De economische realiteit haalt elke president in, en Donald Trump is daarop geen uitzondering. Zijn entourage uit Mar-a-Lago en misschien ook de nieuwgekozen president leren al dat wat beloofd is niet kan worden waargemaakt, of dat het verschrikkelijk zou zijn als dat wel het geval zou zijn. Dus nu komen ze terug op zijn drie centrale campagneverplichtingen.
De belangrijkste belofte van Trump was om 11 miljoen of meer immigranten op te pakken, vast te houden en te deporteren. Beloften waren makkelijk als Republikeinse kandidaat, maar als president zou Trump te maken krijgen met de kosten van de uitvoering ervan en de economische gevolgen ervan, dus lekte zijn transitieteam uit dat de belofte al op de plank lag.
Ze hebben de begrotingscijfers gezien waaruit blijkt dat zijn deportatie gedurende zijn ambtsperiode jaarlijks meer dan 100 miljard dollar zal bedragen. De economen in de groep weten vermoedelijk dat 7 miljoen van deze immigranten hun baan behouden, en het deporteren ervan zal dus veel arbeidsmarkten ontwrichten. De dosis economische realiteit hier is dat het wegtrekken van miljoenen mensen uit de beroepsbevolking tijdelijke tekorten zal creëren in de producten die zij produceren, waardoor hun prijzen tijdelijk zullen stijgen. Het vervangen ervan zal hun werkgevers dwingen hogere lonen te betalen, waardoor de prijzen op de lange termijn zullen stijgen.
Het woord van Mar-a-Lago is dus dat de immigratiebeloften van Trump zullen worden ingekrompen een plan om degenen die beschuldigd of veroordeeld zijn wegens ernstige misdaden of banden met buitenlands terrorisme eruit te schoppen. Het gênante is dat dit alleen gevolgen heeft 4 tot 5 procent van degenen die Trump beloofde te deporteren, en dat was al Amerikaans beleid onder Joe Biden en Barack Obama.
Het herinnert aan wat er gebeurde met de centrale belofte van Trump in 2016 om een einde te maken aan de ongeautoriseerde immigratie door een muur te bouwen die de 3000 kilometer lange grens tussen de VS en Mexico overspant. Die keer kwam de reality check van de Republikeinen in het Congres, die er niet voor wilden betalen. (Trumps aandrang dat Mexico ervoor zou betalen was zelfs nog fantastischer.) Uiteindelijk heeft Trump gebouwd 80 mijl nieuwe muurdie 4 procent van de grens beslaat, en verving nog eens 600 kilometer aan muur gebouwd onder Barack Obama en George W. Bush. Het is een hele uitdaging om je voor te stellen dat de budgethaviken van de Republikeinse Partij in het Congres de veel hogere kosten van Trumps immigratieplan voor 2024 zullen financieren.
Trump heeft ook verklaard dat hij won in 2024 de verkiezingen over inflatie, en als president zal hij ‘die prijzen flink omlaag brengen’. De 78-jarige heeft die belofte zelf al aan de kant gelegd en zegt nu het was altijd zijn bedoeling om de prijsstijgingen te vertragen– een doel dat de regering-Biden al heeft bereikt. (Het was tijdcorrespondent en Washington Maandelijks Bijdragende redacteur Eric Cortellessa die de tekst uit Trump haalde geeft toe dat hij de voedselprijzen niet gaat verlagen.)
De economische realiteit verklaart waarom Trump terugdeinst voor deze tweede centrale campagnebelofte. Vermoedelijk hebben de economische adviseurs tijdens zijn transities uitgelegd dat er twee manieren zijn om algemene lagere prijzen te bewerkstelligen, en dat geen van beide aanvaardbaar is. Eén route naar de beloofde deflatie zou een lange, diepe depressie zijn. Dat zou uiteraard een grote ontbering betekenen voor het land, politieke zelfmoord voor Trump en zijn economische functionarissen, en misschien net zo belangrijk, ernstige schade toebrengen aan de bezittingen van de familie Trump. De andere weg naar tijdelijke deflatie zou Trump wellicht meer kunnen aanspreken: breng die tot stand door middel van een presidentieel fiat door middel van strikte prijscontroles door de overheid. De vervelende realiteit hier is dat deze koers ook de markten zou ondermijnen en de rijke donoren die geld hadden gefinancierd, van zich zou vervreemden 70 procent van Trumps campagne in 2024.
