Bidens nationale strategie tegen islamofobie is een belediging voor de slachtoffers van het Amerikaanse beleid

Op 12 december 2024 heeft de regering-Biden haar verklaring vrijgegeven Nationale strategie ter bestrijding van islamofobie en anti-Arabische haat. Het document is een morele obsceniteit die de intelligentie en waardigheid van iedere zichzelf respecterende gewetensvolle persoon in Amerika zou moeten beledigen. De adembenemende hypocrisie van het vrijgeven van dit document terwijl er door de VS gefinancierde bommen zijn Palestijnse burgers uitroeien in Gaza is onbegrijpelijk.

De nationale strategie is een groteske poging om de reputatie van een regering wit te wassen die actief iets mogelijk maakt genocide-wetenschappers erkennen dit als een genocide volgens het boekje in Gaza. Dezelfde regering die een uitgebreid toezichtapparaat in stand houdt dat zich richt op moslimgemeenschappen, een discriminerend volglijstsysteem hanteert en blijft Guantánamo Bay besturen wil nu Amerika de les lezen over ‘het tegengaan van islamofobie’. De minachting voor moslimlevens die in deze cynische voorstelling schuilt, is onthutsend.

Hina Shamsi van de ACLU legt de schandalige tekortkoming vast van dit document: “Hoewel deze strategie discriminatie en de schade ervan erkent, doet het weinig om daar een einde aan te maken en is het een gemiste kans.” Maar dit een ‘gemiste kans’ noemen is veel te zachtzinnig. Deze propaganda is een actieve gaslighting van moslimgemeenschappen en maakt tegelijkertijd hun onderdrukking mogelijk.

Zoals Shamsi opmerkt: “Al tientallen jaren lang hebben Amerikaanse functionarissen een beroep gedaan op de nationale veiligheid om wetten aan te nemen en programma’s uit te voeren die moslims en mensen die als moslim worden beschouwd onevenredig veel schade berokkenen.” Deze strategie ontmantelt overigens niet daadwerkelijk één van deze onderdrukkende programma’s. Niet één. Terwijl de Palestijnen worden gebombardeerd met Amerikaanse wapens, terwijl moslimkinderen te maken krijgen met toenemende intimidatie op scholen, terwijl moskeeën gewapende beveiliging nodig hebben om het vrijdaggebed te houden, biedt de regering-Biden loze woorden over ‘begrip’ en ‘dialoog’.

Vooral de timing van de release is weerzinwekkend. Hoe durft deze regering te spreken over ‘het tegengaan van haat’ en tegelijkertijd de wapenleveranties te bespoedigen hebben ruim 44.800 Palestijnen gedood? Hoe durven ze over religieuze tolerantie te prediken terwijl ze diplomatieke dekking bieden voor de vernietiging van moskeeën, kerken en hele wijken? De cognitieve dissonantie zou lachwekkend zijn als ze niet zo met bloed doordrenkt was.

De door deze strategie voorgestelde “oplossingen” zijn een belediging voor de basisintelligentie. Culturele gevoeligheidstraining met behoud van de surveillancestaat. Het melden van haatmisdrijven, terwijl regeringen die moslims afslachten, worden bewapend. Een interreligieuze dialoog, waarbij wordt geweigerd zelfs maar de institutionele aard van anti-moslimdiscriminatie te erkennen. Zoals Shamsi stelt, zou de regering niet eens “de fundamentele, achterstallige stap zetten om te erkennen dat anti-moslimdiscriminatie op unieke wijze genormaliseerd en ingebed is in het overheidsbeleid.”

Het in het document bestudeerde stilzwijgen over de rol van het Amerikaanse buitenlandse beleid bij het aanwakkeren van islamofobie is bijzonder flagrant. Er wordt geen melding gemaakt van het beëindigen van de eindeloze oorlogen die miljoenen moslims hebben gedood; Geen engagement om de steun aan apartheids- en autoritaire regimes stop te zetten; Geen erkenning dat het laten vallen van bommen op moslimbevolkingen op de een of andere manier zou kunnen bijdragen aan het anti-moslimsentiment. De intellectuele oneerlijkheid is onthutsend.

Het meest verontrustende is het totale onvermogen van de strategie om het discriminerende nationale veiligheidsapparaat aan te pakken dat na 11 september is opgebouwd. Er is geen plan om de enorme surveillance-infrastructuur die zich richt op moslimgemeenschappen te ontmantelen. Geen hervorming van bevooroordeelde kaders voor terrorismebestrijding. Geen betekenisvolle bescherming van de burgerrechten. In plaats daarvan krijgen we een document dat pretendeert de islamofobie aan te pakken, terwijl elk systeem dat deze in stand houdt zorgvuldig wordt beschermd.

Wil deze strategie zelfs maar enige geloofwaardigheid hebben, dan moet zij:

• Ontmantel discriminerende surveillanceprogramma’s onmiddellijk
• Maak een einde aan het racistische volglijstsysteem
• Zorg voor herstelbetalingen voor gemeenschappen die verwoest zijn door het beleid van na 11 september
• Stop met het bewapenen van regeringen die moslims afslachten
• Houd iedere ambtenaar die discriminatie mogelijk heeft gemaakt ter verantwoording geroepen
• Beëindig de Amerikaanse steun voor de genocide van Israël in Gaza

We krijgen wat Shamsi beschrijft als de normalisering van anti-moslimdiscriminatie door te weigeren zelfs maar de institutionele aard ervan te erkennen. De boodschap aan moslim- en Arabische gemeenschappen is dat jullie levens er alleen toe doen als PR-mogelijkheden. Je kinderen kunnen worden gebombardeerd met Amerikaanse wapens, je gemeenschappen kunnen in de gaten worden gehouden en je burgerrechten kunnen worden geschonden, maar hier is een mooi document over ‘het tegengaan van haat’ om je een beter gevoel te geven.

Het strategiedocument is een met bloed besmeurde belediging voor ieder moslimslachtoffer van het Amerikaanse beleid. Het is een cynische poging om tientallen jaren van staatsgeweld te vergoelijken, terwijl dat geweld actief voortduurt. Totdat de Amerikaanse regering haar oorlog tegen moslimgemeenschappen in binnen- en buitenland beëindigt, blijven dit soort documenten wat ze zijn: propaganda geschreven in het bloed van moslimkinderen.

De tijd voor zachte kritiek is al lang voorbij. Moslimgemeenschappen hebben gerechtigheid nodig. Ze hebben behoefte aan een einde aan het staatsgeweld. Ze hebben het nodig dat hun kinderen niet langer door Amerikaanse wapens worden gedood. Alles minder is medeplichtigheid aan voortdurende misdaden tegen de menselijkheid.