Toen ik de film zag Magnolia, in 1999, en dit aangrijpende en emotionele nummer hoorde, moest ik het kopen.
De woorden en muziek van Aimee Mann Wijs omhoog Het reikt tot in je ziel, rukt het eruit en laat je ernaar kijken terwijl het bloed uit je handen druppelt. ‚Zie je wat je met je leven hebt gedaan, klootzak? Hou op met dat gezeur.‘
De naaldvis:
Bij het selecteren Wijs omhoog Voor de emotionele climax van zijn film begreep Paul Thomas Anderson dat deze niet specifiek geïnterpreteerd hoefde te worden, dat het helemaal niet om iets gedetailleerds ging, of dat in ieder geval niet hoefde te zijn. Het gaat over persoonlijke crises, pijnlijke introspectie en die zeldzame momenten van zelfbewustzijn wanneer we beseffen, ongeacht onze omstandigheden, dat we slaapwandelend door een tragedie zijn gegaan die grotendeels door onszelf is veroorzaakt, schuifelend naar de rand van de afgrond die we We hebben onszelf altijd kunnen vertellen dat het er niet echt is, altijd, dat wil zeggen, tot op dit moment.
Zojuist, heel even, zien we het duidelijk. Misschien brengen sommigen van ons op dat moment veranderingen aan, hoewel ik moet denken aan de slotzin van Eliot Prufrock: Tot menselijke stemmen ons wakker maken en we verdrinken.
Het komt zelden voor dat een nummer uit een film zo’n emotie oproept.
Hier is het fragment uit de film
Open draad het begin van een nieuw jaar.
Source link
