Brieven uit de uitgave van februari 2025

Systemisch falen

In „Wat was de grootste factor in de nederlaag van Kamala Harris?” (januari 2025), Isabella M. Weber en Elie Mystal debatteren over de vraag of het de crisis van de kosten van levensonderhoud of onverdraagzaamheid was die doorslaggevender was. Geen van beide factoren vernietigde de kandidatuur van Harris; het was het ‘status-quoïsme’ ​​en de ketterijen, hypocrisie en hoogmoed ervan die het anderszins functionele democratische bestuur op zijn kop zetten. De indringende analyse van Jeet Heer in hetzelfde onderwerp (“Alle systeemfouten”) kan niet genoeg worden benadrukt: “De Democraten hebben verloren omdat ze toestonden dat Trump de enige stem was van de woede tegen het establishment.”

Brij Mohan
Sint-Barbara, ca

Weber en Mystal brengen allebei geldige punten naar voren over waarom Harris werd verslagen. Maar bij de formulering van het debat wordt voorbijgegaan aan wat volgens mij de grootste factor was: de berichtgeving. Het team van Trump maakte simpelweg betere televisie. Ik gebruik de term in brede zin om alle manieren te omvatten waarop mensen gemedieerde informatie tot zich nemen. Beleid deed er niet zoveel toe als zou moeten. Republikeinen beheersen de media – jaren geleden begonnen met Fox News en Clear Channel Radio. Nu is het X en Joe Rogan en Steve Bannon zijn de Oorlogskamer. We hoeven niet hetzelfde desinformatiespel te spelen, maar we moeten het in ieder geval begrijpen.

Zoe Edgecomb
Karlsruhe, Duitsland

Bedankt voor de column van Kali Holloway die zo duidelijk het verdriet van veel zwarte vrouwelijke kiezers verwoordt (“De angel van verraad”, januari 2025). Ik ben er niet zo zeker van of we daadwerkelijk optimistisch waren; het was meer Harris heeft om te winnen vanwege de verwoestende gevolgen van een tweede regering-Trump alle Amerikanen. In veel opzichten zijn degenen die thuisbleven meer verantwoordelijk voor de uitkomst dan degenen die zich overgaven aan de waan van zijn economische hulp aan de massa.

Bernadette Janet
portland, of

Weber en Mystal debatteren over de vraag of de hebzucht of onverdraagzaamheid van de kiezers de oorzaak is van de verkiezing van Trump. Blijkbaar mag je binnen de blauwe identiteitsbubbel niet toegeven: (1) dat we een oligarchie zijn en geen democratie meer; (2) dat de Democraten de kampioenen van de Forever Wars zijn geworden; (3) dat de regering-Biden-Harris – zelfs nu nog – bezig is met een etnische zuivering die een einde heeft gemaakt aan duizenden onschuldige levens, de positie van Amerika in de wereld heeft vernietigd, het internationale en binnenlandse recht heeft bedreigd en ons land met schaamte heeft beladen; (4) dat donoren de Democratische Partij controleren en dat de wensen, behoeften en angsten van gewone kiezers binnen de partij helemaal geen gewicht meer hebben.

Ik begrijp dat je deze dingen niet mag toegeven die vrijwel elke Amerikaan al weet, maar voor het geval er nog mensen zijn die zich aansluiten bij de oorlogspartij en die de morele kracht hebben om in de spiegel te kijken en op te komen voor iets echts: de reden dat je verloor: je vindt het prima om kinderen af ​​te slachten.

Brian Fuller
portland, of

Industrie vastleggen

Als voormalig jager heb ik met interesse het artikel van Jimmy Tobias over chronische verspilling gelezen (“Dageraad van het zombiehert”, november 2024). Zijn berichtgeving over het uitblijven van een adequate reactie op de ziekte is spot-on. Helaas herhaalt Tobias ook de verkeerde informatie van de jachtindustrie dat jagen gaat over het op tafel zetten van voedsel, naar buiten gaan en het beheersen van de overbevolking aan herten.

Chronische verspillingsziekte slaagde erin de Mississippi over te steken omdat besmette dieren naar hertenboerderijen werden vervoerd. Hertenboerderijen zijn speciaal ontworpen ten behoeve van jagers, van het kweken van trofeeën voor de sport tot het verkopen van geuren (hertenurine) als aas. Zelfs de urine, die landelijk in de detailhandel wordt verkocht, kan de ziekte verspreiden. Soorten worden opzettelijk gemanipuleerd om overbevolking te bewerkstelligen, zodat een steeds kleiner wordende minderheid van jagers kan opscheppen over wat neerkomt op een dure hobby. Er zal geen sprake zijn van een beperking van de verspreiding van CWD zolang de jachtindustrie en haar volgelingen in onze overheidsinstanties voor wilde dieren een dergelijk exclusief en onbetwist gezag blijven genieten.

Dgretig Kveraga’s
gemeente newton, pa

Tobias schrijft dat chronische verspillingsziekte bij herten “het vermogen van mensen bedreigt om eiwitten voor hun gezin te oogsten, onafhankelijk van de supermarktketens en zakelijke vleesleveranciers die ons voedselsysteem domineren.” Dit draagt ​​bij aan de mythe dat vlees onze enige eiwitbron is. Als een jager eiwitten voor zijn gezin wil oogsten, zou het aanleggen van een moestuin veel grotere opbrengsten aan gezonder en duurzamer voedsel opleveren.

Onze huidige vleesconsumptie leidt niet alleen tot hoge aantallen hartziekten en kanker, maar is ook onhoudbaar. De fossiele brandstoffen, het water en het landoppervlak dat nodig is om vee te verbouwen en de basisgewassen om ze te voeden, zouden drastisch kunnen worden verminderd en beter kunnen worden gestuurd als ze worden omgezet in de teelt van fruit, groenten en granen die mensen daadwerkelijk voeden. Dit is nog voordat je bedenkt dat schieten op dieren in het wild terwijl ze door hun leefgebieden dwalen wreed, inhumaan en barbaars is.

Margaret Kramar
Verborgen holle boerderij
grote veren, ks