Blijf op de hoogte met gratis updates
Meld u eenvoudig aan bij de Kunstmatige intelligentie myFT Digest – rechtstreeks in uw inbox afgeleverd.
De schrijver is een romanschrijver
In 1989 kochten we een klein huisje in de schaduw van de middeleeuwse stadsmuren van Carcassonne. Het was het begin van mijn liefdesrelatie met de Languedoc – de geschiedenis, de geheimzinnige mysteries verborgen in het landschap, de eindeloze blauwe lucht, het licht over de bergen in de schemering. Het zou de inspiratie zijn voor mijn eerste historische avonturenroman, Labyrintdat vervolgens in 38 talen zou worden vertaald en in meer dan 40 landen zou worden verkocht. Het wereldwijde succes ervan is de reden dat ik mijn dagelijkse baan kon opgeven en fulltime schrijver kon worden.
Stel je daarom mijn ontsteltenis voor als ik ontdek dat die vijftien jaar van dromen, onderzoeken, plannen, schrijven, herschrijven, redigeren, het bezoeken van bibliotheken en archieven, het vertalen van Occitaanse teksten, het opsporen van originele 13e-eeuwse documenten, het worden van een expert in het katharisme blijkbaar telt. voor niets. Labyrint is slechts een van de vele van mijn romans die zijn geschrapt Meta’s grote taalmodel. Dit is gedaan zonder mijn toestemming, zonder vergoeding, zelfs zonder kennisgeving. Dit is diefstal.
Ik ben enthousiast over kunstmatige intelligentie en de mogelijkheden ervan. Het gebruik van technologie om te verbeteren, ontwikkelen, experimenteren en innoveren maakt deel uit van de gereedschapskist van elke kunstenaar. We hebben tijd nodig om te creëren en mogelijk kan AI ons ademruimte geven om de dingen te doen waar we van houden. Maar het stelen van intellectueel eigendom is een aanval op de creativiteit en het auteursrecht, en zal de toonaangevende creatieve economie van Groot-Brittannië ondermijnen. De tijd is gekomen om samen te komen en actie te ondernemen.
Dit was een drukke maand in het parlement voor AI. Op 3 december lanceerde de Authors‘ Licensing and Collecting Society het rapport “A Brave New World?” tijdens een bijeenkomst van de All-Party Parliamentary Writers Group. Dit onderzoek naar de houding van zo’n 13.500 auteurs ten opzichte van AI gooide een handgranaat in het eenzijdige debat over het illegaal schrapen en kruipen van auteurswerk en de misvattingen eromheen.
Op 9 december riep barones Beeban Kidron makers bijeen om drie voorgestelde amendementen op de datawet (gebruik en toegang) die momenteel door het parlement gaat, te bespreken, waardoor de Britse auteursrechtwet afdwingbaar zou worden in het tijdperk van generatieve AI.
Dit gebeurde voorafgaand aan het overleg van de overheid over hoe het vertrouwen tussen sectoren kan worden vergroot, zodat AI-ontwikkelaars rechthebbenden meer duidelijkheid kunnen bieden over de manier waarop hun materiaal wordt gebruikt. Tot nu toe, zo goed. Alleen toen het raamwerk van de consultatie bekend werd gemaakt, werd het duidelijk dat het een poging was om de Britse auteursrechtwetten op fatale wijze te verzwakken in naam van de ‘vooruitgang’, door te suggereren dat makers en rechthebbenden zich zouden moeten ‘afmelden’ voor de publicatie van hun werk. gebruikt voor AI-training.
Toen het House of Lords deze week over de Kidron-amendementen debatteerde, waren de collega’s het eens over hun minachting voor de plannen van de regering, waarbij Kidron opmerkte: “De regering heeft de creatieve industrieën verderop in de rivier verkocht.”
AI-bedrijven presenteren makers als zijnde tegen verandering. Dat zijn wij niet. Elke kunstenaar die ik ken, houdt zich op de een of andere manier al bezig met AI. Maar er moet een onderscheid worden gemaakt tussen AI die op briljante manieren kan worden gebruikt – bijvoorbeeld voor medische diagnoses – en de fundamenten van AI-modellen, waarbij bedrijven in wezen het werk van creatieven stelen voor hun eigen gewin. We mogen niet vergeten dat de AI-bedrijven afhankelijk zijn van makers om hun modellen te bouwen. Zonder een sterke auteursrechtwetgeving die ervoor zorgt dat makers hun brood kunnen verdienen, zullen AI-bedrijven het hoogwaardige materiaal missen dat essentieel is voor hun toekomstige groei.
Groot-Brittannië heeft een van de meest bloeiende, innovatieve en winstgevende creatieve industrieën ter wereld, met een waarde van ongeveer £108 miljard per jaar. Alleen al de uitgeverijsector draagt elk jaar £11 miljard bij en heeft het potentieel om de komende tien jaar nog eens £5,6 miljard te laten groeien. Het ondersteunt 84.000 banen en is wereldleider op het gebied van de export van uitgeverijen, met een voorspelde groei van 20 procent in 2033. In de filmindustrie was 70 procent van de twintig best scorende films in 2023 gebaseerd op boeken.
Een van de redenen voor dit wereldwijde succes is dat we robuuste en eerlijke auteursrechtwetten hebben. Groot-Brittannië was hierin een pionier. Het Statuut van Anne, aangenomen in 1710, had tot doel het leren aan te moedigen en de boekenhandel te ondersteunen, om een raamwerk te creëren waarin schrijvers die het werk creëerden de volledige rechten behielden, waardoor het voor uitgevers illegaal werd om werk te reproduceren zonder toestemming of betaling.
Het is dit robuuste en eerlijke systeem dat de regering zal ondermijnen als zij een opt-out – of ‘rechtenvoorbehoud’ in het nieuwe taalgebruik – nastreeft in plaats van een opt-in-model. Waarom moeten wij als schrijvers de last op ons nemen om te voorkomen dat AI-bedrijven ons werk stelen? Als een producent er een film van wil maken, of een radioprogramma, of een theaterstuk, dan benaderen ze ons en sluiten we een deal. Hoewel de technologie nieuw en in ontwikkeling is, is het principe hetzelfde. AI is niet anders. Het is niet alleen een kwestie van eerlijkheid, of van illegaal handelen, maar van economische groei. Als creatievelingen tijd moeten besteden aan het opsporen van AI-bedrijven om te voorkomen dat ons werk wordt geschrapt, zullen we minder tijd hebben om te werken. Dit zal op zijn beurt onze mondiale creatieve industrieën ondermijnen en de groei schaden.
Ik steun de regering volledig in haar vastberadenheid om de toekomst te benutten en een wereldleider te zijn op het gebied van AI-innovatie. Ruim zestig jaar geleden, op de Labour-partijconferentie in 1963, sprak Harold Wilson over de ‘witte hitte van de technologische revolutie’ en een ‘universiteit van de lucht’. Deze Labour-regering treedt in deze vooruitstrevende voetsporen. Maar het verzwakken van het auteursrecht is niet de manier om dat te doen. Auteurs en andere makers de last opleggen om zich af te melden, is niet de manier om dat te doen. Zonder origineel werk is er niets.
