HoofdafbeeldingFotografie door Brianna Capozzi
De essentie van krachtige fotografie ligt in het vermogen om een dialoog te creëren tussen kunstenaar, onderwerp en kijker – een dialoog die zich verdiept in hoe de wereld wordt gevormd en waargenomen. Door middel van visuele expressie bevordert fotografie een dieper begrip van identiteit, emotie en de wereld om ons heen. In 2024 is er een breed scala aan door vrouwen geleide fotografieprojecten ontstaan, die nieuwe perspectieven bieden die zowel de kracht als de kwetsbaarheid van de verhalen en gedeelde ervaringen van vrouwen vieren.
Van Joy Gregory’s terugwinning van de zwart-Britse identiteit in de jaren tachtig en negentig tot Carmen Winants gelaagde weergave van abortuszorg: deze projecten belichten de veelvoudigheid van het vrouw-zijn. Brianna Capozzi’s speelse surrealisme viert zusterschap, terwijl Maggie Shannons rauwe documentatie van thuisbevallingen de extreme spectrums van levengevende momenten eert. Elke serie onderstreept hoe vrouwen achter de lens fotografie gebruiken als medium voor verbinding en discussie in het culturele landschap.
Lees hieronder meer over tien van de beste door vrouwen geleide fotoprojecten die in 2024 op AnOther te zien waren.
In Stralende lichtenJoy Gregory beheert een meeslepend visueel archief van de zwart-Britse vrouwelijkheid in de jaren tachtig en negentig. Deze baanbrekende serie eert fotografen die identiteit, erfgoed en gemeenschap hebben vastgelegd te midden van systemische marginalisering. Met portretten, stillevens en beelden in documentairestijl is Gregory’s project een bewijs van de veerkracht en creativiteit van zwarte vrouwen, en wordt hun bijdrage aan het culturele weefsel van Groot-Brittannië in de schijnwerpers gezet.
Lees ons artikel over de serie hier.
 (MACK, 2024))
Deze samenwerking tussen Nobelprijswinnaar Annie Ernaux, curator Lou Stoppard en het Maison Européenne de la Photographie onderzoekt het samenspel van tekst en beeld. Op basis van het observationele schrijven van Ernaux, Buitenkanten combineert alledaagse straatbeelden met haar scherpe reflecties over gender, klasse en samenleving. De resulterende curatie is een poëtische meditatie over hoe vrouwen publieke en private ruimtes in het hedendaagse leven ervaren.
Lees ons artikel over de serie hier.
, 1987)
De baanbrekende serie dagelijkse zelfportretten van Melissa Shook, die tientallen jaren beslaat, is een diepgaande studie van tijd, eigenheid en routine. Deze openhartige, minimalistische beelden, gepresenteerd in een nieuwe tentoonstelling en bijbehorend boek, geven de evoluerende identiteit van de kunstenaar weer en bieden een venster op de intimiteiten van ouder worden, eenzaamheid en creativiteit. Het werk van Shook blijft generaties vrouwen inspireren om zelfrepresentatie opnieuw te definiëren.
Lees ons artikel over de serie hier.
In Deze treinJustine Kurland bezoekt opnieuw de landschappen van haar iconische Meisjesfoto’s serie, waarin wordt nagedacht over vrijheid, rebellie en verwantschap. Haar beelden van jonge vrouwen die de drempels van de adolescentie bewandelen, roepen een gevoel van utopisch verlangen op. In haar nieuwe werk verweeft Kurland nostalgie met een afrekening van de culturele krachten die de meisjesjaren in Amerika vormgeven.
Lees ons artikel over de serie hier.
Door een krachtige combinatie van foto’s, archiefmateriaal en tekst, Carmen Winant’s De laatste veilige abortus documenteert de emotionele en fysieke realiteit van abortuszorg. Haar gelaagde, collageachtige composities benadrukken de solidariteit en kracht van vrouwen en zorgverleners in deze omstreden ruimte. Het project van Winant is een dringende oproep tot compassie en autonomie op het gebied van reproductieve rechten.
Lees ons artikel over de serie hier.
)
Mengyu Zhou De kinderlijke dochter biedt een intiem portret van de Chinese vrouwelijkheid, waarbij generatieverwachtingen en persoonlijke ambities worden onderzocht. Zhou’s beelden, rijk aan symboliek en stille schoonheid, navigeren door de spanningen tussen traditie en zelfbeschikking. Haar werk resoneert universeel en werpt licht op de complexe kruispunten van familie, cultuur en gender.
Lees ons artikel over de serie hier.
Van Maggie Shannon Extreme pijn / extreme vreugde beschrijft de diepgewortelde realiteit van thuisbevallingen. Haar intieme beelden, doordrenkt van rauwe emotie, eren de moed en kwetsbaarheid van vrouwen die nieuw leven in de wereld brengen. Shannons serie viert de transformerende kracht van geboorte en confronteert tegelijkertijd de maatschappelijke onzichtbaarheid van deze arbeid.
Lees ons artikel over de serie hier.
In haar boek ZustersBrianna Capozzi combineert surrealisme en intimiteit om de banden tussen vrouwen te vieren. Haar foto’s, vaak speels en subversief, onderzoeken thema’s als identiteit, verbinding en gedeelde ervaringen. Capozzi’s levendige composities onderstrepen de kracht en schoonheid van zusterschap, zowel letterlijk als metaforisch.
Lees ons artikel over de serie hier.
In Waar de bloemen bloeienAna Flores legt de levendige tradities van de inheemse cultuur van de Andes vast. Haar foto’s combineren documentair realisme met poëtische eerbied en vieren de veerkracht van vrouwen die hun gemeenschap en erfgoed ondersteunen. Het werk van Flores is een liefdesbrief aan haar roots en een essentieel behoud van het culturele geheugen.
Lees ons artikel over de serie hier.
)
Sirui Ma’s Kleine dingen betekenen veel transformeert alledaagse momenten in aangrijpende verhalen. Haar delicate, detailgerichte benadering onthult de stille kracht van het huiselijke leven en biedt een ode aan de kleine gebaren die relaties en herinneringen vormgeven. Ma’s werk nodigt ons uit om te vertragen en betekenis te vinden in het ogenschijnlijk alledaagse.
Lees ons artikel over de serie hier.
