee hij onmiddellijk actie probeert te ondernemen, is een strategie die is ontworpen voor een sprint, niet voor een marathon, in de hoop zoveel mogelijk te bereiken voordat iemand doorheeft dat hij meer uitgeeft dan hij binnen zijn politieke middelen kan besteden.
Het is de plicht van zijn tegenstanders om de huidige kakofonie hun gevoel van doelgerichtheid en focus niet te laten overweldigen. Het kan langer duren om de traagheid te overwinnen die velen voelen bij het neerstorten van de golf die we allemaal zagen aankomen, om voldoende weerstand te verzamelen om een kritische massa te bereiken. Intussen zijn er wel juridische uitdagingen worden ingediend om de onwettigheid van Trump tegen te gaan en Er wordt wederzijdse hulp georganiseerd in gemeenschappen in heel Amerika. Het lot van ons land zal niet binnen een week worden beslist. De grootste bedreiging is dat de omvang van dit openingssalvo wordt aangezien voor iets anders dan de opening van een veel langere strijd.
Source link
