Bryan De La Cruz lijdt aan een gebrek aan contact(en)

Stelling nr. 1: Het identificeren van de slimste frontoffice in het honkbal zou een moeilijke taak zijn, ook al zou het niet zo’n beladen vraag zijn om te beginnen. Hoe weeg je scouting versus ontwikkeling? Hoe houd je rekening met de invloed van eigendom, ten goede of ten kwade? Of blessures, of geluk, of andere elementen van overmacht?

Dus ik zal mijn uitgangspunt als volgt formuleren: The Braves lijken een competent geleide organisatie te zijn. Ze hebben de play-offs zeven jaar op rij gehaald – zes daarvan door NL Oost te winnen – en zijn goed voorbereid om in de toekomst te blijven strijden. Ze hebben interne ontwikkelingssuccessen gehad, slimme handelsoverwinningen en af ​​en toe een opportunistische buy-low-beweging voor een ervaren vrije agent. Zijn zij het best gerunde team in de competitie? Ik weet het niet, maar ik zou wel een argument in die zin horen.

Ze zouden zeker niet hun best doen om een ​​speler te werven die een historisch slecht seizoen achter de rug heeft.

Stelling nr. 2: Honkbalteams zijn tegenwoordig behoorlijk goed in het identificeren van slechte spelers. Het theoretische vervangingsniveau is zo theoretisch als het ooit is geweest; iedereen die langere tijd onder die lijn onder water blijft, heeft de neiging uit de opstelling te worden teruggestuurd voordat hij te veel schade kan aanrichten. In het afgelopen decennium heb je ongeveer één op de 100 individuele spelerscampagnes een volledig seizoen van -1,0 WAR of slechter aangetroffen. Dat is 14 keer in 1.375 spelersseizoenen met gekwalificeerde posities sinds 2015, en slechts vier keer in 658 individuele spelersseizoenen met 600 of meer slagbeurten.

Meestal verdient een slechte speler speeltijd door prestaties uit het verleden. Of, beter gezegd, via padafhankelijkheid op basis van een gigantisch contract dat is verdiend door prestaties uit het verleden. Albert Pujols, Victor Martínez, Chris DavisEn Pablo Sandoval hebben allemaal deze statistische thermocline doorbroken. Voor een speler in zijn beste jaren die 600 slagbeurten krijgt terwijl hij de joint in deze mate laat stinken… nou ja, dat is zeldzaam.

Maar Bryan de la Cruz deed het gewoon. Vorig seizoen sloeg hij .233/.271/.384 in 622 slagbeurten voor de Marlins en Pirates. Die 77 wRC+, samen met een ondergemiddelde hoekverdediging in het buitenveld, was goed genoeg om hem op te zadelen met een WAR-cijfer van min-1,2.

Voorstel nr. 3: De Atlanta Braves hebben zojuist Bryan De La Cruz getekend.

Waarom zouden ze zoiets doen? Het heeft geen zin!

Ik wil dit meteen opmerken: ik weet dat De La Cruz een niet-gegarandeerd gesplitst contract heeft, wat betekent dat hij een ander bedrag betaald krijgt, afhankelijk van of hij in de grote competities of in de minderjarigen speelt. (Vermoedelijk zou de donatie van De La Cruz aan de Atlanta Braves Foundation dienovereenkomstig worden aangepast.) En omdat hij nog twee optiejaren over heeft, zou De La Cruz inderdaad kunnen worden gedegradeerd.

Maar hij heeft momenteel de inside track op zijn minst een pelotonrol na de voorjaarstraining, omdat – geloof het of niet – ‘historisch slecht’ niet noodzakelijkerwijs een downgrade is van wat de Braves op dit moment in het outfield hebben.

Het voelt belachelijk om dat te zeggen, gezien de opvallende namen bovenaan de outfield-dieptekaart van Atlanta. Michaël Harris II is een must-start, maar daarna wordt het een beetje donker. Ronald Acuna jr. is een van de beste spelers in de competitie als hij gezond is, maar hij zal waarschijnlijk niet terug zijn van zijn gescheurde kruisband tegen Opening Day, dus er zal op zijn minst een tijdelijke vacature zijn in het rechterveld. En linksvelder Jarred Kelenic reageerde niet zo goed op zijn verandering van omgeving als de Braves hadden gehoopt. Ik zou de weinig indrukwekkende 86 wRC+ van Kelenic over een volledig seizoen kunnen aanhalen, maar in plaats daarvan denk ik dat het illustratiever zou zijn om je te laten zien hoeveel van Kelenic’s slagbeurten maand na maand tegen linkshandige werpers kwamen. Ter vergelijking heb ik de splitsingen voor de hele competitie toegevoegd, zowel voor linkshandige hitters als voor alle hitters. Als je het vertrouwen van Atlanta in het vermogen van Kelenic om elke dag te spelen in kaart zou brengen, zou je slechtere proxy’s kunnen bedenken.

Weggeruild Jorge Solerlosgesneden Ramón Laureano En Adam Duvallen verborgen zijn Marcell Ozuna’s handschoen van hem zijn de Braves verrassend dun in het outfield. Afgezien van de spelers die ik al heb genoemd, zijn er momenteel drie leden van de 40-koppige selectie van de Braves met outfield-ervaring in de Major League: Austin Riley (Heeft betere dingen te doen), Lucas Williams (loopbaan 59 wRC+), en Eli Wit (ook een carrière 59 wRC+).

