Er zijn maar weinig personages uit tv-shows die zich kunnen meten met deze sitcom-krachtpatsers.
Lucy Ricardo (Ik hou van Lucy)
Lucille Balls karikatuur van een gemakkelijk bedorven huisvrouw, de prototypische sitcomheld, vormde de standaardformule voor de meeste Amerikaanse komedies die volgden. Lucy Ricardo doorbrak barrières als het ging om de vertegenwoordiging van vrouwen in het entertainment van de jaren vijftig en combineerde alle kernkenmerken die je verwachtte te vinden in een moederfiguur. Eigenzinnig, maf, maar vooral ongelooflijk liefdevol en ondersteunend, Ball’s onuitwisbare mix tussen slapstick en snelle verbale komedie hielp haar tegenhanger op het scherm jarenlang de harten, geesten, verbeeldingskracht en grappige botten van het publiek te veroveren.
Michael Scott (het kantoor)
Misschien wel het bepalende sitcom-personage van de 21e eeuw, Michael Scott belichaamt alle negatieve eigenschappen van een verstrooide officemanager – IE, het soort baas waar de meeste mensen hopen nooit voor te werken. Michael is noch verantwoordelijk noch strikt bekwaam in zijn werk, maar toont toch oprechte zorg voor al zijn werknemers, ook al heeft hij moeite om die gevoelens op een normale en gezonde manier te verwoorden. Omdat veel van zijn complimenten grof of ongepast overkwamen, maakten Michaels ongemakkelijke persoonlijkheid en de vertederende wens om er gewoon bij te horen hem tot een sympathieke hoofdrolspeler waar het publiek gemakkelijk voor kon kiezen.
Leslie Knope (parken en recreatie)
In het originele seizoen van Parken en recreatiezouden fans Leslie Knope kunnen omschrijven als het vrouwelijke equivalent van Michael Scott: een goedbedoelende, maar helderhoofdige officemanager die voor de lokale overheid van Indiana werkt. Vanaf seizoen twee begon Leslie zich echter te onderscheiden van haar NBC-tegenhanger Het kantoor, blijk geven van een aanhoudende vastberadenheid om de wereld een betere plek te maken (één klein stadspark tegelijk).
George Costanza (Seinfeld)
Vergeleken met de meeste andere sitcom-personages lijkt George Costanza het tegenovergestelde van een normale, goed aangepaste, sympathieke hoofdrolspeler. In feite gaat George’s persoonlijkheid – net als elk van zijn medehoofdpersonages – door Seinfeld– lijkt in de loop van de tijd alleen maar erger te worden, waardoor hij verandert in een hebzuchtige, luie, egocentrische cynicus die wordt gekenmerkt door zijn gebrek aan ambitie of fundamentele moraal. Als gevolg van de geleidelijke karakterverandering van George in de loop van de tijd Seinfeld‘Tijdens de run kon het publiek niet anders dan in paniek raken als ze een van George’s onbezonnen plannen in zijn gezicht zagen ontploffen, van zijn rampzalige ambtstermijn bij de New York Yankees tot zijn vele, vele mislukte romances.
Hawkeye Pierce (M*A*S*H)
In veel opzichten bracht Hawkeye Pierce een zekere mate van gezond verstand in de vaak chaotische aard van oorlogvoering, en wierp een licht op het zinloze verlies van mensenlevens voor zowel soldaten als burgers in de Koreaanse oorlog. Met een kleurrijk aloha-shirt en een houding van ‚devil-may-care‘, maakten Hawkeye’s luchtige humor en volledige gebrek aan ernst hem tot een ideale tegenstander voor meer conservatief ingestelde militaire bureaucraten (zoals zijn eeuwige aartsvijanden, Frank Burns). Achter zijn luidruchtige uiterlijk bezat Hawkeye echter een meer bedachtzame en introspectieve kijk op de wereld, waardoor hij vaak zijn frustratie uitte over militaire administratieve rompslomp of welk soort geweld dan ook.
Karen Walker (Will & Grace)
Karen Walker, de spreekwoordelijke duivel op ieders schouder, leek op die wilde vriendin van de universiteit die simpelweg weigerde volwassen te worden. Nooit iemand die haar gedachten internaliseerde, het duurde niet lang voordat de meest bijtende opmerkingen uit haar mond vlogen, waarvan er vele gericht waren tegen degenen waarvan ze dacht dat ze sociaal ondergeschikt waren. Onbezonnen, luidkeels en grenzeloos grof, Karen’s onvoorspelbaarheid voegde een geheel nieuwe laag van opwinding toe aan Wil & Genadewaardoor het publiek met ingehouden adem kan wachten om te zien welke sarcastische opmerking ze vervolgens zou kunnen uiten.
Frasier Crane (proost)
Frasier Crane, een personage dat zo populair was dat hij niet één, maar twee spin-offseries ontving, zorgde voor een element van verfijning in de ontspannen sfeer van Proostdie veel psychiatrisch inzicht deelde met de klanten van de lakse bar in Boston. Frasier was een intellectuele opschepper die niet bang was zijn mening over elk denkbaar onderwerp te delen en bezat op de een of andere manier het zeldzame vermogen om elke kijker in het publiek voor zich te winnen, ondanks zijn vaak neerbuigende houding.
