De Republikeinen hebben grote plannen in gedachten voor de herovering van het Witte Huis en beide kamers van het Congres in januari. De ontwrichtende agenda van de nieuwgekozen president Donald Trump strekt zich uit over immigratie, de economie en het buitenlands beleid. Maar Democraten in het hele land zijn bezorgd dat de Republikeinse Partij haar zinnen nog hoger heeft gezet: een volledige herschrijving van de Grondwet.
De mannen die in de zomer van 1787 in Philadelphia bijeenkwamen, waren er immers niet om een nieuwe grondwet op te stellen.
Het gaat om een bepaling die het Congres de mogelijkheid geeft om op te roepen tot een nieuwe conventie om wijzigingen in de fundamentele tekst van het land voor te stellen. Maar, zoals Dat berichtte de New York Times onlangsStaten als Californië haasten zich nu om hun eerdere oproepen tot een constitutionele conventie in te trekken. Hun angst is dat zelfs een conventie die onder Trump is bijeengeroepen om een beperkte kwestie aan te pakken, zoals een evenwichtig begrotingsamendement, zou leiden tot een ‘op hol geslagen conventie’ waarin van alles en nog wat op tafel ligt.
Het is geen ongegronde zorg van de kant van de Democraten. De mannen die in de zomer van 1787 in Philadelphia bijeenkwamen, waren er immers niet om een nieuwe grondwet op te stellen. Het Continentale Congres had dat alleen gedaan gaf de afgevaardigden een opdracht met “het enige en uitdrukkelijke doel om de Articles of Confederation” te herzien, die slechts losjes de dertien onafhankelijke Amerikaanse staten bestuurden. In plaats daarvan kwamen ze met een document dat niet alleen de artikelen volledig afschafte, maar ook voorzag in een nieuwe regeringsvorm.
Cruciaal was dat het ontwerp dat ter ratificatie aan de staten werd voorgelegd, doelbewust onvolledig was. Volgens de Artikelen van de Confederatie vereiste de enige herzieningsmethode unanimiteit van alle dertien staatswetgevers. Zoals u zich kunt voorstellen, maakte dit de kans om ze te wijzigen buitengewoon klein. De Grondwet bood twee alternatieven, beide in: Artikel V van de tekst:
Telkens wanneer tweederde van beide Kamers het nodig acht, zal het Congres wijzigingen op deze Grondwet voorstellen, of, op verzoek van de wetgevende macht van twee derde van de verschillende staten, een conventie bijeenroepen om wijzigingen voor te stellen, die in beide gevallen , zal in alle opzichten geldig zijn, als onderdeel van deze Grondwet, wanneer het wordt bekrachtigd door de wetgevende macht van driekwart van de verschillende staten, of door conventies in driekwart daarvan, als de ene of de andere wijze van ratificatie kan door het Congres worden voorgesteld.
Er is gebruik gemaakt van de eerste methode om 27 updates aan de grondwet toe te voegen sinds het werd geratificeerd, met name toen de Bill of Rights voor het eerst door het Congres werd aangenomen. Deze eerste tien amendementen waren cruciaal het blokkeren van de bijna onmiddellijke oproepen voor een tweede conventie van mensen als Patrick Henry en andere antifederalisten. Sindsdien zijn er sporadische oproepen door de jaren heen om een nieuwe bijeenkomst bijeen te roepen om de Grondwet te herzien – maar zoals bij veel hervormingsbewegingen is de politiek van het veranderen van de status quo zijn moeilijk te overwinnen geweest.
Het wijzigingsproces in het Congres is de afgelopen halve eeuw weggekwijnd.
Als iemand die graag een sappige hypothese onderzoekt en aanprikt, begrijp ik waarom idee van een nieuwe conventie heeft zowel aantrekkingskracht als tegenstanders. Het wijzigingsproces in het Congres is de afgelopen halve eeuw weggekwijnd. Voorgestelde amendementen die een evenwichtige begroting vereisen, het verbranden van vlaggen verbieden en het kiescollege afschaffen zijn er allemaal niet in geslaagd zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat te passeren en ter goedkeuring naar de staten te worden gestuurd. Door rechtstreeks voorstellen in te dienen bij een conventie waar nieuwe deals kunnen worden gesloten en verschillende coalities kunnen worden gesmeed, zou de netelige kwestie worden omzeild welke partij het Congres op een bepaald moment controleert.
Maar het conventieproces is niet bepaald een wondermiddel voor iedereen die een constitutionele verandering wil. De lat voor het bijeenroepen van een conventie – tweederde van de staatswetgevers – ligt lager dan de driekwart goedkeuring die van de staten vereist is om welk voorstel dan ook te ratificeren. Het is een hindernis die recentelijk nog niet is overwonnen met de drang om gelijke rechten tussen de seksen verankeren in de Grondwet. Het meest recente succes dateert uit 1992.
Terwijl de Republikeinen vasthouden slechts 28 van de 50 staatswetgeversEr is weinig kans dat de amendementen van een door de Republikeinse Partij gedomineerde conventie erdoor worden geramd en goedgekeurd. Hoewel ik de Democraten van geen enkele staat ga vertellen dat het onverstandig is om de oproep van hun staat tot een conventie in te trekken, denk ik dat het uiteindelijk het beste is om het idee van een achterdeur opnieuw op te starten aan het land, in de sfeer van politieke fanfictie. .