Op een gegeven moment heb je gewoon een man nodig die opvalt in het juiste veld. Ik heb de temperatuur van De La Cruz de laatste tijd niet gemeten, maar ik ben ervan overtuigd dat hij als een warm lichaam geldt. Dat geldt ook Conner Kapeldie Atlanta dit weekend tekende voor een minor league-deal.

Capel is een veteraan uit de minor league. (Zijn 59 wedstrijden in de Hoofdklasse over drie seizoenen op 27-jarige leeftijd genoeg om hem te kwalificeren voor de Quad-A-status? Als dat zo is, bied ik mijn excuses aan; ik wil niet onaardig zijn.) Maar De La Cruz werd gezien als een veelbelovend talent, niet dat lang geleden, en is al meer dan twee jaar een alledaagse speler. Hij bracht vijf maanden geleden twee prospects terug op de handelsdeadline. De Braves hebben de neiging om te rommelen met loten met hun vierde en vijfde plaats in het outfield, vooral vroeg in het seizoen. God weet dat ik voor de viel Sam Hilliard oke-doke twee jaar geleden.

Is dat alles? Ergens tussen een tijdelijke aanduiding en Sam Hilliard van dit jaar? Of kan hij meer doen dan de cijfers verzinnen?

Welnu, De La Cruz is volgens wRC+ geen bovengemiddelde slagman geweest sinds zijn rookie-halfseizoen in 2021. Vanaf nu krijgt hij spaarzaam vier wijd, gooit evenveel strikeouts als Mickey Moniaken slaat de bal niet bijzonder hard. Ondanks de gemiddelde sprintsnelheid heeft hij een dieptepunt in het outfield, hoewel zijn arm een ​​van de weinige eigenschappen is die niet lijkt te zijn weggekwijnd.

De La Cruz raakt linkshandigen beter dan rechtshandigen, en dat is niet bepaald het geval Wily Mo Peña in “MVP Baseball 2005” was zijn 99 wRC+ tegen linkshandig pitchen vorig jaar behoorlijk bitter dan die van Kelenic. Voeg de twee bij elkaar en je hebt één slagman die iets onder het gemiddelde ligt in het linkerveld.

In 2022 maakte De La Cruz – hoewel hij over het algemeen onopvallend op de plaat presteerde – veel hard contact. Maar de afgelopen drie seizoenen is hij van het 96e percentiel in xBA naar de 36e gegaan, en van het 86e percentiel in HardHit% naar de 58e. Zijn algemene cijfers tegen fastballs en offspeed-worpen zijn op hetzelfde algemene niveau gebleven, maar hij lijkt net het vermogen te hebben verloren om brekende dingen op een rij te zetten.

Er zijn weinig prospectprofielen die zo afkerig zijn van contact als de ‘toolsy Marlins outfielder’, maar zelfs in die context is dit behoorlijk schokkend. Hoewel hij een back-up heeft op het gebied van de kwaliteit van het contact, zwaait hij ook meer – 49,2% in 2022, 53,4% in 2024 – terwijl hij meer slagen ziet – 45,6% in-zone-percentage in 2022, 48,7% in 2024. Werpers zijn niet bang van hem, dus ze zien geen reden om de zone te vermijden. Voor je het weet, De La Cruz – die nauwelijks een Joey Votto tribute act om mee te beginnen – staat in de onderste 10 qua walk rate onder alle gekwalificeerde hitters.

Dat is haalbaar voor een slagman met een kracht van 20 homers op een positie in het midden (Trea Turner, Ezequiël Tovar, Jackson Merril) of voor Luis Arraezdie over betere bat-to-ball-vaardigheden beschikt. Voor een speler als De La Cruz is dat minder het geval.

Er gebeuren hier dus twee dingen. Ten eerste: De La Cruz heeft het net verloren. Zijn knuppel is vertraagd, zijn toonhoogteherkenning, zoals die was, bevindt zich in het toilet, en hier komt niet meer van terug. De Braves zullen hier snel achter komen, en De La Cruz zal tegen Memorial Day in Gwinnett zijn – of erger nog, op de White Sox. Niets gewaagd, niets gewonnen.

Of – en hoor me hier – we kunnen leren van een ander lid van de Minus-1.0 WAR Club. Enrique Hernández bereikte .237/.289/.357 en zakte helemaal naar negatief-1.1 WAR in 2023. In de eerste helft van 2024 was hij nog erger. Toen kreeg hij ergens rond de All-Star-vakantie een bril en alles was opgelost.

Hernández sloeg .274/.307/.458, een 112 wRC+, in de tweede helft, en verlaagde zijn strikeout-percentage met meer dan 15%. In oktober was hij een vaste starter voor de Dodgers en sloeg .294 met twee homeruns in 14 playoff-wedstrijden, op weg naar een tweede ring.

Met andere woorden: De La Cruz moet naar de optometrist gaan voordat we hem allemaal voorgoed afschrijven.