Kookwedstrijden zijn op televisie net zo alomtegenwoordig geworden als koekenpannen met anti-aanbaklaag in de keuken thuis. Van de halsbrekende eliminaties van “Gehakt” tot de blitse inzet van “Topkok”, kun je gemakkelijk het gevoel krijgen dat voedseltelevisie de versleten fase is ingegaan – perfect verteerbaar, maar zonder een bepaald geheim ingrediënt. Voer ‚Clash of the Cookbooks‘ in, een verfrissende herinnering dat zelfs een geliefd format nog steeds kan verrassen.
De Roku serie, gepresenteerd door de bruisende Phoebe Robinson van “2 Dope Queens” en de erudiete voedselhistoricus Max Miller, vindt een overtuigend evenwicht tussen intriges en gemak. In de kern is de show een viering van kookboeken, die vaak over het hoofd geziene boeken die zowel over het vertellen van verhalen als over het levensonderhoud gaan. Met zijn mix van culinaire geschiedenis, intense uitdagingen en speels geklets voelt ‚Clash of the Cookbooks‘ aan als comfortabel kijken met een slimme twist, perfect om tijdens de vakantie te genieten.
Het uitgangspunt is bedrieglijk eenvoudig: de deelnemers koken zich een weg door recepten uit enkele van ’s werelds meest uitdagende en fascinerende kookboeken. Maar dit is geen gewone kookshow. Elke aflevering duikt in culinaire teksten die eeuwen bestrijken, van weelderige Victoriaanse dinermenu’s tot moderne Marokkaanse gerechten, waardoor een schatkamer ontstaat voor zowel kookboekennerds als liefhebbers van culinaire geschiedenis.
De eerste aflevering dompelt kijkers onder in de tragische glamour van dineren uit het Titanic-tijdperk. Deelnemers Ann, Seis en Maya krijgen de opdracht om gerechten uit “Laatste diner op de Titanic”, een boek geïnspireerd op het grote (en laatste) menu van het noodlottige schip. Onder de tikkende klok worstelen de chefs met gerechten als tournedos aux morilles en kwartel met kersen. Een klein keukenvuur – nu de rigueur voor kookwedstrijden – verhoogt de spanning, maar het echte drama schuilt in de historische details, zoals de poging van een deelnemer om een gerecht uit te voeren met een precisie die past bij de Edwardiaanse haute cuisine.
De presentatoren van de show houden de stemming opgewekt. Robinsons scherpe humor past perfect bij Millers encyclopedische kennis van de voedselgeschiedenis. Een YouTube-ster wiens kanaal “Geschiedenis proeven” een toegewijde aanhang heeft verzameld, combineert Miller kritiek naadloos met historische weetjes. Zijn commentaar op een net niet perfect gerecht – ‘Als ik aan boord van de Titanic was, zou ik het misschien terugsturen’ – komt terecht met precies de juiste mix van humor en historische flair.
Naarmate de concurrentie vordert, groeit ook de culinaire tijdlijn. In de tweede ronde gaan de deelnemers aan de slag met recepten uit Mourad Lahlou’s “Mourad: Nieuwe Marokkaan”, een met een Michelin-ster bekroonde verkenning van traditionele Marokkaanse smaken, opnieuw vormgegeven voor moderne smaakpapillen. De overgebleven chef-koks worden geconfronteerd met een heel andere reeks uitdagingen: ze ruilen aspics en tournedos voor kefta-tagines en lamsvlees met puree van aubergine-dadel. Het naast elkaar plaatsen van historische en moderne kookboeken onthult niet alleen hoe smaken zijn geëvolueerd, maar ook hoeveel van koken geworteld is in heruitvinding.
Tegen de tijd dat de show zich in de volgende afleveringen in de middeleeuwse keuken waagt – via teksten als ‘De vorm van Cury‚ en ‚English Royal Cookbook‘ – het wordt duidelijk dat ‚Clash of the Cookbooks‘ een lang spel speelt. Hier moeten de deelnemers recepten ontcijferen die meer op raadsels dan op instructies lijken, waarbij ze moeten vertrouwen op intuïtie en culinair vernuft om eeuwen van gastronomische evolutie te overbruggen. Het resultaat gaat zowel over het oplossen van problemen als over koken, met veel commentaar van Miller om de historische context te belichten.
Wat ‘Clash of the Cookbooks’ onderscheidt, is de onbeschaamde omarming van kookboeken als culturele artefacten. Elke tekst wordt behandeld als een levend document van zijn tijd, rijk aan inzichten in de ingrediënten, technieken en verhalen van die tijd. De show maakt een overtuigend pleidooi voor kookboeken als geschiedenisboeken: momentopnamen van menselijk vernuft, gevormd door geografie, klasse en politiek.
Hoewel het concept van de show misschien een niche klinkt, is de uitvoering dat allesbehalve. Door elke aflevering in een bekend wedstrijdformaat te verankeren, zorgt ‘Clash of the Cookbooks’ ervoor dat zelfs gewone kijkers de getoonde creativiteit en vaardigheden kunnen waarderen. Maar voor degenen met een passie voor culinaire geschiedenis is het een heerlijk feest, met een zeldzame mix van entertainment en educatie.
In een tijdperk van voedseltelevisie dat vaak overgekruid en ondergeïnspireerd aanvoelt, is ‘Clash of the Cookbooks’ een hartige verrassing. Door historische diepgang te combineren met een vleugje competitieve flair, is de show niet alleen onderhoudend; het transporteert.
Het volledige eerste seizoen van “Clash of the Cookbooks” is beschikbaar om te streamen op Roku.
Lees meer
over dit onderwerp