De economische realiteit leidt er ook toe dat Trump inkrimpt zijn derde centrale campagnebeloftede belofte om 60 procent tarieven op te leggen aan Amerikaanse import uit China en 10 tot 20 procent tarieven op import uit alle andere landen. Dat zegt het transitieteam van Trump nu (zonder toeschrijving) dat de tarieven mogelijk lager zijn en alleen van toepassing zijn op de subset van importen die volgens het Witte Huis verband houden met de nationale en economische veiligheid.
Een veiligheidsfocus maakt sinds 1975 deel uit van het Amerikaanse exportbeleid, dat van geval tot geval wordt beoordeeld. Het toepassen van deze focus op import zou in wezen het tariefbeleid verbreden dat de regering-Biden tijdens zijn eerste ambtstermijn handhaafde, maar met één twist. Nu het Witte Huis van Trump beslist wat wel of niet onder de veiligheidsparaplu valt, zou het verlaagde tariefbeleid een vorm van vriendjeskapitalisme kunnen worden waarbij de president vrijstellingen zou kunnen verlenen aan bedrijven die hij bevoordeelt – bijvoorbeeld een bedrijf van een grote supporter met grote contracten bij het Pentagon. voor raket- en satelliettechnologieën die afhankelijk zijn van in het buitenland gemaakte onderdelen.
Trump ontkent dat hij de tarieven heeft teruggedraaid, maar hij zal het moeilijk vinden om te negeren wat zijn transitieteam lijkt te accepteren: dat zijn tariefplan de economie en de politieke positie van Trump zal schaden. De economische realiteit is dat het plan de prijzen die Amerikanen betalen voor goederen en diensten substantieel zou verhogen, wat in 2023 in totaal 3,9 biljoen dollar bedroeg.
Dat is de boodschap van de markt over de verwachte inflatie, gebaseerd op de stijgende rente op langlopende obligaties, en de boodschap die de Federal Reserve heeft uitgezonden door afstand te nemen van haar aangekondigde plannen voor meerdere renteverlagingen in 2025. En niemand hoeft Trump eraan te herinneren dat als Als de inflatie onder zijn toezicht stijgt, zal de Fed de economie vertragen door de rente te verhogen.
Het wordt nog erger voor Trump, omdat iedereen van onze handelspartners mag verwachten dat ze op eventuele Amerikaanse tarieven zullen reageren met nieuwe tarieven op de Amerikaanse export, die in 2023 in totaal 3,1 biljoen dollar zullen bedragen. Dat is wat er gebeurde toen Trump in 2018 veel beperktere tarieven oplegde. Het plan van dit jaar zou leiden tot bredere importheffingen. en scherpere vergeldingsmaatregelen, waardoor de totale Amerikaanse export aanzienlijk wordt gedrukt en tienduizenden Amerikanen hun banen worden gekost. Het is een scenario dat bekend is uit de jaren dertig, toen de Verenigde Staten de tarieven met 20 procent verhoogden, alle anderen wraak namen en een lange recessie een langere depressie werd.
Donald Trump kan bombastisch en koppig zijn. Hij heeft ook aangetoond dat hij mensen ervan kan overtuigen een ingebeelde realiteit te geloven of ze volledig af te leiden, wat misschien wel het wapengekletter richting Canada, Denemarken, Panama en Groenland verklaart. Maar Trump weet dat de prijzen en de werkloosheid onder zijn toezicht niet kunnen stijgen. Hij zou geconfronteerd worden met de grimmige economische en politieke realiteit als hij doorgaat met zijn centrale campagnebeloften. Ik betwijfel of Trump Charles Darwin ooit heeft gelezen, maar het is een goede gok dat hij zich zal aanpassen om te overleven.
Verwant
Source link
